Ομιλία της Κατερίνας Μάρκου για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας «Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης»
Δελτίο τύπου – 9
Σεπτεμβρίου 2013
Για το σχέδιο νόμου «Αναδιάρθρωση
της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης» τοποθετήθηκε σήμερα στην Ολομέλεια η βουλευτής
Β’ Θεσσαλονίκης της ΔΗΜ.ΑΡ. Κατερίνα Μάρκου. Στην ομιλία της αναφέρθηκε, μεταξύ
άλλων, σε συγκεκριμένες προτάσεις αναβάθμισης για ένα νέο, σύγχρονο και
αξιολογημένο σχολείο και στον τρόπο ενσωμάτωσης του μαθήματος της πληροφορικής
στο ωρολόγιο πρόγραμμα ενώ περαιτέρω διαπραγματεύτηκε το ζήτημα της διδασκαλίας
των θρησκευτικών στα σχολεία.
Ακολουθεί
ολόκληρη η ομιλία της:
Κύριες και
κύριοι Βουλευτές,
Εδώ και 30
περίπου χρόνια, τα σχολεία έχουν συστηματικά παραμεληθεί με αποτέλεσμα την
ανάπτυξη της παραπαιδείας, τον πολλαπλασιασμό των ιδιωτικών σχολείων, τις
χαμηλές επιδόσεις των μαθητών όπως μετριούνται από το σύστημα της ‘Πίζα’. τις
προβληματικές υποδομές.
Πώς
αντιστρέφουμε την πορεία αυτή; Ιδού συντόμως μερικοί τρόποι:
-Η σχολική
μονάδα πρέπει να αξιολογείται για τη δουλειά και τα αποτελέσματά της και οι
εκπαιδευτικοί να ανανεώνουν τις γνώσεις τους. Οι μέθοδοι υπάρχουν διεθνώς, δεν
θα ανακαλύψουμε τον τροχό.
-Η σχολική
μονάδα πρέπει να χρηματοδοτείται επαρκώς και ο τρόπος είναι τα δημοτικά τέλη, τα
οποία με τη σειρά τους μπορούν να χρηματοδοτούνται από το τέλος κατοχής της
τοπικής ακίνητης περιουσίας. Όπως συμβαίνει διεθνώς.
-Η σχολική
μονάδα πρέπει να είναι ευέλικτη, αυτόνομη, σχεδόν αυτοδιαχειριζόμενη.
Και να
λειτουργεί όχι μόνο η ενισχυτική διδασκαλία η οποία είναι η μόνη που μπορεί να
ενσωματώσει δημιουργικά το ιδιωτικό φροντιστήριο στο δημόσιο σχολείο, αλλά το
σχολείο πρέπει το απόγευμα να λειτουργεί! Να είναι κουκούλι δημιουργικότητας
της γειτονιάς!
Καλώς ή
κακώς, διεθνώς το σύστημα είναι τρομερά
ανταγωνιστικό. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις εξετάσεις. Στο «διεθνές
Μπακαλορεά», το 2ετές πρόγραμμα είναι το διαβατήριο, για τα μεγάλα Πανεπιστήμια
του εξωτερικού. Δεν βλέπω μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε ένα τέτοιο μοντέλο
όπου οι μαθητές εξετάζονται σε 3 βασικά θέματα (σε μια εκτεταμένη έκθεση ιδεών,
στη θεωρία της γνώσης και –προσέξτε το αυτό- στην εξοικείωση με το δημιουργικό
και κριτικό πνεύμα και το πνεύμα έμπρακτης συνεισφοράς και αλληλεγγύης στην
κοινότητα που ζουν). Αυτά συμπληρώνονται από 6 θεματικές περιοχές αναλόγως με
την κατεύθυνση του μαθητή: Λογοτεχνία, κλασική παιδεία δηλαδή ελληνικά και
λατινικά, ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες δηλαδή οικονομικά, κοινωνικές
σπουδές κτλ, πειραματικές επιστήμες (χημεία, βιολογία, φυσική, κτλ), Τέχνες, Μαθηματικά
και πληροφορική.
Και εδώ θέλω να
σταθώ λίγο γιατί, σε μία περίοδο όπου διεθνώς τα εκπαιδευτικά συστήματα
επενδύουν στην πληροφορική και αναλφάβητος θεωρείται όποιος δεν ξέρει να
χειρίζεται υπολογιστή, εμείς άλλη μια φορά κινούμαστε στην αντίθετη κατεύθυνση.
Υποβαθμίζοντας το μάθημα σε μη εξεταζόμενο πανελλαδικά, ουσιαστικά σε μία απλή
δεξιότητα, κύριε Υπουργέ, παραγνωρίζετε το γεγονός ότι οι τεχνολογίες
πληροφορικής και επικοινωνιών εισάγουν τους μαθητές σε έναν δομημένο τρόπο
σκέψης και δουλειάς, τους διδάσκουν λογική.
Έστω και
τελευταία στιγμή, πρέπει να αλλάξει αυτό, τουλάχιστον για τις σχολές που
σχετίζονται με το αντικείμενο. Εξίσου σημαντικό είναι και το θέμα της τεχνικής
και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Θέλω να πω δυο κουβέντες για την τροπολογία που
έχουμε καταθέσει με ειδικό αριθμό κατάθεσης 169. Μιλά για τους ωρομίσθιους
αναπληρωτές εκπαιδευτικούς των ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ, με πολύτιμη εκπαιδευτική
προϋπηρεσία η οποία δεν αναγνωρίζεται όλα αυτά τα χρόνια από το Υπουργείο
Παιδείας και θα χαθεί με την κατάργηση των σχολών αυτών. Είναι μια αδικία σε
βάρος των ανθρώπων αυτών γι αυτό προτείνουμε να ισχύσει ανάλογα η ρύθμιση που έχετε
εισαγάγει στο άρθρο 30 για τους αναπληρωτές από τη Σιβιτανίδειο. Κυρίες και
κύριοι βουλευτές,
Η Ελλάδα είναι
χώρα κοσμική με επικρατούσα θρησκεία την ορθοδοξία. Ορθά η Πολιτεία δίνει το
δικαίωμα στις οικογένειες που επιθυμούν να εξαιρέσουν το παιδί τους από το
μάθημα των θρησκευτικών. Είτε γιατί δεν θέλουν, είτε γιατί είναι καθολικοί,
μουσουλμάνοι, αγνωστικιστές, άθεοι, κοκ. Στην Ελλάδα, τα στατιστικά στοιχεία
δείχνουν συντριπτικά πως είμαστε ορθόδοξοι. Επίσης, σύμφωνα με τις έρευνες, περίπου 9 στους 10
δηλώνουν ότι «πιστεύουν», ασχέτως εάν επισκέπτονται συχνά την εκκλησία.
Όλη η διεθνής
πρακτική και, το τονίζω αυτό, η διεθνής βιβλιογραφία, από τον μεγάλο Λανς
Ταίηλορ μέχρι τον Ιωάννη Ζηζιούλα, αναγνωρίζουν ότι τα Θρησκευτικά βιώνονται ως
μάθημα και δεν έχει νόημα να διδάσκονται θρησκειολογικά, ως ιστορία των
θρησκειών. Ρωτώ και παρακαλώ απαντήστε μου: Μπορεί ένας καθολικός ή ένας
μουσουλμάνος δάσκαλος να διδάξει την ορθόδοξη παράδοση των Πατέρων μας? Όχι
φυσικά. Ένας ορθόδοξος μπορεί να διδάξει το Κοράνι; Ε, δεν χρειάζεται να είναι
κανείς καθηγητής για να καταλάβει ότι δεν γίνεται αυτό!!!
Αφού ο πληθυσμός
μας είναι κατά βάση ορθόδοξος, ο ορθόδοξος καθηγητής θα διδάξει την ορθόδοξη
εκδοχή. Πολύ σωστά, επίσης, ο
μουσουλμάνος, διορισμένος όμως από το ελληνικό κράτος, θα διδάξει στους
μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες τη μουσουλμανική θρησκεία. Η οικογένεια, τονίζω και πάλι, που δεν επιθυμεί το παιδί
της να διδαχθεί θρησκευτικά, μπορεί να το κάνει. Ας αφήσουμε με πολιτικά
φιλελεύθερο και προοδευτικό πνεύμα την οικογένεια να αποφασίζει.
Το κράτος και η
Πολιτεία πρέπει να εγγυηθούν ότι τόσο τα εγχειρίδια όσο και το εκπαιδευτικό
προσωπικό ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΗΧΗΣΗ. Οι δάσκαλοι, με φιλελεύθερο πνεύμα, και με
αφετηρία τα ανθρωπιστικά, κοινοτιστικά και πολλές φορές πολύ προοδευτικά
κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας μας, επιχειρούν να μυήσουν τον μαθητή και τη
μαθήτρια στις αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της κοινωνικής
συνοχής, της αγάπης και του ενδιαφέροντος για τον συνάνθρωπο.
Ρωτώ, είναι κακό
αυτό; Όχι, βέβαια. Σήμερα ιδίως που η κοινωνία μας μαστίζεται από την κρίση και
διψά για τυπικούς και άτυπους μηχανισμούς κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής.
Καταλήγω, λοιπόν, ότι έχουμε ανάγκη από ένα σωστό μάθημα θρησκευτικών.
Ευχαριστώ
