“Δημόσια σχολεία και χορηγοί”


από την συντακτική ομάδα του avatonpress

Το τελευταίο  διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας μεγάλης προσπάθειας ενεργοποίησης  γονέων για να ψηφίσουν ηλεκτρονικά στον διαγωνισμό «Το σχολείο που θέλεις είναι στο χέρι σου». Το πρόγραμμα αυτό, υλοποιείται για 2η συνεχή χρονιά στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο Εταιρικής Υπευθυνότητας της Coca-Cola Τρία Έψιλον, και σε απόλυτη συνεργασία και συνεννόηση με Δήμους του Νομού.   Πρόκειται για μια  ηλεκτρονική ψηφοφορία για την επιλογή του σχολικού συγκροτήματος (πέντε δήμοι Θεσσαλονίκης, Κορδελιού-Εύοσμου, Παύλου Μελά, Πυλαίας-Χορτιάτη και Ωραιοκάστρου, οι οποίοι υπέδειξαν δέκα (10) σχολεία των περιοχών της αρμοδιότητάς τους που θεωρούν ότι χρήζουν επισκευών - βελτιωτικών εργασιών) το οποίο μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας θα ανακαινιστεί και θα επισκευαστεί. Σε απλά ελληνικά έχουμε την περίπτωση μιας χορηγίας.

Πριν λίγο καιρό ακούσαμε για χορηγό ένα «οίκο ανοχής» που πλήρωσε το πετρέλαιο που δεν μπορούσε να πληρώσει η σχολική μονάδα, ή για το ΝΑΤΟ που έδωσε χορηγίες σε σχολεία των Χανίων, ή για τα ΕΛΠΕ που προσφέρουν λυόμενες – προκατ αίθουσες, ή  εταιρεία χρωμάτων στη Σύρο που πρόσφερε  τα χρώματα για να βαφεί το σχολείο αλλά ζητούσε να συμμετέχουν μαθητές και εκπαιδευτικοί σε διαφημιστικό σποτ, ή εταιρείας στον Πειραιά που μπορούσε να αναλάβει ορισμένα λειτουργικά έξοδα των σχολείων (πετρέλαιο, μικροεπισκευές κλπ) με αντάλλαγμα το 10% της επιφάνειας του σχολείου να διατεθεί για την διαφήμιση χορηγών ή ιδρύματα ή ιδιώτες οι οποίοι προσφέρουν υλικοτεχνική υποδομή. 

Με αφορμή λοιπόν όλα όσα αναφέραμε προηγουμένως, αλλά και επειδή γίναμε δέκτες πολλών μηνυμάτων γιατί δεν προωθούμε τον διαγωνισμό της 3Ε καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας απέναντι σ’ αυτό το θέμα. Οι χορηγίες πριν από χρόνια ήταν σπάνιες και τις περισσότερες φορές οι εταιρείες δεν αξίωναν ούτε την «ευχαριστήρια» επιστολή, όμως τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο έχει πάρει μια διαφορετική διάσταση.  Σε μια περίοδο που η δημόσια εκπαίδευση, οι εκπαιδευτικοί και το εκπαιδευτικό έργο απαξιώνονται καθημερινά (πόσο τυχαίο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο;), όταν παρατηρούνται χρόνο με τον χρόνο πολύ μεγάλες ελλείψεις σε καθηγητές και δασκάλους (ο Σεπτέμβρης που έρχεται θα είναι ίσως το αποκορύφωμα αυτής της διαδικασίας), που η χρηματοδότηση ή καλύτερα η υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων κάθε  χρόνο έχει οδηγήσει σε τεράστιες λειτουργικές ελλείψεις, ακόμη και της προμήθειας φωτοτυπικού χαρτιού, όταν καθημερινά αυξάνονται τα κρούσματα υποσιτισμού μαθητών, βλέπουμε ότι πληθαίνουν οι χορηγίες και οι χορηγοί στα σχολεία. 

Κάτι τέτοιο δεν γίνεται φυσικά τυχαία. Εδώ και μερικά χρόνια βλέπουμε τις κυβερνήσεις αποφασισμένες (άλλαξε μήπως κάτι από την εποχή της Διαμαντοπούλου μέχρι σήμερα; οι ίδιες προτάσεις υλοποιούνται παρά την άνοδο κι άλλων κομμάτων στη κυβέρνηση ), να προωθήσουν το «Νέο Σχολείο», το σχολείο που θα είναι στενά συνδεδεμένο με  την αγορά, αυτό που κάποιοι ονόμασαν «Σχολείο Α.Ε.». Εύλογο είναι να αναρωτηθεί κάποιος ¨και τι έγινε αν κάποια εταιρεία, επιχείρηση, ίδρυμα ή ακόμη και διεθνής οργανισμός κάνει χορηγία σε κάποιο σχολείο;¨. Μάλιστα κάποιοι μπορεί να το δούν και θετικά. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Για κάποιους μπορεί αυτή να είναι η οδός που θα δώσει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά μαθητές και εκπαιδευτικοί. Αν όμως δούμε το θέμα λίγο πιο βαθιά, θα καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο από Ε.Ε. και ΟΟΣΑ, ώστε να υπάρξει μια εκ βάθρων αλλαγή της δημόσιας εκπαίδευσης. Ποια πολιτική θέλουν να προωθήσουν Ε.Ε. και ΟΟΣΑ;  Να μην υπάρχουν κοινωνικές παροχές από το κράτος αλλά το ίδιο το κράτος να είναι ο ρυθμιστής του κοινωνικού περιβάλλοντος. Δηλαδή η  χρηματοδότηση του σχολείου να μην γίνεται από το κράτος αλλά το ίδιο το σχολείο να βρίσκει χορηγούς και το κράτος απλά να ρυθμίζει τις σχέσεις των σχολείων και της εκπαίδευσης με τους χορηγούς (αυτό λέγεται κάπως, μπράβο το βρήκατε). Το γεγονός αυτό από μόνο του οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση μέρους της δημόσιας εκπαίδευσης γιατί όλοι καταλαβαίνουμε πως είναι αδύνατο να βρεθούν χορηγοί για όλα (κάποιες χιλιάδες) τα σχολεία. 

Ποιες είναι όμως οι συνέπειες μιας τέτοιας πολιτικής; Το σίγουρο είναι ότι θα οδηγήσει τα σχολεία σε κατηγορίες. Δεν θα υπάρχει ενιαία εκπαίδευση. Θα έχουμε σχολεία πολλών ταχυτήτων και επιπέδου μόρφωσης, άλλα σχολεία θα διαθέτουν τα απαραίτητα (κτιριακή υποδομή, εποπτικό υλικό…) και άλλα  ενδεχομένως να τους λείπουν και τα στοιχειώδη. Άλλα σχολεία να έχουν πρόγραμμα σωστής σίτισης λόγω χορηγών, σε άλλα οι μαθητές θα λιποθυμούν.
Αυτό είναι το «νέο» σχολείο της αγοράς, των χορηγών και είναι τόσο νέο όσο νέα   είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο.

Η όλη διαδικασία οδηγεί πλέον την κοινωνία στο να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζει την παιδεία, να αλλάξει τον τρόπο σκέψης της. Τόσο οι γονείς, όσο και οι εκπαιδευτικοί, λόγω της οικονομικής κατάστασης θα προσπαθήσουν να βρούν τη λύση του προβλήματός τους  στον χορηγό.  Τι άλλο μπορούν να κάνουν; Αλλά με τι αντάλλαγμα;  Θα αρχίσουν να παραχωρούνται οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες; το σχολικό πρόγραμμα; ο σχολικός χώρος ; Δεν είναι μακριά η στιγμή που θα βλέπουμε σχολεία να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τον καλύτερο χορηγό. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι μαθητές μετατρέπονται σε μικρούς καταναλωτές που θα είναι οι αυριανοί πελάτες των χορηγών αυτών. Ξεκινά από μικρή ηλικία ο έλεγχος των συνειδήσεων με σκοπό  να υπάρξουν κέρδη.

Ο ρόλος λοιπόν ο δικός μας ( γονέων και εκπαιδευτικών) είναι να στεκόμαστε κριτικά απέναντι σε τέτοιες πολιτικές και λύσεις που στόχο έχουν την αποδόμηση και απαξίωση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση, η μόρφωση των παιδιών μας είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας ανεξάρτητα του κοινωνικοοικονομικού στρώματος και γι’ αυτό πρέπει να την υπερασπισθούμε  δυναμικά.  Την  δημόσια δωρεάν παιδεία πρέπει να την προστατεύσουμε με  κάθε τρόπο και  οποιοδήποτε κόστος.  Κοινωνία χωρίς  παιδεία ίσον ζούγκλα. Άλλωστε αυτό δεν θέλουν; Αυτό δεν πρεσβεύουν κάτω από τα απατηλά και φτιασιδωμένα λόγια τους περί κράτους πρόνοιας και ίσων ευκαιριών; Είναι απλό, σε μια ζούγκλα ισχύει  ο νόμος του (οικονομικά) ισχυρού κι αυτοί που αποδομούν την δημόσια παιδεία έχουν το « νόμο» με το μέρος τους.    



Υ.Γ.1 Αμ’ το άλλο που το βάζεις; Αυτοί που επέκριναν σφόδρα, πρόσωπα από συλλόγους γονέων που δέχθηκαν χορηγίες για εκδηλώσεις και ευχαρίστησαν δημόσια τους χορηγούς, τώρα να προτρέπουν τους γονείς να ψηφίσουν το τάδε σχολείο και να δεχτούν την χορηγία της Coca-cola, μιας παρασκευάστριας εταιρίας ενός προϊόντος που εγείρει συζητήσεις επί συζητήσεων πολλά χρόνια τώρα ως προς την καταλληλότητα  κατανάλωσης του από παιδιά αλλά και ενήλικες. Ένα προϊόν επίσης που αποτελεί το έμβλημα μιας αμφιλεγόμενης κουλτούρας της χώρας που με όχημα αυτήν,  προσπαθεί συστηματικά,  να επηρεάσει τους νέους όλου του κόσμου.

Υ.Γ.2 Τελικά τι ισχύει με την μια από τις δυο προτάσεις του δήμου Ωραιοκάστρου, δηλαδή εκείνη που αφορά την ανακαίνιση του 4ου δημοτικού σχολείου (παλιό κτίριο). Υπάρχει μια σύγχυση. Αν ανακαινιστεί το κτίριο κατ’ άλλους θα χρησιμοποιηθεί για το 4ο κατ’ άλλους για το 1ο δημοτικό σχολείο. Σε ερώτηση μας η εντεταλμένη σύμβουλος σε θέματα παιδείας κ Ειρήνη Κέπετζη, δήλωσε ότι ο προγραμματισμός είναι να χρησιμοποιηθεί για το 4ο δημοτικό αλλά να γίνει στο ισόγειο και αίθουσα πολλαπλών χρήσεων που θα χρησιμοποιούν και τα δύο σχολεία.

**Αρκετά από τα στοιχεία προέρχονται από ανακοινώσεις και αναλύσεις των ΕΛΜΕ Πειραιά και Κυκλάδων καθώς και από συλλόγους δασκάλων της βόρειας Ελλάδας.


Το avatonpress.gr είναι ανεξάρτητο ενημερωτικό site και στηρίζεται μόνο σε σας. Κάνοντας κλικ στις διαφημίσεις μας βοηθάτε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας! Ευχαριστούμε εκ των προτέρων!

Σχολίασε κι εσύ!