«Πήγαινα στις χημειοθεραπείες σαν να έκανα πασαρέλα», δηλώνει η μητέρα του Άνθιμου Ανανιάδη
Για την περιπέτεια της με τον καρκίνο μίλησε η Εύα Καραγιάννη,
πρώην μοντέλο, ηθοποιός, μητέρα του Άνθιμου Ανανιάδη και πρώην σύντροφος
του Κώστα Βουτσά.
«Ήταν ένα μεγάλο σοκ όταν το έμαθα. Έγινε την εποχή που έφυγε ο Άνθιμος στην Αμερική. Για τον λόγο αυτό όλους τους ανθρώπους που περνάνε κάτι αντίστοιχο πρέπει να τους ενθαρρύνουμε και να τους λέμε ότι είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά θα περάσει. Αυτό πρέπει να το πιστέψουν για να παλέψουν με την αρρώστια. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Ανατρέπονται τα πάντα. Όμως εάν πραγματικά βοηθάς τον εαυτό σου, ακόμα και το κλάμα σου θα το αποδεχτείς και θα πεις: "Κλαίω γιατί αυτή τη στιγμή πονάω και το βγάζω αυτό" και προχωράς"».
Αυτό δήλωσε η Εύα Καραγιάννη στο περιοδικό Λοιπόν. Προσθέτοντας πως «Έδινα κουράγιο στον εαυτό μου. Ετοιμαζόμουν να πάω για τις χημειοθεραπείες μου σαν να πήγαινα στην πασαρέλα. Φορούσα ωραία ρούχα, τις ψηλοτάκουνες γόβες μου, ήμουν χτενισμένη, μακιγιαρισμένη. Δεν παραιτήθηκα. Αυτό είναι το μυστικό. Να μην παραιτηθείς. Δεν υπήρχε λόγος ν'αλλάξω τη ζωή μου. Πρώτα ο Θεός, γιατί πιστεύω πολύ, και μετά ο γιατρός μου με έσωσαν. Έλεγα -και το πίστεψα- ότι ο καρκίνος είναι σαν μια γρίπη και θα περάσει. Κι έτσι πρέπει να τη βλέπουμε αυτή την αρρώστια, σαν μια γρίπη που περνάει».
«Ήταν ένα μεγάλο σοκ όταν το έμαθα. Έγινε την εποχή που έφυγε ο Άνθιμος στην Αμερική. Για τον λόγο αυτό όλους τους ανθρώπους που περνάνε κάτι αντίστοιχο πρέπει να τους ενθαρρύνουμε και να τους λέμε ότι είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά θα περάσει. Αυτό πρέπει να το πιστέψουν για να παλέψουν με την αρρώστια. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Ανατρέπονται τα πάντα. Όμως εάν πραγματικά βοηθάς τον εαυτό σου, ακόμα και το κλάμα σου θα το αποδεχτείς και θα πεις: "Κλαίω γιατί αυτή τη στιγμή πονάω και το βγάζω αυτό" και προχωράς"».
Αυτό δήλωσε η Εύα Καραγιάννη στο περιοδικό Λοιπόν. Προσθέτοντας πως «Έδινα κουράγιο στον εαυτό μου. Ετοιμαζόμουν να πάω για τις χημειοθεραπείες μου σαν να πήγαινα στην πασαρέλα. Φορούσα ωραία ρούχα, τις ψηλοτάκουνες γόβες μου, ήμουν χτενισμένη, μακιγιαρισμένη. Δεν παραιτήθηκα. Αυτό είναι το μυστικό. Να μην παραιτηθείς. Δεν υπήρχε λόγος ν'αλλάξω τη ζωή μου. Πρώτα ο Θεός, γιατί πιστεύω πολύ, και μετά ο γιατρός μου με έσωσαν. Έλεγα -και το πίστεψα- ότι ο καρκίνος είναι σαν μια γρίπη και θα περάσει. Κι έτσι πρέπει να τη βλέπουμε αυτή την αρρώστια, σαν μια γρίπη που περνάει».