ΕΥΚΑΡΠΙΑ : ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ Ιερού ναού Αγίων Γεωργίου και Χρυσόστομου - Υποδοχή ιερού λειψάνου Αγίας Υπομονής (αφιέρωμα avatonpress.gr)
Την Τρίτη 12 και Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013, θα πραγματοποιηθεί η ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ του ναού των Αγίων Γεωργίου και Χρυσόστομου , τιμώντας τη γιορτή του Αγίου Χρυσόστομου.
Ταυτόγχρονα θα γίνει και η υποδοχή ιερού λειψάνου της Αγίας Υπομονής.
Το avatonpress.gr, ξεσκονίζοντας τα κιτάπια του και την google μηχανή κάνει μία μικρή αναφορά στο Ιερό ναό των Αγίων Γεωργίου και Χρυσοστόμου, καθώς και στον Άγιο Χρυσόστομο και στην Αγία Υπομονή.
Ι.Ν.Αγ.Γεωργίου & Αγ. Χρυσοστόμου Ευκαρπίας:
Εφημέριοι : Δημητριάδης Ιωάννης, Γκίκας Αθανάσιος, Βλασάκης Δημήτριος.
Διεύθυνση : Αγ.Γεωργίου 28, 56429, Ν.Ευκαρπία, Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνα : 2310680901
Φαξ : 2310680901
Το 1945 οι κάτοικοι της Ν.Ευκαρπίας αποφάσισαν να κτίσουν νέο Ι.Ναό επ'ονόματι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Αυτός ο Ι.Ναός ήταν μία τρίκλιτη βασιλική με πρόναο την οποία εγκαινίασε το 1950 ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Γεννάδιος. Το 1978 λόγω του σεισμού ο Ι.Ναός παρουσίασε ρήγματα τα οποία με την πάροδο του χρόνου τον κατέστησαν επικίνδυνο. Αυτός ο Ι.Ναός παραχώρησε την θέση του στον σημερινό Ι.Ναό που είναι κτισμένος στον τύπο του σταυροειδούς μετά τρούλλου. Ο τελευταίος θεμελιώθηκε στις 4 Ιουνίου 1990 από τον Α΄ Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.Διονύσιο. Η ανέγερσή του διήρκεσε πέντε χρόνια και τα εγκαίνιά του έγιναν στις 3 Νοεμβρίου 1996 από τον τότε Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.Διονύσιο.
Άγιος Χρυσόστομος:
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γνωστός και ως Ιωάννης της Αντιόχειας, είναι Άγιος, Πατέρας και ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας μεταξύ 344 και 354. Έδρασε στην ίδια πόλη, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη και τελικά πέθανε εκδιωγμένος από την αυτοκρατορική αυλή το 407, λόγω του αυστηρού ελέγχου που της ασκούσε. Ο ίδιος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, ένεκα του αξεπέραστου χαρίσματός του στην ομιλία. Διετέλεσε επίσης επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, όπου διακρίθηκε για το σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο που διενήργησε. Τελικά αναδείχτηκε ως ένας από τους πλέον λαοφιλείς ιεράρχες, εξ ου και σήμερα θεωρείται άγιος από τηνΛουθηρανική και την Αγγλικανική εκκλησία, ενώ κατατάσσεται στους μεγάλους πατέρες της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, αφήνοντας πίσω σπουδαίο, ανεκτίμητο και διαχρονικό συγγραφικό έργο, που αγκαλιάζει όλο το φάσμα των ποιμαντικών και θεολογικών ζητημάτων της εκκλησίας.
Αγία Υπομονή:
Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες - κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (=βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν (π.χ. ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας και κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους = όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης).
Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον εαυτό της περισσότερο ταυτισμένο με τον πολιτισμό και κυρίως με την εθνική συνείδηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Συναισθηματικά και ουσιαστικά έρρεπε μάλλον προς το Βυζάντιο, του οποίου επέπρωτο να γίνει Αυγούστα και Αυτοκρατόρισσα, περά προς την γενέθλιο σερβική πατρίδα.
Κοντά σ' αυτά και πάνω απ' αυτά, γαλουχήθηκε με την πατροπαράδοτη στην οικογένειά της, ακράδαντη ορθόδοξη πίστη στο Θεό. Αυτή η πίστη είναι που θα την οδηγεί, θα την φωτίζει, και θα την εμπνέει στην πολυτάραχη γεμάτη θλίψεις και δοκιμασίες ζωή της.
Η Ελένη - αγία Υπομονή απεδείχθη εξαιρετικός άνθρωπος που συγκέντρωνε πολλές και μεγάλες αρετές, και ψυχική δύναμη. Έδειξε ότι είχε απόλυτη συναίσθηση τόσο της θέσης της και των περιστάσεων, όσο και του ρόλου που αυτές της υπαγόρευαν, σε όλα τα επίπεδα.
Αγαπούσε το λαό. Ήταν η μεγάλη μάννα που ο καθένας μπορούσε να προστρέξει. Συμμεριζόταν τις αγωνίες του και ανησυχίες του ενώπιον των φοβερών εθνικών κινδύνων και προσπαθούσε πάντοτε με την προσευχή, με την πραότητά της και με γλυκά και παρηγορητικά της λόγια να τον ενισχύσει.
Ο Θεός ευδόκησε να μην ζήσει τις τελευταίες τραγικές στιγμές της Αυτοκρατορίας. Την κάλεσε κοντά Του στις 13 Μαρτίου 1450, έχοντας διανύσει 35 χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και 25 ως ταπεινή μοναχή.