Το γνωστό σε όλους, για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια τα μεγάλα γεγονότα, MEGA, για άλλη μία φορά δεν τήρησε την δημοσιογραφική δεοντολογία, όπως θα έπρεπε σε μια τόσο κρίσιμη χρονική συγκυρία για τον τόπο μας.

Όπως και με την περίπτωση του Παύλου Φύσσα, έτσι και το απόγευμα της Παρασκευής, ελάχιστα μόλις λεπτά μετά το θάνατο άλλων δύο νεαρών παιδιών στους δρόμους της Αθήνας και υπό το καμουφλάζ των πάντοτε «καλά πληροφορημένων» σχολιαστών του, αντικαθίστοντας τον ρόλο της ΕΛ.ΑΣ. ξεκίνησε άμεσα την Προανάκριση.

Και τί δεν μάθαμε από την τηλεοπτική παλιοπαρέα των Τρέμη - Πρετεντέρη. Γνωρίζοντας πολύ καλά το παιχνίδι της διαμόρφωσης και όχι μόνο της ενημέρωσης, της κοινής γνώμης, άρχισαν τα στοχευμένα ερωτήματα, τα οποία κατά έναν περίεργο τρόπο είχαν όλα έναν κοινό παρανομαστή, την αποποινικοποιημένη έννοια της ελληνικής τρομοκρατίας.

Και βεβαίως, όπως πάντοτε συμβαίνει κατά μία διαβολική σύμπτωση, στο τέλος του δελτίου, όλοι μαζί ευχήθηκαν όλα αυτά που ειπώθηκαν να μην ισχύουν.

Τώρα..., το τί μπορεί να δημιουργεί η συγκεκριμένη επικοινωνιακή στρατηγική, από πλευράς ενός Μέσου Μαζικής Επικοινωνίας, πέραν από διχόνοια στον ήδη αποσβολωμένο ελληνικό λαό, αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να απαντηθεί από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Στην δική μας όμως περίπτωση... τα τελευταία χρόνια είμαστε καταδικασμένοι απλά στην συνήθεια της εικόνας του κάθε Πρετεντέρη κάθε βράδυ και σε ρόλο διαφορετικό, από αυτόν του τηλε-ΓΑΔΑρχη μέχρι και εκείνον του τηλε-εισαγγελέα, ενίοτε και του εκπροσώπου Τύπου κάθε φίλου του MEGA-λου αφεντικού.

Υ.Γ.: Και κάτι ακόμα... Βλέποντας κανείς το συγκεκριμένο απόσπασμα, ευλόγως δεν απορεί; Αυτοί δηλαδή που χτυπήθηκαν ή για να ακριβολογούμε δολοφονήθηκαν, κύριε Πρετεντέρη, τι ήταν, δεν ήταν άνθρωποι;  ¨