Πώς μέσα σε δύο ώρες ο Θεοδωράκης έγινε σκέτο Σταύρος: Στιγμιότυπα από μια σχεδόν συνέντευξη Τύπου [φώτο]
«Να συντομεύουμε παρακαλώ». Ηταν η πρώτη φορά που συντονίστρια συνέντευξης Τύπου για την παρουσίαση νέου κόμματος, ζητούσε λιγότερα λόγια από τον ίδιο τον ιδρυτή του (και όχι από κάποιο δημοσιογράφο). Και αυτό συνέβη στην επίσημη πρώτη παρουσίαση του κόμματος «Το Ποτάμι» με αρχηγό τον Σταύρο Θεοδωράκη που θα κατέβει στις Ευρωεκλογές. Μια παρουσίαση που θύμισε συνοπτική παρουσίαση άρθρων -απόψεων του Σταύρου Θεοδωράκη, μια πινακοθήκη προσώπων που έχουμε συναντήσει στις συνεντεύξεις του και που τώρα θα δούμε να τον περιβάλλουν στο κόμμα. Και αυτό το αιωρούμενο δισυπόστατο που δεν έφευγε από το βήμα της παρουσίασης, παρά τη σαφή αποστροφή του Θεοδωράκη «όταν ήμουν δημοσιογράφος».
Μια σχολή συμβούλων επικοινωνίας των Αμερικανών πολιτικών ποντάρουν στην λογική του press the flesh: Οχι ακριβώς «πίεσε τη σάρκα» όπως θα το μεταφράζαμε, αλλά δώσε το χέρι σου στους πολίτες, σφίξε τους το χέρι. Δημιούργησε προσωπική επαφή, κάνε τους να νιώσουν πως είσαι δικός τους, πως μπορούν να σου ψιθυρίσουν κάτι στο αυτί. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ως αρχηγός κόμματος, έχει αυτό το press the flesh εγχαραγμένο στη δημόσια εικόνα του, ήταν βασικό υλικό της επαγγελματικής του καριέρας, το μυστικό των Πρωταγωνιστών του. Ακούγοντας τον, βλέποντας τον κυρίως να συμμετέχει με απόλυτη σωματικότητα στη Συνέντευξη Τύπου (συνοφρυωμένος, χέρια στον αέρα, μεγάλα βήματα μπροστά, νευρικό ξεφύλλισμα του σημειωματαρίου, μικροί βηματισμοί προς τα πίσω) ήταν προφανές πως σε αυτή την πρώτη φάση, η βασική απάντηση που έχει να φέρει σε όλες τις ερωτήσεις περί πολιτικού στίγματος, γραμμής, αρχών, είναι αυτό και μόνο το push the flesh. Μαζί με την αρθρογραφία του, ως ανατομία της αντίληψής του για τα πράγματα. Και με την υπόμνηση της τελευταίας φράσης που είπε στη συνέντευξη «όπως λέγαμε παλιά εμείς οι αριστεροί...»
Οι καταιγιστικές ερωτήσεις για to αν είναι αριστερός ή κεντρώος, για την Ευρώπη, για το μνημόνιο («το έχεις φέρει μαζί σου να το σκίσω;» ρώτησε γελώντας ένα δημοσιογράφο), για τα κόμματα, για τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, φιλτραρίστηκαν μέσα από παραγράφους άρθρων του που έχουμε διαβάσει στα Νέα, στο protagon, στις εκπομπές του. Η πρώτη παρουσίαση του κόμματος «Το Ποτάμι» δεν έδωσε το περίγραμμα και τις αρχές του, έναν σκελετό προγράμματος. Αλλωστε ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης επανέλαβε πολλές πολλές φορές τη λέξη «νομίζω», ενώ δεν δίστασε και να απαντήσει «δεν το έχω ξεκάθαρο αυτό» σε κάποια περίπτωση. Οσες φορές και αν περπατούσε προς το τραπέζι του πάνελ και έσκυβε για να ανακαλύψει (άγνωστο τι) στις σελίδες του σημειωματαρίου που ξεφύλλιζε χωρίς να διαβάζει, δεν έκρυβε την αμηχανία του – εξ ου και τα σαρδάμ: «Η ανικανότητα των Ελλήνων πολιτών. Συγνώμη εννοώ πολιτικών», «Η Ευρωπαϊκή Ενεση... Ενωση ήθελα να πω, είναι η ώρα να πιω λίγο νερό».
Ομως η αμηχανία και η αναζήτηση των λέξεων υποχωρούσε στις περιπτώσεις που ενώ μιλούσε για ένα μεγάλο πρόβλημα έφτανε στο παράδειγμα, σε αυτό που του έχει μάθει καλά το ρεπορτάζ. Αριστα: Εκεί η γλώσσα λυνόταν και οι ρυτίδες στο μέτωπο χαλάρωναν καθώς αναφερόταν σε στοιχεία και εμπειρία που έχει συλλέξει μιλώντας με ανθρώπους της αγοράς, της πραγματικής ζωής σαν αυτούς που συνάντησε στη δημοσιογραφία όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτές οι παραπομπές, τα παραδείγματα, μαζί με τη στιγμή που αναφέρθηκε στα ονόματα των ανθρώπων που τον υποστηρίζουν στο κόμμα («δεν είναι ακριβώς στελέχη» δήλωσε, άλλη μια λέξη που ψάχνει ακόμη) ήταν οι πιο δυνατές στιγμές αυτής της δισυπόστατης συνέντευξης Τύπου. Γιατί όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης άρχισε να παρουσιάζει τα 30 ονόματα και να αναφέρει μικρές λεπτομέρειες για αυτά, κατόρθωσε μέσα σε λίγες φράσεις να δώσει ολόκληρες «φέτες ζωής». Και να γίνει κατανοητό πως ο ξυλουργός από την Αγία Βαρβάρα Γαβρήλος Μαυρογιάννης, ο σκιτσογράφος και γιατρός ακτινολόγος Ανδρέας Πετρουλάκης, η πολυταξιδεμένη φωτογράφος Ολυμπία Κραγασάκη, ο κινηματογραφιστής και πρώην διευθυντής του ΕΚΚ Γιώργος Παπαλιός, η καθηγήτρια του Παντείου Αννα Λυδάκη, μπορούν να συνυπάρξουν και να έχουν ουσιαστικό λόγο και πρόταση για όσα αφορούν στο κομμάτι της κοινωνίας που καλά ξέρουν.
Ο Σταύρος θα δεχθεί ερωτήσεις
Για το επιτελείο του αρχηγού του κόμματος, δεν είναι ο Θεοδωράκης, είναι ο Σταύρος. Το έγραφε το χαρτί με τις οδηγίες για την διαδικασία της συνέντευξης -«ο Σταύρος θα δέχεται εναλλάξ ερωτήσεις από κάθε κατηγορία Μέσου»- ενώ η συντονίστρια Γεωργία Λινάρδου αναφέρθηκε απλά "στον Σταύρο". Το «Θεοδωράκης» δεν ακούστηκε καθόλου κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ενώ δεν έλειψαν οι φορές που οι ερωτήσεις έγιναν στον ενικό, ενώ οι απαντήσεις ήταν αποκλειστικά και μόνο στον ενικό.
Οι δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ κατέκλυσαν την αίθουσα, οι ερωτήσεις ήταν πολλές, δεν είναι τυχαίο ότι από την Καθημερινή ετέθησαν δύο διαφορετικές ερωτήσεις, από τον πολιτικό συντάκτη Βασίλη Νέδο και τον αρθρογράφο Στέφανο Κασιμάτη, ενώ στο βάθος της αίθουσας βρισκόταν και ο Πάσχος Μανδραβέλης. Το μοναδικό άλλο μέσο που έκανε δύο ερωτήσεις ήταν το protagon... Ολα τα κανάλια, όλα τα μέσα έδωσαν το "παρών" και τα πηγαδάκια του Σταύρου Θεοδωράκη με τους μέχρι πριν λίγες μέρες συναδέλφους δημοσιογράφους ήταν πολλά πριν την συνέντευξη. Ο ίδιος μπήκε μέσα με αργά βήματα, το τελευταίο πράγμα που έκανε πριν ανέβει στο βήμα ήταν να κοιτάξει το κινητό του τηλέφωνο και το πρώτο μόλις ανέβηκε να ανοίξει το περίφημο σακίδιο και να βγάλει το σημειωματάριο του, με αργές κινήσεις καθώς οι φωτογράφοι τον πολιορκούσαν.
Στο The Hub Events στα Πετράλωνα βρέθηκαν ο Απόστολος Δοξιάδης, ο Γιώργος Παπαλιός, ο Νίκος Δήμου (συνεργάτης του κόμματος), ο αργοπορημένος Γιώργος Γραμματικάκης, ο Αρης Δαβαράκης, ο ηθοποιός Νίκος Ορφανός (επίσης συνεργάτης), η εκδότρια Αναστασία Λαμπρία (συνεργάτιδα) πολλοί δημοσιογράφοι από το protagon, αλλά και από το Αλάτσι.
Ενα πρώτο «σημειώσατε λάθος»
Χωρίς εκπλήξεις, με την απογοήτευση της μη ανακοίνωσης των Ευρωβουλευτών (θα το κάνει όταν και τα άλλα κόμματα ανακοινώσουν) και μια πρώτη σχεδόν διάψευση να έρχεται από τον Αύγουστο Κορτώ τον οποίο ανέφερε μεταξύ των συντελεστών του κόμματος, ολοκληρώθηκε μετά από δύο ώρες η πρώτη συνέντευξη Τύπου. Δεν είχε περάσει ένα λεπτό από το «Σας ευχαριστώ που ήρθατε» του Σταύρου Θεοδωράκη όταν ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ («ή αλλιώς γιος της Κατερίνας» όπως είπε ο Θεοδωράκης) αποσαφήνιζε στο facebook: «Φίλοι μου καλοί κι αγαπημένοι. Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας, ωστόσο οφείλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.
Η μνεία του Σταύρου Θεοδωράκη στο πρόσωπό μου - αφότου βεβαίως ο ίδιος τόνισε πως τα ονόματα που ανέφερε δεν συγκροτούν το ευρωψηφοδέλτιο του Ποταμιού - με τιμά ιδιαιτέρως, πλην όμως και ο ίδιος γνωρίζει πως αν χρειάζεται τη συμβουλή κάποιου σε ζητήματα σχετικά με τον χώρο του βιβλίου, λόγου χάρη, ή τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, υπάρχουν άτομα με πείρα, κατάρτιση και θεωρητική σκευή μακράν επαρκέστερη από τη δική μου. Έτσι, μολονότι εύχομαι ολόψυχα στον Σταύρο Θεοδωράκη καλή επιτυχία στον αγώνα του, καθιστώ σαφές ότι ουδέποτε σκόπευα να πολιτευθώ, και ούτε τώρα πρόκειται να το πράξω. Ήμουν και παραμένω αφοσιωμένος - ταγμένος - σε δύο μόνο πράγματα σ' αυτή τη ζωή: στον άντρα μου και στα βιβλία μου. Δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο.»
Tο πριν και το μετά
Με την αμηχανία της οικειότητας να περιβάλλει τον Σταύρο Θεοδωράκη στο The Hub -που απέξω πολιορκείτο από τις μυρωδιές που έβγαιναν από τη σοκολατοβιομηχανία Παυλίδη- το Ποτάμι ξεκίνησε. Κάπως έτσι ο Σταύρος Θεοδωράκης σταμάτησε να είναι δημοσιογράφος και έγινε ηγέτης ενός κόμματος με συνεργάτες που ο ίδιος χαρακτήρισε «διαφορετικούς», που έχει ήδη εξασφαλίσει 10 ευρώ από κάθε έναν από τους 6.000 διαφορετικούς υποστηρικτές του κόμματος (αλλά όχι και τους απαραίτητους κωδικούς από την εφορία για να τα εισπράξει). Εχει καμπάνια τύπου Ομπάμα, ένα κόμμα το όνομα του οποίου δανείστηκε από τις εκδόσεις Ποταμός της φίλης του Αναστασίας Λαμπρία (αφού πρώτα ζύγισε και τη ιδέα να το ονομάσει «Το Κύμα»). Εχει έναν κρυφό θαυμασμό για τον Ματέο Ρέντζι (σα να θέλει να του μοιάσει), έχει όλα τα βλέμματα επάνω του.
Δεν έχει την ευκολία του μοντάζ (που χαριτολογώντας επικαλέστηκε μετά από ένα σαρδάμ), όχι αυτή δεν την έχει πλέον. Και το βέβαιο είναι πως το Ποτάμι θα είναι πεδίο για extreme sport για τον έως πρότινος δημοσιογράφο. Ενα αληθινό Vivere Pericolasamente -χωρίς μοντάζ και cut...
Φωτογραφίες Εurokinissi
Μια σχολή συμβούλων επικοινωνίας των Αμερικανών πολιτικών ποντάρουν στην λογική του press the flesh: Οχι ακριβώς «πίεσε τη σάρκα» όπως θα το μεταφράζαμε, αλλά δώσε το χέρι σου στους πολίτες, σφίξε τους το χέρι. Δημιούργησε προσωπική επαφή, κάνε τους να νιώσουν πως είσαι δικός τους, πως μπορούν να σου ψιθυρίσουν κάτι στο αυτί. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ως αρχηγός κόμματος, έχει αυτό το press the flesh εγχαραγμένο στη δημόσια εικόνα του, ήταν βασικό υλικό της επαγγελματικής του καριέρας, το μυστικό των Πρωταγωνιστών του. Ακούγοντας τον, βλέποντας τον κυρίως να συμμετέχει με απόλυτη σωματικότητα στη Συνέντευξη Τύπου (συνοφρυωμένος, χέρια στον αέρα, μεγάλα βήματα μπροστά, νευρικό ξεφύλλισμα του σημειωματαρίου, μικροί βηματισμοί προς τα πίσω) ήταν προφανές πως σε αυτή την πρώτη φάση, η βασική απάντηση που έχει να φέρει σε όλες τις ερωτήσεις περί πολιτικού στίγματος, γραμμής, αρχών, είναι αυτό και μόνο το push the flesh. Μαζί με την αρθρογραφία του, ως ανατομία της αντίληψής του για τα πράγματα. Και με την υπόμνηση της τελευταίας φράσης που είπε στη συνέντευξη «όπως λέγαμε παλιά εμείς οι αριστεροί...»
Οι καταιγιστικές ερωτήσεις για to αν είναι αριστερός ή κεντρώος, για την Ευρώπη, για το μνημόνιο («το έχεις φέρει μαζί σου να το σκίσω;» ρώτησε γελώντας ένα δημοσιογράφο), για τα κόμματα, για τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, φιλτραρίστηκαν μέσα από παραγράφους άρθρων του που έχουμε διαβάσει στα Νέα, στο protagon, στις εκπομπές του. Η πρώτη παρουσίαση του κόμματος «Το Ποτάμι» δεν έδωσε το περίγραμμα και τις αρχές του, έναν σκελετό προγράμματος. Αλλωστε ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης επανέλαβε πολλές πολλές φορές τη λέξη «νομίζω», ενώ δεν δίστασε και να απαντήσει «δεν το έχω ξεκάθαρο αυτό» σε κάποια περίπτωση. Οσες φορές και αν περπατούσε προς το τραπέζι του πάνελ και έσκυβε για να ανακαλύψει (άγνωστο τι) στις σελίδες του σημειωματαρίου που ξεφύλλιζε χωρίς να διαβάζει, δεν έκρυβε την αμηχανία του – εξ ου και τα σαρδάμ: «Η ανικανότητα των Ελλήνων πολιτών. Συγνώμη εννοώ πολιτικών», «Η Ευρωπαϊκή Ενεση... Ενωση ήθελα να πω, είναι η ώρα να πιω λίγο νερό».
Ομως η αμηχανία και η αναζήτηση των λέξεων υποχωρούσε στις περιπτώσεις που ενώ μιλούσε για ένα μεγάλο πρόβλημα έφτανε στο παράδειγμα, σε αυτό που του έχει μάθει καλά το ρεπορτάζ. Αριστα: Εκεί η γλώσσα λυνόταν και οι ρυτίδες στο μέτωπο χαλάρωναν καθώς αναφερόταν σε στοιχεία και εμπειρία που έχει συλλέξει μιλώντας με ανθρώπους της αγοράς, της πραγματικής ζωής σαν αυτούς που συνάντησε στη δημοσιογραφία όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτές οι παραπομπές, τα παραδείγματα, μαζί με τη στιγμή που αναφέρθηκε στα ονόματα των ανθρώπων που τον υποστηρίζουν στο κόμμα («δεν είναι ακριβώς στελέχη» δήλωσε, άλλη μια λέξη που ψάχνει ακόμη) ήταν οι πιο δυνατές στιγμές αυτής της δισυπόστατης συνέντευξης Τύπου. Γιατί όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης άρχισε να παρουσιάζει τα 30 ονόματα και να αναφέρει μικρές λεπτομέρειες για αυτά, κατόρθωσε μέσα σε λίγες φράσεις να δώσει ολόκληρες «φέτες ζωής». Και να γίνει κατανοητό πως ο ξυλουργός από την Αγία Βαρβάρα Γαβρήλος Μαυρογιάννης, ο σκιτσογράφος και γιατρός ακτινολόγος Ανδρέας Πετρουλάκης, η πολυταξιδεμένη φωτογράφος Ολυμπία Κραγασάκη, ο κινηματογραφιστής και πρώην διευθυντής του ΕΚΚ Γιώργος Παπαλιός, η καθηγήτρια του Παντείου Αννα Λυδάκη, μπορούν να συνυπάρξουν και να έχουν ουσιαστικό λόγο και πρόταση για όσα αφορούν στο κομμάτι της κοινωνίας που καλά ξέρουν.
Ο Σταύρος θα δεχθεί ερωτήσεις
Για το επιτελείο του αρχηγού του κόμματος, δεν είναι ο Θεοδωράκης, είναι ο Σταύρος. Το έγραφε το χαρτί με τις οδηγίες για την διαδικασία της συνέντευξης -«ο Σταύρος θα δέχεται εναλλάξ ερωτήσεις από κάθε κατηγορία Μέσου»- ενώ η συντονίστρια Γεωργία Λινάρδου αναφέρθηκε απλά "στον Σταύρο". Το «Θεοδωράκης» δεν ακούστηκε καθόλου κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ενώ δεν έλειψαν οι φορές που οι ερωτήσεις έγιναν στον ενικό, ενώ οι απαντήσεις ήταν αποκλειστικά και μόνο στον ενικό.
Οι δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ κατέκλυσαν την αίθουσα, οι ερωτήσεις ήταν πολλές, δεν είναι τυχαίο ότι από την Καθημερινή ετέθησαν δύο διαφορετικές ερωτήσεις, από τον πολιτικό συντάκτη Βασίλη Νέδο και τον αρθρογράφο Στέφανο Κασιμάτη, ενώ στο βάθος της αίθουσας βρισκόταν και ο Πάσχος Μανδραβέλης. Το μοναδικό άλλο μέσο που έκανε δύο ερωτήσεις ήταν το protagon... Ολα τα κανάλια, όλα τα μέσα έδωσαν το "παρών" και τα πηγαδάκια του Σταύρου Θεοδωράκη με τους μέχρι πριν λίγες μέρες συναδέλφους δημοσιογράφους ήταν πολλά πριν την συνέντευξη. Ο ίδιος μπήκε μέσα με αργά βήματα, το τελευταίο πράγμα που έκανε πριν ανέβει στο βήμα ήταν να κοιτάξει το κινητό του τηλέφωνο και το πρώτο μόλις ανέβηκε να ανοίξει το περίφημο σακίδιο και να βγάλει το σημειωματάριο του, με αργές κινήσεις καθώς οι φωτογράφοι τον πολιορκούσαν.
Στο The Hub Events στα Πετράλωνα βρέθηκαν ο Απόστολος Δοξιάδης, ο Γιώργος Παπαλιός, ο Νίκος Δήμου (συνεργάτης του κόμματος), ο αργοπορημένος Γιώργος Γραμματικάκης, ο Αρης Δαβαράκης, ο ηθοποιός Νίκος Ορφανός (επίσης συνεργάτης), η εκδότρια Αναστασία Λαμπρία (συνεργάτιδα) πολλοί δημοσιογράφοι από το protagon, αλλά και από το Αλάτσι.
Ενα πρώτο «σημειώσατε λάθος»
Χωρίς εκπλήξεις, με την απογοήτευση της μη ανακοίνωσης των Ευρωβουλευτών (θα το κάνει όταν και τα άλλα κόμματα ανακοινώσουν) και μια πρώτη σχεδόν διάψευση να έρχεται από τον Αύγουστο Κορτώ τον οποίο ανέφερε μεταξύ των συντελεστών του κόμματος, ολοκληρώθηκε μετά από δύο ώρες η πρώτη συνέντευξη Τύπου. Δεν είχε περάσει ένα λεπτό από το «Σας ευχαριστώ που ήρθατε» του Σταύρου Θεοδωράκη όταν ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ («ή αλλιώς γιος της Κατερίνας» όπως είπε ο Θεοδωράκης) αποσαφήνιζε στο facebook: «Φίλοι μου καλοί κι αγαπημένοι. Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας, ωστόσο οφείλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.
Η μνεία του Σταύρου Θεοδωράκη στο πρόσωπό μου - αφότου βεβαίως ο ίδιος τόνισε πως τα ονόματα που ανέφερε δεν συγκροτούν το ευρωψηφοδέλτιο του Ποταμιού - με τιμά ιδιαιτέρως, πλην όμως και ο ίδιος γνωρίζει πως αν χρειάζεται τη συμβουλή κάποιου σε ζητήματα σχετικά με τον χώρο του βιβλίου, λόγου χάρη, ή τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, υπάρχουν άτομα με πείρα, κατάρτιση και θεωρητική σκευή μακράν επαρκέστερη από τη δική μου. Έτσι, μολονότι εύχομαι ολόψυχα στον Σταύρο Θεοδωράκη καλή επιτυχία στον αγώνα του, καθιστώ σαφές ότι ουδέποτε σκόπευα να πολιτευθώ, και ούτε τώρα πρόκειται να το πράξω. Ήμουν και παραμένω αφοσιωμένος - ταγμένος - σε δύο μόνο πράγματα σ' αυτή τη ζωή: στον άντρα μου και στα βιβλία μου. Δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο.»
Tο πριν και το μετά
Με την αμηχανία της οικειότητας να περιβάλλει τον Σταύρο Θεοδωράκη στο The Hub -που απέξω πολιορκείτο από τις μυρωδιές που έβγαιναν από τη σοκολατοβιομηχανία Παυλίδη- το Ποτάμι ξεκίνησε. Κάπως έτσι ο Σταύρος Θεοδωράκης σταμάτησε να είναι δημοσιογράφος και έγινε ηγέτης ενός κόμματος με συνεργάτες που ο ίδιος χαρακτήρισε «διαφορετικούς», που έχει ήδη εξασφαλίσει 10 ευρώ από κάθε έναν από τους 6.000 διαφορετικούς υποστηρικτές του κόμματος (αλλά όχι και τους απαραίτητους κωδικούς από την εφορία για να τα εισπράξει). Εχει καμπάνια τύπου Ομπάμα, ένα κόμμα το όνομα του οποίου δανείστηκε από τις εκδόσεις Ποταμός της φίλης του Αναστασίας Λαμπρία (αφού πρώτα ζύγισε και τη ιδέα να το ονομάσει «Το Κύμα»). Εχει έναν κρυφό θαυμασμό για τον Ματέο Ρέντζι (σα να θέλει να του μοιάσει), έχει όλα τα βλέμματα επάνω του.
Δεν έχει την ευκολία του μοντάζ (που χαριτολογώντας επικαλέστηκε μετά από ένα σαρδάμ), όχι αυτή δεν την έχει πλέον. Και το βέβαιο είναι πως το Ποτάμι θα είναι πεδίο για extreme sport για τον έως πρότινος δημοσιογράφο. Ενα αληθινό Vivere Pericolasamente -χωρίς μοντάζ και cut...
Φωτογραφίες Εurokinissi
Πηγή: www.iefimerida.gr
