Του Γιώργου Μπλιώνη*
 Οι πρωτοβουλίες των Δήμων για τα θέματα της ενέργειας, της θέρμανσης και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης δεν φημίζονται για την τόλμη και την πρωτοτυπία τους. Κι όμως! Θα μπορούσαν να βοηθήσουν πολύ σε πιεστικά ζητήματα της καθημερινότητας των πολιτών τους, αλλά και σε μια στροφή προς μια οικολογική οικονομία, με δημιουργία «πράσινων» θέσεων εργασίας, σε τομείς όπως η εξοικονόμηση ενέργειας, η ενεργειακή αναβάθμιση των κτηρίων, η χρήση τοπικά προσαρμοσμένων Ανανεώσιμων Μορφών Ενέργειας (ΑΠΕ) για απεξάρτηση από το λιγνίτη και το πετρέλαιο, αλλά και για απαλλαγή από το βραχνά των μικροσωματιδίων και της αιθαλομίχλης. 
Για τα θέματα της ενέργειας, ο Δήμος θα μπορούσε να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα στους τομείς του δημοτικού φωτισμού, της ενεργειακής αναβάθμισης των δημοτικών κτηρίων, ακόμη και στην τοπική ηλεκτροπαραγωγή. Μια πρακτική και εφαρμόσιμη πρόταση είναι να εγκατασταθούν φωτοβολταϊκά συστήματα στις στέγες δημόσιων και δημοτικών κτηρίων, ξεκινώντας από τα σχολεία. Αυτό θα μπορούσε να συνδυαστεί με εφαρμογές εγκατάστασης πράσινης στέγης και συλλογή βρόχινου νερού για πότισμα. Επίσης, οι καυστήρες πετρελαίου θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με καυστήρες φυσικού αερίου. Το πρόγραμμα ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ στους Δήμους θα πρέπει να αξιοποιηθεί πολύ καλύτερα.
Για τη θέρμανση των κατοικιών ο Δήμος θα μπορούσε να ενθαρρύνει, με στοχευμένα ενημερωτικά προγράμματα, τις καλύτερες μονώσεις, τα παθητικά συστήματα, τις αντλίες θερμότητας, τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική, το φυσικό αέριο, τα ενεργειακά τζάκια, αλλά και τη χρήση πέλλετς από πιστοποιημένες πηγές ως καύσιμο σε λέβητες πυρόλυσης. Θα μπορούσε για παράδειγμα να δημιουργηθεί ειδικό γραφείο ενημέρωσης σε τέτοια ζητήματα. Ωστόσο, επειδή όλο και λιγότερα νοικοκυριά έχουν την οικονομική δυνατότητα να προχωρήσουν σε τέτοιες αλλαγές, θα πρέπει να επιλεγούν και κατάλληλα χρηματοδοτικά προγράμματα με ευρωπαϊκή οικονομική ενίσχυση και συμμετοχή και του Δήμου.
Με τέτοιες πρωτοβουλίες θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί και το εφιαλτικό πρόβλημα της αιθαλομίχλης και της επιβάρυνσης της υγείας των πολιτών από τα επικίνδυνα μικροσωματίδια ΡΜ10 και ΡΜ2,5, τα οποία έχουν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία 2 χρόνια, λόγω της αύξησης του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο και την αυξημένη χρήση καυσόξυλων, αλλά και ακατάλληλων υλικών, ακόμη και σκουπιδιών, σε συμβατικά τζάκια και ξυλόσομπες. Όσοι από εμάς χρειάζεται να περπατήσουν στις ανηφοριές του Δήμου μας τις βραδυνές ώρες του χειμώνα, έχουμε ήδη βιώσει στα πνευμόνια μας τις ανυπόφορες ατμοσφαιρικές συνθήκες που δημιουργούνται όλο και πιο συχνά. Τελευταία, έρευνες του ΑΠΘ έδειξαν ότι ξυλεία από τη Ροδόπη και τη Βουλγαρία, με αυξημένες συγκεντρώσεις ραδιενέργειας από την εποχή του Τσερνομπίλ, έχουν επιβαρύνει την ατμόσφαιρα της πόλης ακόμη και με ραδιενεργό καίσιο!
Οι σχετικές δράσεις που πρέπει να αναλάβει λοιπόν η νέα διοίκηση του Δήμου που θα προκύψει από τις εκλογές του Μαΐου θα πρέπει να έχουν εξαιρετικά επείγοντα χαρακτήρα.
* Ο Γιώργος Μπλιώνης γεννήθηκε το 1967 στην Κολωνία της Γερμανίας από μετανάστες γονείς, αλλά μεγάλωσε από μικρός στη Θεσσαλονίκη και από το 2000 κατοικεί στις Συκιές. Είναι διδάκτορας Βιολογίας/Οικολογίας του ΑΠΘ, δημόσιος υπάλληλος στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας ενώ έχει διδάξει Περιβαλλοντική Εκπαίδευση ως συμβασιούχος στο Τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ. Το 2009 κυκλοφόρησε το βιβλίο του “Στα Μονοπάτια της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης” από τις Εκδόσεις Κέδρος. Από 17 ετών δραστηριοποιείται σε περιβαλλοντικές και οικολογικές οργανώσεις, αλλά και στο χώρο της Πολιτικής Οικολογίας. Συμμετέχει στον Κοινωνικό Καταναλωτικό Συνεταιρισμό Θεσσαλονίκης Βιος-Coop και στις Περιαστικές Καλλιέργειες στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσιου.