Του Κώστα Βαξεβάνη
Γλάροι που πετάνε στους γαλάζιους ουρανούς, η γαλανόλευκη που κυματίζει στα πέρατα του κόσμου, η Ελλάδα που ταξιδεύει στα κύματα και θριαμβεύει. Αυτή είναι η εικόνα που προσπαθεί να δημιουργήσει η εφοπλιστική οικογένεια για τον εαυτό της και μάλλον την πιστεύει κιόλας. Η αλήθεια όμως είναι κρυμμένη στο μπαλαούρο. Η πιο πλούσια ομάδα των ελλήνων δεν φορολογείται, έχει απίστευτα προνόμια και εκβιάζει το κράτος που υποστηρίζει ότι συνδράμει.
Ο πρωθυπουργός της χώρας υπέγραψε με την Ένωση Εφοπλιστών συμβόλαιο εθελοντικής φορολόγησης. Και αφού το υπέγραψε, τρέξανε όλοι να το διαφημίσουν ως μια προσφορά στη χώρα. Ο ίδιος όμως ο τίτλος του συμβολαίου λέει την αλήθεια. Αφού εθελοντικά θα συνδράμουν στη φορολόγηση, στην πραγματικότητα δεν φορολογούνται.
Στον λαβύρινθο της ελληνικής πολυνομίας, υπάρχει ένας νόμος που δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 40 χρόνια. Είναι ο νόμος 27/1975 ο οποίος προβλέπει τα περί φορολογίας πλοίων. Με το νόμο αυτό οι έλληνες εφοπλιστές απολαμβάνουν 56 φοροαπαλλαγές. Και όχι μόνο αυτό. Ο νόμος είναι συνδεδεμένος με το ελληνικό Σύνταγμα, ώστε να μην μπορεί να αλλάξει. Δηλαδή πρόκειται για νομικό παραλογισμό. Με το Σύνταγμα προστατεύεται η διαφορετική μεταχείριση ελλήνων πολιτών έναντι άλλων. Πάνω απ όλα όμως αυτή η “νομική” συμπεριφορά δείχνει τον καημό της κάθε κυβέρνησης να τα έχει καλά με τους εφοπλιστές. Τόσο πολύ τους αγαπάνε που τους προστατεύουν από πιθανή διάθεση κάποιου να τους φορολογήσει στο μέλλον.
Σύμφωνα με το νόμο αυτό, κάθε πλοίο με ελληνική σημαία πληρώνει το χρόνο φόρο από 3.000 έως 8.000 ευρώ. Όσο δηλαδή ένας άνεργος χωρίς εισοδήματα. Αν το πλοίο είναι ελληνικό αλλά υπο ξένη σημαία, δεν πληρώνει τίποτα. Η προκλητική μη φορολόγηση των εφοπλιστών, προωθείται επί δεκαετίες με το επιχείρημα ότι δίνουν δουλειά σε Έλληνες και φέρνουν συνάλλαγμα στη χώρα.
Ούτε το ένα είναι αλήθεια, ούτε το άλλο. Όχι στο βαθμό που το εμφανίζουν. Τα πλοία ελληνικής σημαίας δεν έχουν υποχρέωση να έχουν πάνω από 1-2 έλληνες ναυτικούς. Τα ελληνόκτητα δεν απαιτείται να έχουν κανένα. Οι εφοπλιστές υποστηρίζουν πως δίνουν δουλειά μέσω της ναυτιλίας σε 22.500 χιλιάδες εργαζόμενους που ασχολούνται με αυτή περιφερειακά. Το ίδιο και πολλοί ακόμη επιχειρηματίες που φορολογούνται κανονικότατα, θα απαντήσει κάποιος.
Το δε συνάλλαγμα δεν είναι τίποτα άλλο από τις μεγάλες καταθέσεις τους που μέρος τους περνάει κάποια στιγμή και από ελληνικές Τράπεζες. Και το ερώτημα είναι, γιατί οι δικές μου μεγάλες καταθέσεις, είναι απαραίτητα και προσφορά στην Ελλάδα;
Την ίδια ώρα οι έλληνες εφοπλιστές έχουν δικαίωμα να έχουν ένα δίκτυο εταιριών χωρίς φορολόγηση και υπερβολικά προνόμια, στις οποίες βάζουν τις βίλες τους, τα πολυτελή αμάξια τους,τ α προσωπικά τους έξοδα. Το χειρότερο; Η Ελλάδα στο όνομα της «ελληνικότητας» και της «περηφάνειας», διατηρεί στις ελληνικές πρεσβείες σε όλο τον κόσμο δίκτυο Ακολούθων για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των «υπερήφανων» που δεν φορολογεί. Το ελληνικό κράτος συστηματικά προωθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τα αιτήματά τους και εξασφαλίζει εξαιρέσεις από νόμους που ισχύουν. Όλα για πάρτη τους και για τα κοκτέιλ πάρτυ τους.
Τι κάνουν οι εφοπλιστές, είναι το ερώτημα. Απειλούν το κράτος πως αν δεν κάνει όσα ζητάνε, θα αλλάξουν σημαία στα πλοία τους. Δηλαδή θα χάσει η Βενετιά τη βελόνη της πενιχρής φορολόγησης. Να λοιπόν που οι πατριώτες των κοκτέιλ πάρτυ και του θεωρητικού πατριωτισμού γίνονται εκβιαστές, όταν η χώρα απαιτήσει το αυτονόητο. Το τραγικό είναι πως αυτή η εκβιαστική λογική, έχει αποκτήσει ισχύ λογικού κανόνα εξαιτίας την συμπόρευσης όλων των κυβερνήσεων μαζί της. Τι θα γίνει αν, εκτός από τους εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι έμποροι, κάθε ομάδα επαγγελματιών στην Ελλάδα πει «κόψτε τη φορολόγηση γιατί θα μεταφερθούμε αλλού ή θα απολύσουμε τους εργαζόμενους»; Θα υποκύψει το κράτος; Ποιός θα φορολογηθεί; Ο Δημόσιος υπάλληλος, ο καθηγητής, ο μικροεπαγγελματίας, ο οποίος δεν έχει πολιτική και οικονομική ισχύ εκβιασμού;
Η φορολόγηση της ναυτιλίας είναι ένα διεθνές, δυσεπίλυτο πρόβλημα. Πώς να φορολογήσεις ένα πλοίο που φορτώνει στην Κίνα, ξεφορτώνει στη Ρωσία και έχει σημαία Ελλάδας; Ναι, είναι ένα πρόβλημα. Ο τρόπος που επιλέγουν να το λύσουν κυβερνήσεις και εφοπλιστές στην Ελλάδα, είναι αυτό που τους κάνει περισσότερο ή λιγότερο πατριώτες.
Το να βάζει ο ταβερνιάρης την ελληνική σημαία στην ταβέρνα του για να μην πληρώνει φόρους, δεν τον κάνει πατριώτη. Μάλλον το αντίθετο. Οι έλληνες εφοπλιστές έχουν δικαίωμα να επιλέξουν τις λύσεις που τους συμφέρουν. Δεν έχουν δικαίωμα όμως να εμφανίζουν το μπατακτσιλίκι και την πονηριά ως πατριωτισμό.
Η ισχύς των ελλήνων εφοπλιστών είναι ένα αξίωμα. Όλα τα υπόλοιπα είναι προς απόδειξη. Η προσφορά στην Ελλάδα, ο πατριωτισμός και η διάθεση να προσφέρουν λίγο παραπάνω από φωτογραφήσεις σε life style περιοδικά και σε γάμους μεταξύ τους είναι αυτό από το οποίο κρίνονται.
πηγή: koutipandoras.gr