Καταργούνται 1676 σχολεία μέσα στο 2014; Διαμαρτυρία μαθητών όλων των ΕΠΑΛ της Αττικής το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου
Η Στέλλα, ο Γιώργος, η Βικτώρια, ο Θανάσης, η Φιλοθέη και χιλιάδες μαθητές βρίσκονται εδώ και εβδομάδες σε καταλήψεις και κινητοποιήσεις, για να μην προστεθούν αυτοί και τα σχολεία τους στις στατιστικές των 1.676 υπό κατάργηση σχολείων και των μαθητών τους που πετιούνται εκτός εκπαίδευσης
→Το δεύτερο μέρος των μνημονιακών απαιτήσεων προβλέπει το κλείσιμο των λεγόμενων «ολιγομελών τμημάτων», την υποχρεωτική μετακίνηση των μαθητών σε άλλα σχολεία και το συνολικό κλείσιμο των αποψιλωμένων πλέον ΕΠΑΛ
Κάλεσμα
Σε κοινή συνάντηση όλων των ΕΠΑΛ της Αττικής καλούν εσπερινά και ημερήσια ΕΠΑΛ το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 14.00, στο Συνδικάτο Οικοδόμων (Βερανζέρου 1, Κάνιγγος). Καλούν: 4ο ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου, 2ο Ν. Σμύρνης, 6ο Πειραιά, 7ο Αμπελοκήπων, Ελευσίνας, Εσπερινά ΕΠΑΛ Ταύρου, Ν. Φιλαδέλφειας, Αχαρνών, Δραπετσώνας, Περιστερίου, Εσπ. Λύκειο Ν. Ιωνίας, Κίνηση «Ανυπότακτος Μαθητής».
H Στέλλα είναι άνεργη, χωρισμένη με δύο παιδιά, μαθήτρια Α´ Λυκείου στο Β´ Εσπερινό ΕΠΑΛ Δραπετσώνας. Δίπλα στο σχολείο βρίσκεται η ακαδημία ποδοσφαίρου του Αστέρα Δραπετσώνας, όπου προπονείται δωρεάν ο 10χρονος γιος της όσο η μητέρα του κάνει μάθημα. «Το τμήμα μου καταργείται όπως και άλλα οχτώ. Ή θα πρέπει να κόψω το σχολείο ή να κόψω απ’ τον γιο μου το ποδόσφαιρο που τόσο αγαπάει, γιατί δεν θα μπορώ να τον πηγαίνω».
Η Στέλλα είναι αποφασισμένη να τελειώσει το Λύκειο και να δώσει πανελλαδικές για Ιατρική. Ομως τα όνειρά της, όπως τα όνειρα χιλιάδων σπουδαστών ΕΠΑΛ, δεν λογαριάζονται στο ισοζύγιο της αποδοτικότητας, που μετριέται με διαθεσιμότητες και απολύσεις, καταργήσεις τμημάτων, σχολεία-φαντάσματα χωρίς εργαστήρια και ειδικότητες, μαθητές που καλούνται να δώσουν πανελλαδικές σε μαθήματα που δεν διδάσκονται, να ξεριζωθούν βίαια από το σχολείο τους στη μέση της χρονιάς, με τον κίνδυνο να μην υπάρχει καν σχολείο του χρόνου.
Η Στέλλα, ο Γιώργος, η Βικτώρια, ο Θανάσης, η Φιλοθέη είναι μερικοί από τους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες των ΕΠΑΛ που εδώ και εβδομάδες βρίσκονται σε καταλήψεις και κινητοποιήσεις, για να μην προστεθούν αυτοί και τα σχολεία τους στις στατιστικές των 1.676 υπό κατάργηση σχολείων και των 20.000 μαθητών που πετιούνται εκτός επαγγελματικής εκπαίδευσης.
Εξι μήνες μετά την ανακοίνωση των 2.500 διαθεσιμοτήτων εκπαιδευτικών, την κατάργηση ολόκληρων κλάδων όπως η υγεία-πρόνοια και όλων των τεχνιτών των εργαστηρίων, οι μαθητές και οι μαθήτριες που παραμένουν στα ΕΠΑΛ και την τελευταία τάξη των καταργημένων ΕΠΑΣ είναι αντιμέτωποι με το δεύτερο μέρος του ίδιου έργου. Αυτό προβλέπει το κλείσιμο των λεγόμενων «ολιγομελών τμημάτων», την υποχρεωτική μετακίνηση των μαθητών σε άλλα σχολεία και το συνολικό κλείσιμο των αποψιλωμένων πλέον ΕΠΑΛ.
Οι μαθητές των νυχτερινών τα πρώτα θύματα
Πρώτα θύματα, οι νυχτερινοί μαθητές στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπως η Β´ Πειραιά, της οποίας το μοναδικό εσπερινό ΕΠΑΛ απειλείται με λουκέτο, αφού χάνει 8 στα 18 τμήματα και το 1/3 του μαθητικού πληθυσμού. Το ίδιο συμβαίνει με δεκάδες ΕΠΑΛ της Αττικής, με επόμενο βήμα τον χωρισμό τους σε «ζώνες ειδικοτήτων», όπου, όπως λένε οι μαθητές, «θα πρέπει να πας από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη για να βρεις την ειδικότητα που θέλεις».
Μαθητές εσπερινών και απογευματινών ΕΠΑΛ, στην πλειονότητά τους ενήλικοι που αναζητούν με πείσμα μια δεύτερη ευκαιρία, μιλούν στην «Εφ.Συν.» για τη δύσκολη καθημερινότητά τους αλλά και το στοίχημα του κοινού τους αγώνα.
* Ο Γιώργος Πάντσιος είναι 43 χρόνων, εργάζεται σε χειρωνακτικές δουλειές από 14 ετών. «Εχω 7.360 ένσημα, ξεκινώντας με βιβλιάριο εργασίας ανηλίκου. Εχω συνεισφέρει στο ΑΕΠ όχι μόνο για τα παιδιά μου αλλά και για τα εγγόνια μου», μας λέει. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι άνεργος, μετά από εργατικό ατύχημα. Ανεργη τρία χρόνια είναι και η σύζυγός του, Βικτώρια Μαργαρίτη. Σπουδάζουν μαζί στην τελευταία τάξη του 1ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Ταύρου.
Θέλουν να δώσουν εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, όμως το τμήμα που θα τους επέτρεπε να το κάνουν καταργείται: «Μας διώχνουν από το σχολείο δίπλα στο σπίτι μας και μας στέλνουν στον Αγιο Δημήτριο. Μόνο τα εισιτήρια λεωφορείου για μένα και τη γυναίκα μου είναι 60 ευρώ τον μήνα. Δεν τα έχουμε ούτε για το σούπερ μάρκετ, αφού σιτιζόμαστε από τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου. Ούτε έχουμε πού να αφήσουμε τα δύο παιδιά μας. Στον Ταύρο έχουμε φτιάξει αναγνωστήριο και τα παιδιά διαβάζουν ενώ εμείς παρακολουθούμε τα μαθήματα».
Οι περίπου 200 μαθητές του ΕΠΑΛ Ταύρου έχουν ξεκινήσει κατάληψη από τις 25 Νοεμβρίου, κλείνοντας σχεδόν καθημερινά την οδό Πειραιώς. Με τις κινητοποιήσεις τους «γλίτωσαν» για φέτος δύο τμήματα από τα πέντε που κλείνουν. Συνεχίζουν, ζητώντας να μην καταργηθεί κανένα τμήμα, να μη μετακινηθεί κανένας μαθητής, να λειτουργήσουν τα τμήματα των ειδικοτήτων και να επιστρέψουν στις θέσεις τους οι διαθέσιμοι καθηγητές. Τα αιτήματά τους στηρίζει και ο Δήμος Ταύρου – Μοσχάτου, διεκδικώντας παράλληλα δωρεάν γεύμα και μετακίνηση για όλους τους μαθητές.
* Σε κατάληψη βρίσκονται για τρίτη εβδομάδα το 2ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Δραπετσώνας και το 6ο ΕΠΑΛ Πειραιά, στα οποία κλείνουν συνολικά 16 τμήματα. Η Γεωργία Κακούρα είναι άνεργη, 29 ετών, και σπουδάζει οικονομία στο τρίτο έτος – το εσπερινό έχει και άλλο ένα τέταρτο. Η ειδικότητά της προς το παρόν δεν καταργείται, καταργούνται όμως 8 από τις 18 ειδικότητες, διώχνοντας από το σχολείο περίπου 70 μαθητές, το ένα τρίτο: «Μας είπαν ότι το σχολείο στο οποίο μας μεταφέρουν φαίνεται κοντά στον χάρτη. Ομως χρειαζόμαστε δύο συγκοινωνίες για να πάμε. Οι περισσότεροι δεν έχουμε καν τα χρήματα για τα εισιτήρια, ενώ θα γυρνάμε σπίτι μας ακόμα πιο αργά τη νύχτα, επικίνδυνο για όσες μένουμε μακριά. Οι περισσότεροι έχουν δηλώσει ότι αν κλείσουν τα τμήματα θα εγκαταλείψουν το σχολείο λόγω αδυναμίας. Ζητάμε μια δεύτερη ευκαιρία, να μορφωθούμε και να μπορέσουμε να βρούμε δουλειά. Οι μισοί μαθητές του σχολείου είμαστε άνεργοι».
Το πολύπαθο ΕΠΑΛ στη Β΄ Πειραιά
Το σχολείο της Γεωργίας είναι το μοναδικό ΕΠΑΛ στη Β´ Πειραιά και εξυπηρετεί μαθητές από τη Σαλαμίνα και το Πέραμα μέχρι το Κερατσίνι και τον Κορυδαλλό, περιοχές ήδη βαριά χτυπημένες από την ανεργία και την κρίση. «Κάνουμε κάθε απόγευμα τοπικές πορείες. Ζητήσαμε και έχουμε τη στήριξη της δημοτικής αρχής και συντονίζουμε τις δράσεις μας με άλλα ΕΠΑΛ με παρόμοια προβλήματα» μας λέει η Γεωργία.
* Σε μια συνάντηση του συντονιστικού των ΕΠΑΛ, ανήμερα της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, συναντήσαμε τη μοναχή Φιλοθέη, μαθήτρια Γ´ τάξης νοσηλευτικής στο ΕΠΑΛ Ταύρου. «Αν μας υποσχεθούν ότι θα σώσουν μόνο τα δικά μας τμήματα, να μη σταματήσουμε τους αγώνες μας από αλληλεγγύη στα άλλα σχολεία. Θα το χρησιμοποιήσουν για να μας διασπάσουν. Μόνο ενωμένοι θα νικήσουμε».
Η Φιλοθέη έγινε καλόγρια στα 20 της σε μοναστήρι των Σερρών. Μετά τα 30, ως μέλος της εξωτερικής αποστολής του μοναστηριού, παρακολούθησε το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Καλλιθέας και συνεχίζει στο ΕΠΑΛ, θέλοντας να δώσει εξετάσεις για ΤΕΙ νοσηλευτικής: «Κοντεύουν Χριστούγεννα και δεν έχουμε καθηγητές ειδικότητας. Παρακολουθούμε απλώς μαθήματα γενικής παιδείας, μόλις 7 ώρες την εβδομάδα. Είπαν ότι θα αποφοιτήσουμε κανονικά και θα πάρουμε πτυχίο. Αλλά τι αντίκρισμα θα έχει όταν δεν έχουμε διδαχθεί σχεδόν καθόλου ειδικότητες;».
Κανέναν δεν φαίνεται να ξενίζει η εικόνα μιας μοναχής με ράσα σε καταλήψεις και μαθητικές συνελεύσεις. «Εχω πολύ καλή σχέση με όλα τα παιδιά. Δεν τους φαίνεται παράξενο που είμαι μοναχή. Αισθάνομαι ένας άνθρωπος που θέλει να μορφωθεί και να κάνει περισσότερα πράγματα στη ζωή του. Ολοι μας έχουμε βάλει στόχους και θέλουμε τα εφόδια για να τους υλοποιήσουμε. Είμαστε συνειδητοί, δεν ερχόμαστε στο σχολείο για να περάσει η ώρα. Γι’ αυτό επιμένουμε και δεν θα παραδοθούμε. Το πιο σημαντικό είναι η αλληλοϋποστήριξη και η αλληλεγγύη όλων των σχολείων, γιατί έχουμε κοινά προβλήματα. Κανένας άλλος δεν μπορεί να μας στηρίξει αν δεν υπερασπιστούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι το δικαίωμά μας στη μάθηση, στην παιδεία, για να γίνει καλύτερη η ζωή μας».
* Ο φλογερός ανθρωπιστικός λόγος της μοναχής Φιλοθέης συνυπάρχει με τα εργατικά αιτήματα του Θανάση Μπάμπη, προέδρου του 15μελούς του 4ου απογευματινού ΕΠΑΛ της Σιβιτανιδείου Σχολής, ενός ιστορικού σχολικού συγκροτήματος όπου φοιτούν συνολικά περίπου 2.700 μαθητές, σε οκτώ σχολές: «Ζητάμε δωρεάν σίτιση και δωρεάν μεταφορά, είτε με κάρτα απεριορίστων διαδρομών είτε με πούλμαν όπου δεν έχει συγκοινωνίες. Να μην απολυθεί κανένας καθηγητής, να ξαναλειτουργήσουν οι καταργημένες ειδικότητες, να επιστρέψουν στις θέσεις τους οι διαθέσιμοι και να μην κλείσει κανένα τμήμα. Να καταργηθεί το τέταρτο έτος δωρεάν εργασίας για τα αφεντικά και να έχουμε πλήρη εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο».
«Θέλουν αμόρφωτους φτηνούς εργάτες»
* «Το πώς αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση και ειδικά τα τεχνικά σχολεία φαίνεται από το ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα και υπάρχουν πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα που δεν διδάσκονται. Θέλουν αμόρφωτους φτηνούς εργάτες», μας λέει η Μαρία Δελλή εκ μέρους της Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας.
«Ηδη σχεδιάζονται τα ΣΕΚ σε συνεργασία με τους δήμους, όπου θα πηγαίνουν τα 15χρονα, θα σπουδάζουν δύο χρόνια με μόλις τέσσερις ώρες την εβδομάδα μαθηματικά και γλώσσα. Μιλάμε για την απόλυτη εξειδίκευση, όπου ο νέος θα μαθαίνει απλώς πώς θα βιδώνει το δεξί φανάρι του αυτοκινήτου. Για να μάθει πώς βιδώνουν το αριστερό θα πρέπει να πάει σε άλλη σχολή. Γιατί να κρατήσουν εμάς τους γονείς να δουλεύουμε και να μη βάλουν τα παιδιά μας με 9 ευρώ μικτά την ημέρα, όπως προβλέπει ο θεσμός της μαθητείας;».
Οι μαθητές ακούνε προσεκτικά την εκπρόσωπο των γονέων, της λένε όμως ότι «στα περισσότερα σχολεία οι γονείς είναι εναντίον των καταλήψεων. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να είναι το σχολείο ανοιχτό για να παρκάρουν τα παιδιά τους και τίποτα άλλο». Περιγράφουν μάλιστα περιστατικά όπου αγανακτισμένοι γονείς σε ΕΠΑΛ στον Αγιο Δημήτριο έδωσαν στην αστυνομία τα ονόματα καταληψιών μαθητών.
Παράπονα έχουν και με τα ΜΜΕ: «Κανένας δεν μιλάει για τις κινητοποιήσεις μας στα τεχνικά σχολεία», μας λέει η Βικτώρια. «Είναι σαν να μην υπάρχουμε. Τους καταλαβαίνουμε βέβαια, δεν μπορούν τα κανάλια και οι μεγαλοδημοσιογράφοι να στραφούν εναντίον των χορηγών τους και συχνά των αφεντικών τους, που είναι τα ιδιωτικά ΙΕΚ και κολέγια».
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
«Δεν δεχόμαστε τον ακρωτηριασμό της τεχνικής εκπαίδευσης»
→«Ζητάμε να προκηρυχθούν 1.874 θέσεις, ακριβώς όσοι είναι σε διαθεσιμότητα»
Ο Νίκος Κικάκης ήταν μέχρι το καλοκαίρι διευθυντής στο 6o EΠΑΛ Αθηνών στους Αμπελόκηπους. Οδοντίατρος υγιεινολόγος, κάτοχος τριών πτυχίων και δύο μεταπτυχιακών, συγγραφέας βιβλίου που διδάσκεται στα τεχνικά σχολεία, είναι ένας από τους 1.874 εκπαιδευτικούς σε διαθεσιμότητα και μέλος της συντονιστικής τους επιτροπής.
«Θεωρούν ότι μπορώ να ασκήσω ελεύθερο επάγγελμα. Λες και θέλω ή μπορώ μετά από 26 χρόνια στην εκπαίδευση, στα 58 μου χρόνια, να ανοίξω οδοντιατρείο. Εμείς αφήσαμε τις δουλειές μας για να αφοσιωθούμε στην εκπαίδευση και την αγαπήσαμε. Τώρα λένε ότι περισσεύουμε, ενώ από πέρσι υπήρχαν ελλείψεις. Τα παιδιά είτε εγκατέλειψαν το σχολείο -ξέρω πολλούς μετανάστες μαθητές από το δικό μου σχολείο που έφυγαν πίσω στις χώρες τους- είτε βρίσκονται χωρίς ειδικότητες και χωρίς καν εργαστήρια, αφού έδιωξαν όλους τους τεχνίτες με πτυχίο δευτεροβάθμιας. Νομίζετε ότι ξέρει ένας απόφοιτος Πολυτεχνείου να διδάξει οξυγονοκόλληση;»
Ο «κύριος Κικάκης», όπως τον αποκαλούν με σεβασμό οι διαθέσιμοι συνάδελφοί του, ήταν παρών στην τελευταία συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας, ο οποίος ακολουθεί την προσφιλή του τακτική των υποσχέσεων: «Στην τελευταία μας συνάντηση είπε ότι θα προκηρυχθούν 1.304 θέσεις από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Την αμέσως επόμενη ημέρα μάθαμε ότι πρόκειται για 1.250 θέσεις σε ΙΕΚ και ΣΕΚ. Ομως αυτό δεν μας ικανοποιεί. Ζητάμε να προκηρυχθούν 1.874 θέσεις, ακριβώς όσοι είναι σε διαθεσιμότητα. Είπε ο υπουργός ότι δεν θα απολυθεί κανείς, ας μας δείξει αν το εννοεί. Δεύτερος στόχος είναι να γυρίσουμε στα σχολεία και να επαναλειτουργήσουν όλοι οι τομείς που καταργήθηκαν στο νέο ΕΠΑΛ. Δεν δεχόμαστε τον ακρωτηριασμό της τεχνικής εκπαίδευσης».
Το Συντονιστικό των διαθέσιμων βρίσκεται σε συνεχείς κινητοποιήσεις μαζί με τους σχολικούς φύλακες και όλους τους διαθέσιμους του Δημοσίου: «Ο κ. Τόμσεν του ΔΝΤ μας είπε “και τι έγινε αν απολύσουμε κάποιους και πάρουμε άλλους μορφωμένους;” Οσοι τον ακούνε με παπική ευλάβεια, ας μας απαντήσουν: Χρειάζεται μάστερ η καθαρίστρια της εφορίας; Και αν απολύσει εμένα με τρία πτυχία και δύο μεταπτυχιακά, θα προσλάβει κάποιον με τέσσερα πτυχία και τρία μεταπτυχιακά; Αυτά είναι παραμύθια».
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Πηγή: www.efsyn.gr→Το δεύτερο μέρος των μνημονιακών απαιτήσεων προβλέπει το κλείσιμο των λεγόμενων «ολιγομελών τμημάτων», την υποχρεωτική μετακίνηση των μαθητών σε άλλα σχολεία και το συνολικό κλείσιμο των αποψιλωμένων πλέον ΕΠΑΛ
Κάλεσμα
Σε κοινή συνάντηση όλων των ΕΠΑΛ της Αττικής καλούν εσπερινά και ημερήσια ΕΠΑΛ το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 14.00, στο Συνδικάτο Οικοδόμων (Βερανζέρου 1, Κάνιγγος). Καλούν: 4ο ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου, 2ο Ν. Σμύρνης, 6ο Πειραιά, 7ο Αμπελοκήπων, Ελευσίνας, Εσπερινά ΕΠΑΛ Ταύρου, Ν. Φιλαδέλφειας, Αχαρνών, Δραπετσώνας, Περιστερίου, Εσπ. Λύκειο Ν. Ιωνίας, Κίνηση «Ανυπότακτος Μαθητής».H Στέλλα είναι άνεργη, χωρισμένη με δύο παιδιά, μαθήτρια Α´ Λυκείου στο Β´ Εσπερινό ΕΠΑΛ Δραπετσώνας. Δίπλα στο σχολείο βρίσκεται η ακαδημία ποδοσφαίρου του Αστέρα Δραπετσώνας, όπου προπονείται δωρεάν ο 10χρονος γιος της όσο η μητέρα του κάνει μάθημα. «Το τμήμα μου καταργείται όπως και άλλα οχτώ. Ή θα πρέπει να κόψω το σχολείο ή να κόψω απ’ τον γιο μου το ποδόσφαιρο που τόσο αγαπάει, γιατί δεν θα μπορώ να τον πηγαίνω».
Η Στέλλα είναι αποφασισμένη να τελειώσει το Λύκειο και να δώσει πανελλαδικές για Ιατρική. Ομως τα όνειρά της, όπως τα όνειρα χιλιάδων σπουδαστών ΕΠΑΛ, δεν λογαριάζονται στο ισοζύγιο της αποδοτικότητας, που μετριέται με διαθεσιμότητες και απολύσεις, καταργήσεις τμημάτων, σχολεία-φαντάσματα χωρίς εργαστήρια και ειδικότητες, μαθητές που καλούνται να δώσουν πανελλαδικές σε μαθήματα που δεν διδάσκονται, να ξεριζωθούν βίαια από το σχολείο τους στη μέση της χρονιάς, με τον κίνδυνο να μην υπάρχει καν σχολείο του χρόνου.
Η Στέλλα, ο Γιώργος, η Βικτώρια, ο Θανάσης, η Φιλοθέη είναι μερικοί από τους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες των ΕΠΑΛ που εδώ και εβδομάδες βρίσκονται σε καταλήψεις και κινητοποιήσεις, για να μην προστεθούν αυτοί και τα σχολεία τους στις στατιστικές των 1.676 υπό κατάργηση σχολείων και των 20.000 μαθητών που πετιούνται εκτός επαγγελματικής εκπαίδευσης.
Εξι μήνες μετά την ανακοίνωση των 2.500 διαθεσιμοτήτων εκπαιδευτικών, την κατάργηση ολόκληρων κλάδων όπως η υγεία-πρόνοια και όλων των τεχνιτών των εργαστηρίων, οι μαθητές και οι μαθήτριες που παραμένουν στα ΕΠΑΛ και την τελευταία τάξη των καταργημένων ΕΠΑΣ είναι αντιμέτωποι με το δεύτερο μέρος του ίδιου έργου. Αυτό προβλέπει το κλείσιμο των λεγόμενων «ολιγομελών τμημάτων», την υποχρεωτική μετακίνηση των μαθητών σε άλλα σχολεία και το συνολικό κλείσιμο των αποψιλωμένων πλέον ΕΠΑΛ.
Οι μαθητές των νυχτερινών τα πρώτα θύματα
Πρώτα θύματα, οι νυχτερινοί μαθητές στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπως η Β´ Πειραιά, της οποίας το μοναδικό εσπερινό ΕΠΑΛ απειλείται με λουκέτο, αφού χάνει 8 στα 18 τμήματα και το 1/3 του μαθητικού πληθυσμού. Το ίδιο συμβαίνει με δεκάδες ΕΠΑΛ της Αττικής, με επόμενο βήμα τον χωρισμό τους σε «ζώνες ειδικοτήτων», όπου, όπως λένε οι μαθητές, «θα πρέπει να πας από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη για να βρεις την ειδικότητα που θέλεις».
Μαθητές εσπερινών και απογευματινών ΕΠΑΛ, στην πλειονότητά τους ενήλικοι που αναζητούν με πείσμα μια δεύτερη ευκαιρία, μιλούν στην «Εφ.Συν.» για τη δύσκολη καθημερινότητά τους αλλά και το στοίχημα του κοινού τους αγώνα.
* Ο Γιώργος Πάντσιος είναι 43 χρόνων, εργάζεται σε χειρωνακτικές δουλειές από 14 ετών. «Εχω 7.360 ένσημα, ξεκινώντας με βιβλιάριο εργασίας ανηλίκου. Εχω συνεισφέρει στο ΑΕΠ όχι μόνο για τα παιδιά μου αλλά και για τα εγγόνια μου», μας λέει. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι άνεργος, μετά από εργατικό ατύχημα. Ανεργη τρία χρόνια είναι και η σύζυγός του, Βικτώρια Μαργαρίτη. Σπουδάζουν μαζί στην τελευταία τάξη του 1ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Ταύρου.
Θέλουν να δώσουν εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, όμως το τμήμα που θα τους επέτρεπε να το κάνουν καταργείται: «Μας διώχνουν από το σχολείο δίπλα στο σπίτι μας και μας στέλνουν στον Αγιο Δημήτριο. Μόνο τα εισιτήρια λεωφορείου για μένα και τη γυναίκα μου είναι 60 ευρώ τον μήνα. Δεν τα έχουμε ούτε για το σούπερ μάρκετ, αφού σιτιζόμαστε από τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου. Ούτε έχουμε πού να αφήσουμε τα δύο παιδιά μας. Στον Ταύρο έχουμε φτιάξει αναγνωστήριο και τα παιδιά διαβάζουν ενώ εμείς παρακολουθούμε τα μαθήματα».
Οι περίπου 200 μαθητές του ΕΠΑΛ Ταύρου έχουν ξεκινήσει κατάληψη από τις 25 Νοεμβρίου, κλείνοντας σχεδόν καθημερινά την οδό Πειραιώς. Με τις κινητοποιήσεις τους «γλίτωσαν» για φέτος δύο τμήματα από τα πέντε που κλείνουν. Συνεχίζουν, ζητώντας να μην καταργηθεί κανένα τμήμα, να μη μετακινηθεί κανένας μαθητής, να λειτουργήσουν τα τμήματα των ειδικοτήτων και να επιστρέψουν στις θέσεις τους οι διαθέσιμοι καθηγητές. Τα αιτήματά τους στηρίζει και ο Δήμος Ταύρου – Μοσχάτου, διεκδικώντας παράλληλα δωρεάν γεύμα και μετακίνηση για όλους τους μαθητές.
* Σε κατάληψη βρίσκονται για τρίτη εβδομάδα το 2ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Δραπετσώνας και το 6ο ΕΠΑΛ Πειραιά, στα οποία κλείνουν συνολικά 16 τμήματα. Η Γεωργία Κακούρα είναι άνεργη, 29 ετών, και σπουδάζει οικονομία στο τρίτο έτος – το εσπερινό έχει και άλλο ένα τέταρτο. Η ειδικότητά της προς το παρόν δεν καταργείται, καταργούνται όμως 8 από τις 18 ειδικότητες, διώχνοντας από το σχολείο περίπου 70 μαθητές, το ένα τρίτο: «Μας είπαν ότι το σχολείο στο οποίο μας μεταφέρουν φαίνεται κοντά στον χάρτη. Ομως χρειαζόμαστε δύο συγκοινωνίες για να πάμε. Οι περισσότεροι δεν έχουμε καν τα χρήματα για τα εισιτήρια, ενώ θα γυρνάμε σπίτι μας ακόμα πιο αργά τη νύχτα, επικίνδυνο για όσες μένουμε μακριά. Οι περισσότεροι έχουν δηλώσει ότι αν κλείσουν τα τμήματα θα εγκαταλείψουν το σχολείο λόγω αδυναμίας. Ζητάμε μια δεύτερη ευκαιρία, να μορφωθούμε και να μπορέσουμε να βρούμε δουλειά. Οι μισοί μαθητές του σχολείου είμαστε άνεργοι».
Το πολύπαθο ΕΠΑΛ στη Β΄ Πειραιά
Το σχολείο της Γεωργίας είναι το μοναδικό ΕΠΑΛ στη Β´ Πειραιά και εξυπηρετεί μαθητές από τη Σαλαμίνα και το Πέραμα μέχρι το Κερατσίνι και τον Κορυδαλλό, περιοχές ήδη βαριά χτυπημένες από την ανεργία και την κρίση. «Κάνουμε κάθε απόγευμα τοπικές πορείες. Ζητήσαμε και έχουμε τη στήριξη της δημοτικής αρχής και συντονίζουμε τις δράσεις μας με άλλα ΕΠΑΛ με παρόμοια προβλήματα» μας λέει η Γεωργία.
* Σε μια συνάντηση του συντονιστικού των ΕΠΑΛ, ανήμερα της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, συναντήσαμε τη μοναχή Φιλοθέη, μαθήτρια Γ´ τάξης νοσηλευτικής στο ΕΠΑΛ Ταύρου. «Αν μας υποσχεθούν ότι θα σώσουν μόνο τα δικά μας τμήματα, να μη σταματήσουμε τους αγώνες μας από αλληλεγγύη στα άλλα σχολεία. Θα το χρησιμοποιήσουν για να μας διασπάσουν. Μόνο ενωμένοι θα νικήσουμε».
Η Φιλοθέη έγινε καλόγρια στα 20 της σε μοναστήρι των Σερρών. Μετά τα 30, ως μέλος της εξωτερικής αποστολής του μοναστηριού, παρακολούθησε το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Καλλιθέας και συνεχίζει στο ΕΠΑΛ, θέλοντας να δώσει εξετάσεις για ΤΕΙ νοσηλευτικής: «Κοντεύουν Χριστούγεννα και δεν έχουμε καθηγητές ειδικότητας. Παρακολουθούμε απλώς μαθήματα γενικής παιδείας, μόλις 7 ώρες την εβδομάδα. Είπαν ότι θα αποφοιτήσουμε κανονικά και θα πάρουμε πτυχίο. Αλλά τι αντίκρισμα θα έχει όταν δεν έχουμε διδαχθεί σχεδόν καθόλου ειδικότητες;».
Κανέναν δεν φαίνεται να ξενίζει η εικόνα μιας μοναχής με ράσα σε καταλήψεις και μαθητικές συνελεύσεις. «Εχω πολύ καλή σχέση με όλα τα παιδιά. Δεν τους φαίνεται παράξενο που είμαι μοναχή. Αισθάνομαι ένας άνθρωπος που θέλει να μορφωθεί και να κάνει περισσότερα πράγματα στη ζωή του. Ολοι μας έχουμε βάλει στόχους και θέλουμε τα εφόδια για να τους υλοποιήσουμε. Είμαστε συνειδητοί, δεν ερχόμαστε στο σχολείο για να περάσει η ώρα. Γι’ αυτό επιμένουμε και δεν θα παραδοθούμε. Το πιο σημαντικό είναι η αλληλοϋποστήριξη και η αλληλεγγύη όλων των σχολείων, γιατί έχουμε κοινά προβλήματα. Κανένας άλλος δεν μπορεί να μας στηρίξει αν δεν υπερασπιστούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι το δικαίωμά μας στη μάθηση, στην παιδεία, για να γίνει καλύτερη η ζωή μας».
* Ο φλογερός ανθρωπιστικός λόγος της μοναχής Φιλοθέης συνυπάρχει με τα εργατικά αιτήματα του Θανάση Μπάμπη, προέδρου του 15μελούς του 4ου απογευματινού ΕΠΑΛ της Σιβιτανιδείου Σχολής, ενός ιστορικού σχολικού συγκροτήματος όπου φοιτούν συνολικά περίπου 2.700 μαθητές, σε οκτώ σχολές: «Ζητάμε δωρεάν σίτιση και δωρεάν μεταφορά, είτε με κάρτα απεριορίστων διαδρομών είτε με πούλμαν όπου δεν έχει συγκοινωνίες. Να μην απολυθεί κανένας καθηγητής, να ξαναλειτουργήσουν οι καταργημένες ειδικότητες, να επιστρέψουν στις θέσεις τους οι διαθέσιμοι και να μην κλείσει κανένα τμήμα. Να καταργηθεί το τέταρτο έτος δωρεάν εργασίας για τα αφεντικά και να έχουμε πλήρη εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο».
«Θέλουν αμόρφωτους φτηνούς εργάτες»
* «Το πώς αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση και ειδικά τα τεχνικά σχολεία φαίνεται από το ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα και υπάρχουν πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα που δεν διδάσκονται. Θέλουν αμόρφωτους φτηνούς εργάτες», μας λέει η Μαρία Δελλή εκ μέρους της Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας.
«Ηδη σχεδιάζονται τα ΣΕΚ σε συνεργασία με τους δήμους, όπου θα πηγαίνουν τα 15χρονα, θα σπουδάζουν δύο χρόνια με μόλις τέσσερις ώρες την εβδομάδα μαθηματικά και γλώσσα. Μιλάμε για την απόλυτη εξειδίκευση, όπου ο νέος θα μαθαίνει απλώς πώς θα βιδώνει το δεξί φανάρι του αυτοκινήτου. Για να μάθει πώς βιδώνουν το αριστερό θα πρέπει να πάει σε άλλη σχολή. Γιατί να κρατήσουν εμάς τους γονείς να δουλεύουμε και να μη βάλουν τα παιδιά μας με 9 ευρώ μικτά την ημέρα, όπως προβλέπει ο θεσμός της μαθητείας;».
Οι μαθητές ακούνε προσεκτικά την εκπρόσωπο των γονέων, της λένε όμως ότι «στα περισσότερα σχολεία οι γονείς είναι εναντίον των καταλήψεων. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να είναι το σχολείο ανοιχτό για να παρκάρουν τα παιδιά τους και τίποτα άλλο». Περιγράφουν μάλιστα περιστατικά όπου αγανακτισμένοι γονείς σε ΕΠΑΛ στον Αγιο Δημήτριο έδωσαν στην αστυνομία τα ονόματα καταληψιών μαθητών.
Παράπονα έχουν και με τα ΜΜΕ: «Κανένας δεν μιλάει για τις κινητοποιήσεις μας στα τεχνικά σχολεία», μας λέει η Βικτώρια. «Είναι σαν να μην υπάρχουμε. Τους καταλαβαίνουμε βέβαια, δεν μπορούν τα κανάλια και οι μεγαλοδημοσιογράφοι να στραφούν εναντίον των χορηγών τους και συχνά των αφεντικών τους, που είναι τα ιδιωτικά ΙΕΚ και κολέγια».
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
«Δεν δεχόμαστε τον ακρωτηριασμό της τεχνικής εκπαίδευσης»
→«Ζητάμε να προκηρυχθούν 1.874 θέσεις, ακριβώς όσοι είναι σε διαθεσιμότητα»
Ο Νίκος Κικάκης ήταν μέχρι το καλοκαίρι διευθυντής στο 6o EΠΑΛ Αθηνών στους Αμπελόκηπους. Οδοντίατρος υγιεινολόγος, κάτοχος τριών πτυχίων και δύο μεταπτυχιακών, συγγραφέας βιβλίου που διδάσκεται στα τεχνικά σχολεία, είναι ένας από τους 1.874 εκπαιδευτικούς σε διαθεσιμότητα και μέλος της συντονιστικής τους επιτροπής.«Θεωρούν ότι μπορώ να ασκήσω ελεύθερο επάγγελμα. Λες και θέλω ή μπορώ μετά από 26 χρόνια στην εκπαίδευση, στα 58 μου χρόνια, να ανοίξω οδοντιατρείο. Εμείς αφήσαμε τις δουλειές μας για να αφοσιωθούμε στην εκπαίδευση και την αγαπήσαμε. Τώρα λένε ότι περισσεύουμε, ενώ από πέρσι υπήρχαν ελλείψεις. Τα παιδιά είτε εγκατέλειψαν το σχολείο -ξέρω πολλούς μετανάστες μαθητές από το δικό μου σχολείο που έφυγαν πίσω στις χώρες τους- είτε βρίσκονται χωρίς ειδικότητες και χωρίς καν εργαστήρια, αφού έδιωξαν όλους τους τεχνίτες με πτυχίο δευτεροβάθμιας. Νομίζετε ότι ξέρει ένας απόφοιτος Πολυτεχνείου να διδάξει οξυγονοκόλληση;»
Ο «κύριος Κικάκης», όπως τον αποκαλούν με σεβασμό οι διαθέσιμοι συνάδελφοί του, ήταν παρών στην τελευταία συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας, ο οποίος ακολουθεί την προσφιλή του τακτική των υποσχέσεων: «Στην τελευταία μας συνάντηση είπε ότι θα προκηρυχθούν 1.304 θέσεις από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Την αμέσως επόμενη ημέρα μάθαμε ότι πρόκειται για 1.250 θέσεις σε ΙΕΚ και ΣΕΚ. Ομως αυτό δεν μας ικανοποιεί. Ζητάμε να προκηρυχθούν 1.874 θέσεις, ακριβώς όσοι είναι σε διαθεσιμότητα. Είπε ο υπουργός ότι δεν θα απολυθεί κανείς, ας μας δείξει αν το εννοεί. Δεύτερος στόχος είναι να γυρίσουμε στα σχολεία και να επαναλειτουργήσουν όλοι οι τομείς που καταργήθηκαν στο νέο ΕΠΑΛ. Δεν δεχόμαστε τον ακρωτηριασμό της τεχνικής εκπαίδευσης».
Το Συντονιστικό των διαθέσιμων βρίσκεται σε συνεχείς κινητοποιήσεις μαζί με τους σχολικούς φύλακες και όλους τους διαθέσιμους του Δημοσίου: «Ο κ. Τόμσεν του ΔΝΤ μας είπε “και τι έγινε αν απολύσουμε κάποιους και πάρουμε άλλους μορφωμένους;” Οσοι τον ακούνε με παπική ευλάβεια, ας μας απαντήσουν: Χρειάζεται μάστερ η καθαρίστρια της εφορίας; Και αν απολύσει εμένα με τρία πτυχία και δύο μεταπτυχιακά, θα προσλάβει κάποιον με τέσσερα πτυχία και τρία μεταπτυχιακά; Αυτά είναι παραμύθια».
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
