«Μπορούν οι εξαπατητές να παίξουν το παιχνίδι;»

Αρκετοί από τους σύγχρονους φιλοσόφους του αθλητισμού και της φυσικής αγωγής υποστηρίζουν με θέρμη τη θέση ότι δεν συμβαδίζει με τη λογική το γεγονός της συμμετοχής ή και της νίκης σε ένα παιχνίδι τη στιγμή που παραβιάζονται ένας ή περισσότεροι κανόνες του παιχνιδιού.

            Ο Bernard Suits (1967) προσπαθεί να διασαφηνίσει την έννοια του παιχνιδιού. Το παιχνίδι έχει συγκεκριμένο σκοπό και σαφείς κανόνες που διασαφηνίζουν τα αποδεκτά πλαίσια ενεργειών με στόχο την κατάκτηση της νίκης. Οι κανόνες στο παιχνίδι είναι αλληλένδετοι με το σκοπό. Όταν οι κανόνες παραβιάζονται, τότε μεταβάλλεται ο σκοπός του παιχνιδιού. Αυτό συμβαίνει γιατί κάποιος δεν μπορεί να κερδίσει αν δεν παίξει και κάποιος δεν μπορεί να παίξει αν δεν τηρήσει τους κανόνες του παιχνιδιού.

            Η νίκη στο παιχνίδι δεν συμβαδίζει με την εξαπάτηση. Ο Bernard Suits αναφέρει κάποια παραδείγματα. Σε έναν αγώνα δρόμου, ο αθλητής επιλέγει να τρέξει στον διάδρομο του στίβου και να προσπαθήσει να τερματίσει πρώτος από το να «κόψει» δρόμο διαμέσου του γηπέδου.

            Στο πόκερ (παιχνίδι με την τράπουλα) για να είναι κάποιος νικητής πρέπει στο τέλος του παιχνιδιού να έχει συγκεντρώσει περισσότερα χρήματα από όσα είχε κατά την έναρξη του παιχνιδιού. Αυτό μπορεί να το πετύχει και με άλλους τρόπους όπως να κλέψει «βγάζοντας άσσους από το μανίκι» ή να χτυπήσει στο κεφάλι τον αντίπαλο και να του πάρει όλα τα χρήματα. Σε αυτές λοιπόν τις καταστάσεις κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι νίκησε στο παιχνίδι, αφού τα μέσα που χρησιμοποίησε ήταν μη επιτρεπτά ή προβλέψιμα από τους κανόνες του παιχνιδιού.

            Στο γκολφ δεν αρκεί να μπει το μπαλάκι στην τρύπα. Το μπαλάκι πρέπει να μπει σε συγκεκριμένη τρύπα, με όσον το δυνατόν λιγότερα χτυπήματα, με ειδική τεχνική, προκαθορισμένη απόσταση και με συγκεκριμένο μπαστούνι. Ένας διαφορετικός και μη νόμιμος τρόπος είναι να βάλεις το μπαλάκι στην τρύπα χτυπώντας το με το χέρι από κοντινότερη απόσταση και στο τέλος να δηλώσεις ότι το πέτυχες με μια μόνο προσπάθεια.

            Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι ο σκοπός στο πόκερ δεν είναι να κερδίσεις λεφτά ή στο γκολφ απλά να βάλεις το μπαλάκι στην τρύπα, αλλά να τα κάνεις αυτά σύμφωνα με τους κανόνες. Οι κανόνες είναι αυτοί που ορίζουν το παιχνίδι και το κάνουν κοινά αποδεκτό.

Ο Lehman Craig (1981) αναφέρει δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Ο Gaylord Perry των Atlanta Braves, ένας από τους κορυφαίους αθλητές του baseball (μπέϊζμπολ), που χρησιμοποιούσε τη ρίψη spitball. Ο Grantland Rice αθλητής του επαγγελματικού Αμερικάνικου Football. Οι αθλητές αυτοί εφάρμοζαν συγκεκριμένες τεχνικές που δεν είναι απολύτως σύμφωνες με τους κανόνες διεξαγωγής του αθλήματος τους. Τους παραπάνω αθλητές οι θεατές τους θεωρούν πολύ καλούς χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν την εν μέρει παραβίαση των κανονισμών.

Διαβάστε την συνέχεια εδώ