Τέσσερεις τολμηροί ποδηλάτες από την Θεσσαλονίκη, ξεκίνησαν στις 30 Ιουλίου από το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά του Βερμίου, για να φτάσουν στην Τραπεζούντα του Πόντου

Ξεκίνησαν στις 30 Ιουλίου από το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά του Βερμίου, για φτάσουν στην Τραπεζούντα του Πόντου και τη βυζαντινή μονή της Παναγίας Σουμελά διανύοντας περίπου 1890 χλμ.





Οι «4» αποτελούνται από τον Παντελή Τζερτζεβέλη, δημοσιογράφο του ειδικού τύπου, τον Παναγιώτη Σωτηριάδη, συνταξιούχο, τον Βασίλη Γιοσμά, τεχνικό και προπονητή ποδηλασίας, και τον Στέφανο Κυρατσούς.

Για την 13η μέρα της ποδηλατοπορείας και την εκπλήρωση του τάματος στην Παναγία Σουμελά του Πόντου, ο Παντελής Τζερτζεβέλης, μεταδίδει: «Το βραδινό αντάμωμα με τους αδερφούς μας από την πατρίδα, μας γέμισε με δύναμη και κουράγιο που μας βγήκε καθόλη τη διάρκεια της ημέρας. Η 13η μέρα ξεκίνησε με πρωινή γυμναστική σε έναν χώρο 4χλμ έξω από την Σαμψούντα που μας βοήθησε αρκετά να «ξυπνήσουμε» τα καταπονημένα κορμιά μας. Αυτού του είδους οι χώροι στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτοι. Στις Ε.Ο. της ευρωπαϊκής επικράτειας όμως είναι αρκετά συνηθισμένοι και χρησιμοποιούνται από τους οδηγούς που επιθυμούνε να ξεμουδιάσουν από το πολύωρο ταξίδι με τον σωστό τρόπο.



Με τα απαραίτητα στις τσέπες μας ξεκινούσαμε να γυρίζουμε τα πετάλια μας κάπως αργά. Διανύσαμε περίπου 7 χλμ και δεν είχαμε ακόμη ανεβάσει το ρυθμό μας. Το πνεύμα μας ήταν πρόθυμο αλλά τα πόδια μας δεν άκουγαν. Μέσα σε λίγη ώρα όμως από τα πολλαπλά κορναρίσματα και τα επιφωνήματα των διερχόμενων οχημάτων πήραμε δύναμη, φορτώσαμε το δίσκο μας και με τέμπο αρχίσαμε να καταπίνουμε τα χιλιόμετρα, που για την 13η μέρα ήτανε 145. Το πέρασμα από την παλαιά και ιστορική πόλη του Πόντου Φάτσα μάς έφερε πολύ κοντά στη θάλασσα. Η Φάτσα αποτελούσε αγροτικό κέντρο των χωριών της ευρύτερης περιοχής, αλλά και κέντρο εξαγωγικού εμπορίου.



Μία από τις μεγάλες δραστηριότητες των κατοίκων ήταν η ίδρυση το 1908 του αναγνωστηρίου "Η Ομόνοια". Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έως την Ανταλλαγή οι Έλληνες κάτοικοι της Φάτσας πέρασαν πολύ δύσκολες ημέρες. Η σημερινή Fatsa είναι μια σύγχρονη πόλη με 145.000 κατοίκους ιδιαίτερα αναπτυγμένη και αποτελεί τουριστικό προορισμό καθώς συνδυάζει αρμονικά βουνό και θάλασσα μέσα από ένα δίκτυο περιηγητικών διαδρομών που απλώνονται σε μήκος 500χλμ. Τα μάτια μας ψάχνουν με αγωνία να εντοπίσουν κάποια παλιά σπίτια που ίσως είχαν απομείνει από την παλαιά ιστορική περίοδο. Μάταια όμως! Το μποτιλιάρισμα που συναντήσαμε και η πολυκοσμία σε όλη την διάρκεια που διασχίζαμε την πόλη απαιτούσαν όλες τις αισθήσεις μας σε εγρήγορση!



Το σημερινό τούνελ των 4χλμ το διασχίσαμε με το αυτοκίνητο καθώς τα μικρά πεζοδρόμια δεν ήταν ακόμη ολοκληρωμένα και οι προστατευτικές πλάκες έλειπαν! Με το πέρασμα του τούνελ μία άλλη εικόνα αναδύθηκε μπροστά μας. Ένα ορεινό τοπίο που με τίποτε δεν θύμισε την διαδρομή που ξεκινήσαμε μας οδηγούσε προς την θάλασσα. Άλλωστε αυτή είναι και η μαγεία του ταξιδιού να σε μεταφέρνει συνεχώς σε άλλη διάσταση αλλά και διάθεση όπως εμείς, που δροσιστήκαμε λίγο καθώς κατηφορίζαμε, μιας και ο καυτός ήλιος και σήμερα μας στράγγισε! Η Ordu ή Κοτύωρα απλώνονταν μπροστά μας αποσπώντας τέτοια επιφωνήματα που μας έκαναν να ξεχάσουμε την κούραση μας.

Σύγχρονη, μεγάλη, οργανωμένη και πολύ όμορφη. Το μεγάλο τελεφερίκ μεταφέρει από το μηδέν της θάλασσας τον επισκέπτη επάνω στο όρος Μποζτεπέ, δίνοντας την δυνατότητα στον επισκέπτη, και όχι μόνο, για μια άλλη «ματιά». Οι Έλληνες στην Ορντού βρέθηκαν από το 18ο αι. όπου ενίσχυσαν την κοινότητά τους προσελκύοντας κατοίκους από διάφορους άλλους ελληνικούς οικισμούς της περιφέρειας της μητρόπολης Νεοκαισάρειας. Με τη δική τους συμβολή πρόσθεσαν πληθυσμιακή και οικονομική ανάπτυξη στην πόλη όπου μεγάλωσε σημαντικά. Στο τέλος του 19ου αιώνα, η ναυτιλία στον Εύξεινο Πόντο παρουσίαζε ραγδαία ανάπτυξη και τα Κοτύωρα ή Ορντού, αναδεικνύονται σε μεγάλο οικονομικό κέντρο της περιοχής , όπου αρκετοί κάτοικοι της ενδοχώρας φιλοξενούνται στην πόλη συμβάλλοντας σημαντικά στην ανάπτυξή της.



Η θέα της απέραντης και καλά οργανωμένης παραλίας έσφυζε από ζωή! Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βουτιά στα νερά του Εύξεινου και να απολαύουμε την θέα της πόλης που μας είχε μαγέψει από την πρώτη κιόλας ματιά! Από εδώ η Τραπεζούντα απέχει 180 χλμ τα οποία αναμένεται να είναι και δύσκολα. Το βάρος του τάματος αλλά και της κούρασης μεγάλο. Θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε την απόσταση με τον σωστό και πλέον ενδεδειγμένο τρόπο. Σταθερό τέμπο, ηλεκτρολύτες, και καλή παρέα με Βασίλη Γιοσμά, Παναγιώτη Σωτηριάδη, Γιάννη Κυφωνίδη , Χρήστο Μπουκώρο ,και Παντελή Τζερτζεβέλη. Η είσοδος στην Τραπεζούντα από όλους μας θα είναι μια άλλη εμπειρία που ξεπερνά τα γήινα «σύνορα» και επεκτείνεται στα ουράνια!».