Περικλής... ο γνωστός ψαράς της παραλίας της Θεσσαλονίκης μας χαλαρώνει ...!

αφιέρωμα του avatonpress.gr ,

στους ρομαντικούς και ονειροπόλους (και όχι μόνο) της πόλης...

Κάνοντας κανείς μία βόλτα προς το σούρουπο στο νέο διαμορφωμένο παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης, θαυμάζει το απίστευτο ηλιοβασίλεμα που χάνεται μέσα στο Θερμαϊκό κόλπο και ψάχνεται να βγάλει μερικές φωτογραφίες με το νέο super smartphone του.
Στη συνέχεια η άμεση κίνηση είναι να συνδεθεί στο internet, να κάνει δημοσίευση στο facebook στους φίλους και στις φίλες και να του κάνουν like!
Λίγο παρακάτω βλέπει τι ωραία που είναι η ¨περαντζάδα¨ και να σου να βγάλει καμία φώτο τη μακρόστενη παραλία, τα δέντρα, τους κήπους, τα πάρκα, τους ποδηλάτες κλπ.

Το μάτι σου μέσα σε όλα αυτά συλλαμβάνει και αρκετούς ψαράδες (ή τουλάχιστον επίδοξους...).
Και σκέφτεσαι, λες, μπα, πιάνουν τελικά τίποτα;
Πλησιάζω τότε κάποιον και βλέπω μία γνωστή φιγούρα που τη θυμάμαι από τα πολύ παλιά...
Είναι ο κύριος ...αχ να δεις, ένα αρχαίο όνομα. Τον ρωτάω δεν αντέχω. 
¨Περικλής¨ , μου λέει. ¨Γιατί, ρωτάς;¨ .
¨ Σε βλέπω χρόνια εδώ και θυμόμουν τη φυσιογνωμία σου, και άλλη φορά σε ρώτησα από περιέργεια, γιατί πιάσαμε κουβέντα για τα ψάρια, για το Θερμαϊκό και ότι ψαρεύεις για ηρεμία... αλήθεια ισχύει ακόμη;¨ του απάντησα.
¨ Ποιο;¨ μου λέει.
¨Το ότι ψαρεύεις για ηρεμία και όχι για να τα φας¨ και μου έφυγε ένα γελάκι.
 ¨ Εννοείται, είμαι εδώ από τις 11 το πρωί και έχει πάει 6, ωχ πέρασε η ώρα, θα φωνάζουν στο σπίτι. Ναι με ηρεμεί απίστευτα. Δεν υπάρχει καλύτερο αγχολυτικό. Να βλέπεις τη θάλασσα , πίσω τον Όλυμπο και να μην έχεις να σκεφτείς τίποτα! Αυτή είναι η τηλεόρασή μου!¨
¨Πως βλέπεις τη νέα παραλία;¨ του είπα.
¨Καλή είναι, έρχονται περισσότερα ψάρια τώρα... (καλό;) για μένα το ίδιο είναι. Πριν είχε τσιμέντο, τώρα έχει ξύλο στην αποβάθρα. Εμείς φτιάχνουμε τα έργα, όχι αυτά εμάς. Μακάρι ο κόσμος να καταλάβει την αξία του Θερμαϊκού, τη θαλασσινή αύρα του και να ταξιδεύει, να χαλαρώνει. Εδώ να έρχεται να ξεσκάει, να αγαπάει. Επίσης να τον προστατεύει από τη ρύπανση. Βλέπεις αυτά που έπιασα; (και μου δείχνει καμιά δεκαριά ψάρια). Θα τα δώσω  σε αυτόν δίπλα που πολεμάει αλλά δεν είναι Περικλής, να φάει μία τηγανιά από μένα. Λοιπόν τα μαζεύω, ώρα να φύγω¨.
Και όντως έφυγε.
Χάρηκα που του είπα 2-3 κουβέντες και δεν ξέρω προβληματίστηκα θετικά. 

Κοίταξα γύρω μου και είδα αρκετό κόσμο να πηγαίνει πέρα δώθε... τι να σκέφτεται άραγε ο κάθε ένας που έρχεται εδώ; Περαντζάδα, περιέργεια, ρομάντζο, εφετζιλίκι ή την ηρεμία που μου έλεγε ο κ. Περικλής προηγουμένως;


Το avatonpress.gr είναι ανεξάρτητο ενημερωτικό site και στηρίζεται μόνο σε σας. Κάνοντας κλικ στις διαφημίσεις μας βοηθάτε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας! Ευχαριστούμε εκ των προτέρων!

Σχολίασε κι εσύ!