το κατηχητικό…

ή ο «έκπληκτος» σαραντάρης

            Κάποτε πήγαινα κατηχητικό. Μετά «μεγάλωσα». Θα με κορόιδευαν οι μάγκες φίλοι μου γιατί εκεί μαθαίναμε για πατρίδα και θρησκεία (παρωχημένα, σκοταδιστικά, μεσαιωνικά διδάγματα). Προσαρμόστηκα. Άρχισα να συμπεριφέρομαι σαν όλους τους «φυσιολογικούς»! Λίγο αντιγραφή στις εξετάσεις, λίγο πιοτό στα μπαράκια, λίγο ελεύθερες σχέσεις και μετά στρατό κοντά με «μέσον», δουλεία με «μέσον», οικογένεια-παιδιά χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, και λίγη φοροδιαφυγή που και που («’ντάξει μωρέ και τι έγινε;) σπίτι-αυτοκίνητο-εξοχικό με δάνεια κι έχει ο Θεός! Τυπικός νεοέλληνας.  

            Και προκύπτει «ξαφνικά» η κρίση… και διαπιστώνουν όλοι ότι δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολλά άλλα –μεταξύ αυτών και «ηθική» (τι να σημαίνει άραγε;). Και ακούω για σκάνδαλα, φαγοπότια με δημόσιο χρήμα, διαφθορά, πλαστά πτυχία, χρυσοπληρωμένα στελέχη κρατικών φορέων και ΜΚΟ, αυτοκτονίες απελπισμένων, έξαρση του HIV, εκτίναξη διαζυγίων και πάει λέγοντας…

           

            Και αναρωτιέμαι όπως όλοι (δικαιούμαι;): πώς φτάσαμε ως εδώ;  

            Με ποιες αξίες η ελληνίδα μάνα μεγάλωσε τα παιδιά της τα τελευταία 40 χρόνια;

            Τι δίδαξε ο έλληνας δάσκαλος της «γενιάς του Πολυτεχνείου»;

            Τι είδους στρατιώτη εκπαίδευσε ο έλληνας αξιωματικός;

            Ποια γνώση μετέδωσε ο έλληνας Πανεπιστημιακός;

            Ποιο παράδειγμα ενέπνευσε ο κάθε Σεβασμιότατος;

            Τι είδους πρότυπο έγινε ο κάθε «πνευματικός άνθρωπος» της εποχής μας;

            Κάποιος θα πει «ξέχασες τους πολιτικούς» και απαντώ αμέσως, εγώ και συ είμαστε οι πολιτικοί, τα φιλαράκια μου και τα φιλαράκια σου, οι συμμαθητές και συμφοιτητές μας. Δεν ήρθαν από άλλο σύμπαν!

            Και τι κάνουμε τώρα;

           

            Ας ασχοληθούμε με τα παιδιά μας και την ανατροφή τους. Είναι η καλύτερη ευκαιρία να μάθουν ότι το χρήμα δεν κάνει τον άνθρωπο. Ότι κάποιες αξίες του ελληνισμού και της ορθοδοξίας είναι διαχρονικές και δοκιμασμένες –όχι στα λόγια αλλά ως βίωμα που μας το αποδεικνύουν έντιμοι  και συνεπείς έλληνες και χριστιανοί, κάθε κοινωνικής τάξης και θέσης, παλιότεροι και σύγχρονοι, που λίγο αν ψάξουμε θα τους βρούμε…

ευθύνομαι