Το avatonpress.gr, εύχεται ολόψυχα

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στο Νίκο και στη Νικολέττα.

Δείτε τι σημαίνει το ονόμά σας παιδιά (από την google - μηχανή) και βγάλτε τα συμπεράσματα σας :

Νικόλαος / Νίκος
Αγαπημένε μας φίλε Νίκο, το όνομά σου προέρχεται από τον Άγιο Νικόλαο, που είναι ο προστάτης του Ναυτικού. Είσαι ένας άνδρας που θέλεις να έχεις κάποιο αξίωμα, μία καλή θέση και καταξίωση. Δεν διστάζεις να διεκδικήσεις αυτά που επιθυμείς να κατακτήσεις και δεν καταθέτεις εύκολα τα όπλα. Από την πλευρά της αριθμολογίας, ο προσωπικός σου λεξάριθμος είναι το 9 και αυτό σημαίνει ότι είσαι ένας άνθρωπος με όνειρα, ιδανικά αλλά και με μεγάλες φιλοδοξίες. Είσαι καλοπροαίρετος και φιλικός απέναντι σε όλους και προσπαθείς να βοηθάς τους γύρω σου με κάθε τρόπο. Η φαντασία και η δημιουργικότητά σου ξεχωρίζουν και σε βοηθούν να διαπρέπει και επαγγελματικά. Δείξε λίγο προσοχή στην ασυνέπειά σου, γιατί κάποιες στιγμές δεν μπορείς να αντιληφθείς την σοβαρότητα μίας κατάστασης, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να μεγαλώνουν χωρίς να τα αντιμετωπίζεις.

Νικολέττα / Νικόλ / Λέττα
Αγαπημένη μας φίλη Νικολέττα, το όνομά σου προέρχεται από τον Άγιο Νικόλαο, που είναι ο προστάτης του Ναυτικού. Είσαι λοιπόν μία δυναμική γυναίκα που εκφράζεις την άποψή σου και την υποστηρίζεις ακράδαντα χωρίς κανένα φόβο και δισταγμό. Από την πλευρά της αριθμολογίας, ο προσωπικός σου λεξάριθμος είναι το 1 και αυτό σημαίνει ότι είσαι μία γυναίκα με αρχηγικές τάσεις. Είσαι εξωστρεφής, κοινωνική και αρκετά δυναμική, ποτέ δεν περνάς απαρατήρητη αφού διαθέτεις επιβλητική παρουσία και χαρακτήρα. Σου αρέσει να έχεις τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα και δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό προκειμένου να κατακτάς όλους σου τους στόχους. Ο εγωισμός σου δεν σου επιτρέπει να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και για αυτό η συμπεριφορά σου μπορεί κάποια στιγμές να γίνεται αρκετά σκληρή.

Ο Άγιος Νικόλαος

Ο Άγιος Νικόλαος (270 - 6 Δεκεμβρίου 343) είναι άγιος της Ανατολικής Ορθόδοξης, αλλά και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. στα Μύρα της Λυκίας.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους (από τους Ρωμαίους) χριστιανούς, διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.

Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών.

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος

Το 325 μ.Χ έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον φυλάκισε. Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Η κοίμησή του

Ο άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.

Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.