Η συνάντηση του κ. Α. Σαμαρά με την κ. Α. Μέρκελ δεν πρόκειται να συνδυαστεί με μία θεαματική ανατροπή στο ελληνικό πρόβλημα. Υπάρχουν ήδη δίαυλοι επικοινωνίας ανάμεσα στην τρόικα και την ελληνική κυβέρνηση, που φαίνεται ότι έχουν προετοιμάσει το πλαίσιο της συμφωνίας για τα επόμενα χρόνια.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, καλό είναι να διαλυθούν ορισμένοι μύθοι που διακινούνται, για επικοινωνιακούς κυρίως λόγους της:

H σύγκρουση της κυβέρνησης με την τρόικα:
Τριβές υπάρχουν αλλά σύγκρουση όχι. Ο πρωθυπουργός κ. Α. Σαμαράς έχει «παίξει τα ρέστα του» στη στήριξη του Βερολίνου και δεν μπορεί να κάνει πίσω. Αν προχωρούσε σε σύγκρουση ουσιαστικά δεν θα ήταν πειστικός, θα έδινε την εικόνα ηρωικής εξόδου και θα δικαίωνε την επιχειρηματολογία και της θέσεις του κ. Α. Τσίπρα.

Οι διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη της τρόικας:
Είναι σαφές ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις με το ΔΝΤ αλλά ρήξη δεν υπάρχει. Το ΔΝΤ πιέζει για να υπάρξει ρύθμιση που θα καθιστά βιώσιμο το δημόσιο χρέος, με πραγματικούς ή λογιστικούς όρους. Αυτό και μόνο αυτό.



Η διαβεβαίωση της κυβέρνησης ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα:

Είναι ψέμα. Μέτρα θα υπάρξουν, όχι μόνο για το 2014 αλλά και το 2015. Απλά αναζητείται το περιτύλιγμα αλλά και ο κατάλληλος τρόπος για να περάσουν στην κοινή γνώμη.
Το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα:
Είναι μύθος και αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής αφού τα χρέη του δημοσίου της τρίτους, το ακυρώνουν στην πράξη. Στις Βρυξέλλες γελάνε με της κομπασμούς της ελληνικής κυβέρνησης για το πρωτογενές πλεόνασμα. Και γελάνε για ένα ακόμα λόγο. Γιατί ελέγχουν πλήρως την ΕΛ.ΣΤΑΤ, μέσω του κ. Α. Γεωργίου, και μπορούν να παρουσιάζουν οι ίδιοι ότι νούμερα θέλουν, τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια της ελληνικής κυβέρνησης.
Από εκεί και πέρα είναι καλό να καταλάβουν όλοι ότι η συμφωνία έχει ήδη προδιαγραφεί και απομένουν κάποιες λεπτομέρειες.
Η πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης
Οι δανειστές και ιδίως το Βερολίνο παίζουν από θέση ισχύος, γνωρίζουν την πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης, γνωρίζουν επίσης ότι δεν θα τολμούσε να έρθει σε ρήξη μαζί τους. Ακόμα όμως και σε αυτή την περίπτωση η Γερμανία είναι αποφασισμένη να αντιδράσει με σκληρότητα και να καταστήσει την Ελλάδα παράδειγμα και για άλλες απείθαρχες χώρες στο μέλλον. Η άμεση διακοπή της χρηματοδότησης προς τις ελληνικές τράπεζες από την ΕΚΤ είναι το πρώτο μέτρο, σε μία τέτοια περίπτωση.
Είναι γεγονός ότι αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης της ελληνικής κυβέρνησης, θέλουν να της δώσουν χρόνο προκειμένου να προετοιμάσει την κοινή γνώμη και να μπορέσει να περάσει τα νέα μέτρα αλλά και τα προαπαιτούμενα χωρίς κραδασμούς.



Ενδέχεται το πρώτο μέρος της συμφωνίας να δημοσιοποιηθεί τον Φεβρουάριο, εκεί θα υπάρχουν σίγουρα μέτρα 2 δισ. για το 2014 αλλά και μέτρα, τουλάχιστον 2,5 δισ. για το 2015.
Αυτό που θα πάρει η ελληνική πλευρά για να το περάσει στην κοινή γνώμη, ότι μετά τις ευρωεκλογές ( και αφού τα έχουμε κάνει όλα αυτά και μαζί με αυτά και τα προαπαιτούμενα) θα υπάρξει ρύθμιση για το χρέος.
Η κυβέρνηση θα μπορεί να «πουλήσει» στην ελληνική κοινή γνώμη ότι μετά τη διευθέτηση του χρέους η Ελλάδα από το 2015 θα μπορεί να βγει στις αγορές και ότι το μνημόνιο τελειώνει.
Αυτό που δεν θα πει είναι ότι η ασφυκτική και αυστηρή επιτήρηση από τους δανειστές θα συνεχιστεί μέχρι το χρέος να φτάσει το 75% του ΑΕΠ, δηλαδή σε βάθος 30 και πλέον χρόνων.
Ποια όμως θα είναι η διευθέτηση που έχει αποφασιστεί για το πρόβλημα του δημόσιου χρέους.
Αυτό που πρέπει να ξεχάσουμε είναι το «κούρεμα» και η διαγραφή του χρέους. Οι Γερμανοί το αρνούνται με απόλυτο τρόπο, θεωρούν ότι αποτελεί κακό προηγούμενο και ότι θα υπάρξουν και άλλες χώρες που θα θέλουν να έχουν την προνομιακή αντιμετώπιση που θα έχει η Ελλάδα.



Έχουν αποφασίσει χωρίς εμάς...

Έχουν επιλέξει τη μείωση των επιτοκίων σε 1 έως 1,5% αλλά και τη διεύρυνση του χρόνου αποπληρωμής στο μέλλον, η εφαρμογή δηλαδή της θεωρίας του αέναου χρέους, μέσα από την οποία περνάει η διαιώνιση του ασφυκτικού ελέγχου από τους δανειστές για πολλά χρόνια.
Το Βερολίνο όμως για να κάνει αυτή την παραχώρηση προς την ελληνική πλευρά, η οποία θα ανακοινωθεί μετά τις ευρωεκλογές και εφόσον πάνε όλα καλά, έχει θέσει όρους και προαπαιτούμενα όπως:
- Να οριστικοποιηθούν μέτρα ύψους 2 δισ. το 2014 και 2,5 δισ. (τουλάχιστον και εφόσον δεν προκύψει μεγαλύτερο χρηματοδοτικό κενό) για το 2015.
- Τα μέτρα που η κυβέρνηση «βαπτίζει» ως διαρθρωτικά δεν είναι αποδεκτά από τους δανειστές. Διαρθρωτικά μέτρα για αυτούς είναι οι απολύσεις στο δημόσιο, η κατάργηση επικουρικών, το κλείσιμο δημοσίων οργανισμών και νέες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες.
- Την ψήφιση του νόμου για τον ενιαίο φόρο ακινήτων προκειμένου να υπάρχει πάγιο δημόσιο έσοδο 3 δισ., σε ετήσια βάση, που θα πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους.
- Την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών και το άνοιγμα του δικηγορικού επαγγέλματος.
- Τον έλεγχο του ΤΑΙΠΕΔ, τη διοίκηση του οποίου θεωρούν ανεπαρκή ενώ τα αποτελέσματα από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας κρίνονται πενιχρά έως ανύπαρκτα.


Κάποια από αυτά τα προαπαιτούμενα η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να τα περάσει μέχρι το τέλος του 2013.
Είναι βέβαιο ότι τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα , που ζητούν οι δανειστές, δεν θα μπουν στον προϋπολογισμό που θα ψηφιστεί, μέχρι τις αρχές του Δεκέμβρη. Πρέπει να δοθεί μία ανάσα στην ελληνική κυβέρνηση για να μην καταρρεύσει. Τα μέτρα θα συμπεριλαμβάνονται σε συμπληρωματικό προϋπολογισμό που θα έρθει προς ψήφιση το Μάρτιο και θα έχει ως δέλεαρ, ότι αν τα ψηφίσουμε οι Ευρωπαίοι φίλοι και δανειστές μας θα ρυθμίσουν το πρόβλημα του δημόσιου χρέους και η Ελλάδα θα βγει στις αγορές στις αρχές του 2015.
Πριν όμως και εντός του επόμενου μήνα πρέπει να έχει ψηφιστεί ο ενιαίος φόρος ακινήτων και η πλήρης απελευθέρωση των πλειστηριασμών.
Και εκεί ελλοχεύει ο κίνδυνος ατυχήματος.


Πηγή: Εφημερίδα NEWSBOMB