Στις 19 Ιουλίου του 2010, ο Σωκράτης Γκιόλιας έπεσε νεκρός από τις σφαίρες κάποιων που υπέγραψαν ως “Σέχτα Επαναστατών”. Μετά από πολλές δεκαετίες, ένας δημοσιογράφος έπεφτε νεκρός, από σφαίρες. Τη δολοφονία του Γκιόλια ακολούθησαν δύο ερωτήματα.

Ποιός και γιατί ήθελε νεκρό το Σωκράτη Γκιόλια; Και, ποιος ήταν ο ίδιος ο Σωκράτης Γκιόλιας; Στο δεύτερο ερώτημα απαντούν όσοι τον ήξεραν, αλλά και όσοι υποστηρίζουν ότι ξέρουν. Οι άνθρωποι που τον ήξεραν περιγράφουν ένα εργατικό παιδί, καλών προθέσεων, με πάθος για τη δουλειά. Κάποιοι άλλοι, οι οποίοι με νόημα υποστηρίζουν πως ξέρουν, ψιθυρολογούν, του αποδίδουν ευθύνες για τον τρόπο που χρησιμοποιούσε, αφήνουν να ενοηθεί πως τον “έφαγαν” τα παιχνίδια που έκανε. Οι νεκροί δεν μιλάνε και δεν μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Δεν είμαι της άποψης ότι ο νεκρός δικαιώνεται, αλλά θεωρώ πιο τίμιο οποιοσδήποτε έχει στοιχέια να τα λέει. Επίσης θεωρώ υποκριτικό να αποδίδουν στον Γκιόλια εξυπηρέτηση διάφορων επιχειρηματιών μέσω του troktiko, αλλά να μην ενδιαφέρονται για την καθημερινή, έκδηλη κάλυψη επιχειρηματιών και άνομων συμφερόντων από τα γνωστά και επίσημα Μέσα Ενημέρωσης.

Με τον Σωκράτη Γκιόλια είχαμε πολλές διαφωνίες (μια από αυτές εκφράστηκε με σκληρό τρόπο μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου από το Κουτί της Πανδώρας), αλλά ήταν ο δημιουργός ενός φαινομένου στο ίντερνετ. Παγκόσμιου φαινομένου. Και όσοι σήμερα τον θάβουν με λάσπη ή με τη σκόνη της λήθης, στην πλειοψηφία τους, παρακαλούσαν για την εύνοιά του. Στον αντίποδα του Γκιόλια ήμουν πάντα ο υποστηρικτής της δημοσιογραφίας με υπογραφή, αλλά ο καθένας έχει δικαίωμα να επιλέγει τον δικό του τρόπο.

Ας πάμε στο βασικό ερώτημα. Ποιός και γιατί σκότωσε τον Σωκράτη; Αυτό πρέπει να το απαντήσει η Αστυνομία. Δεν το έχει κάνει και εδώ μπαίνουν αρκετά ζητήματα. Οι ίδιοι οι εκτελεστές του Γκιόλια αυτοπεριγράφονται ως τιμωροί επαναστάτες. Έχουν, εκτός από τον Γκιόλια, εκτελέσει τον Αστυνομικό Νεκτάριο Σάββα και έχουν κάνει επιθέσεις με πυροβολισμούς στο Αστυνομικό Τμήμα Κορυδαλλού και στο ALTER. Η ανάλυση των κειμένων τους δείχνει μια οργάνωση που δεν έχει καμιά σχέση με τις παραδοσιακές οργανώσεις της τρομοκρατίας. Η γραφή τους και η ιδεολογική τους ανάλυση είναι επιφανειακή και οι στόχοι χωρίς τη βαρύτητα που θέλουν να τους αποδώσουν. Η εκτίμησή μου είναι πως στην πιο αθώα εκδοχή η «Σέχτα» είναι ένα συνονθύλευμα οργισμένων και μπερδεμένων τύπων, που ιδεολογικοποιούν την εχθρότητά τους προς την κοινωνία και τον κομπλεξισμό τους. Στην άλλη εκδοχή, προς την οποία κλίνω περισσότερο, η «Σέχτα» είναι ένα δημιούργημα ή μια χειραγωγημένη οργάνωση. Κανένας αριστερός δεν αποδίδει στον εαυτό του τον «κακό» όρο σέχτα. Και κανένας σοβαρός ιδεολόγος, δεν αποδίδει στους «μπάτσους» την εικόνα του τύπου που τρώει ντόνατς, όπως οι αστυνομικοί των αμερικανικών ταινιών.

Ποιοί τον σκότωσαν; Η Αστυνομία δεν έχει απαντήσει. Το ενδιαφέρον και περίεργο είναι πως ενώ έχει καταβάλλει προσπάθειες για να εξαρθρώσει τους «Πυρήνες της Φωτιάς» ή άλλες οργανώσεις που δεν είχαν καν θύματα, φαίνεται εντελώς αναποτελεσματική απέναντι σε μια ομάδα που έχει δολοφονήσει και μάλιστα συνάδελφό τους. Όπως υποστηρίζει η οικογένεια του Σωκράτη Γκιόλια, τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του, επί της ουσίας δεν υπάρχει δικογραφία και έρευνα.

Η οικογένεια του δολοφονημένου καταγγέλει πως:
Ο βασικός μάρτυρας στη δολοφονία, η σύζυγος του Σωκράτη, δεν κατέθεσε ποτέ.
Το ένα από τα δύο κινητά και το laptop του Γκιόλια δεν κατασχέθηκαν για να εξεταστούν.
Δεν κατέθεσαν συνεργάτες του.
Δεν εξετάστηκε αν το αυτοκίνητο διαφυγής των δραστών ήταν πραγματικά αυτό που βρέθηκε καμένο ή κάποιο άλλο,αφού το καμένο «παρατημένο» αμάξι ήταν παρκαρισμένο με επιμέλεια που δεν μπορεί να αποδοθεί σε βιαστικούς δράστες.
Δεν έχει εξεταστεί η καταγγελία του αδελφού του Σωκράτη Γκιόλια, σύμφωνα με την οποία, πριν τη δολοφονία του ο Σωκράτης κατονόμασε γνωστό τηλεοπτικό δημοσιογράφο ως αυτόν που θα τον σκότωνε.

Σε όλη αυτή την παράξενη αβλεψία της Αστυνομίας πρέπει να προστεθεί κάτι ακόμη πολύ σημαντικό. Το καλοκαίρι του 2012, δύο Ελλαδίτες σκότωσαν στην Αγία Νάπα της Κύπρου τους σωματοφύλακες κάποιου επιχειρηματία. Η εκτέλεση ήταν πρωτοφανής. Ο ένας από τους δύο, ο φυσικός αυτουργός, με παροιμιώδη ψυχραιμία αλλά και μανία σκότωσε σε πολύ λίγο χρόνο πέντε ανθρώπους δίνοντας μάλιστα στον ένα από αυτούς που είχε επιβιώσει χαριστική βολή.

Οι έρευνες της Κυπριακής Αστυνομίας οδήγησαν στους δράστες. Υπήρχε η εκτίμηση πως ο εκτελεστής ήταν ο ίδιος με αυτό που εκτέλεσε τον Γκιόλια. Ίδιος τρόπος δράσης, ψυχραιμία, μανία και πολλές σφαίρες. Η έρευνα έδειξε πως ο δολοφόνος των πέντε είχε σχέσεις με οργανώσεις ένοπλης δράσης, αλλά αναλάμβανε συμβόλαια εκτέλεσης.

Το μυστήριο της δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια δεν είναι το μυστήριο του ποιός ήταν ο Σωκράτης Γκιόλιας, όπως προσπαθούν να το μεταφράσουν, αλλά ποιός τον σκότωσε. Και αν στην Ελλάδα υπάρχει και λειτουργεί παρακράτος, με χειραγωγημένες οργανώσεις. Αυτή την απορία όμως πρέπει να την έχει η ΕΛΑΣ. Αφού απαντήσει γιατί δεν προχώρησε η υπόθεση Γκιόλια.

Πηγή: koutipandoras.gr