Ενα σκληρό κείμενο κάνει τις τελευταίες ημέρες τον γύρο του Διαδικτύου και το υπογράφουν 50 Ισραηλινοί έφεδροι στρατιώτες οι οποίοι αρνούνται να πολεμήσουν στη Γάζα και καταγγέλουν την επίθεση της πατρίδας τους.
Οι στρατιώτες αυτοί έχουν αναρτήσει επιστολή στην οποία εξηγούν τους λόγους για τους οποίος δεν θέλουν να λάβουν μέρος στην επίθεση στη Γάζα και τονίζουν ότι δεν συνδέονται όλοι οι Ισραηλινοί με τα αιματηρά γεγονότα.
Αναλυτικά το κείμενο:
«Είμαστε περισσότεροι από 50 Ισραηλινοί που ήμασταν κάποτε στρατιώτες και τώρα δηλώνουμε την άρνησή μας να συμμετάσχουμε ως έφεδροι. Είμαστε αντίθετοι στον Ισραηλινό στρατό και τον νόμο επιστράτευσης. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε αντίθετοι στην τρέχουσα στρατιωτική επιχείρηση. Αλλά οι περισσότεροι από τους παρακάτω υπογράφοντες είναι γυναίκες και δεν θα συμμετείχαν στον αγώνα. Για εμάς, ο στρατός έχει σημαντικά μειονεκτήματα πέρα από την τρέχουσα επιχείρηση ή ακόμα και η κατοχή. Εμείς στεκόμαστε απέναντι στην στρατιωτικοποίηση του Ισραήλ και των πολιτικών διακρίσεων του στρατού. Ένα παράδειγμα είναι ο τρόπος που οι γυναίκες συχνά υποβαθμίζονται σε χαμηλές γραμματειακές θέσεις. Ενας άλλος λόγος είναι το σύστημα ελέγχου που εισάγει διακρίσεις εις βάρος Mizrachi (Ιουδαίοι οι οικογένειες των οποίων προέρχονται από αραβικές χώρες) αποκλείοντάς τους από το να εκπροσωπούνται ισότιμα ​​μέσα στις πιο «υψηλές» μονάδες του στρατού. Στην ισραηλινή κοινωνία, μονάδα και θέση καθορίζει μεγάλο μέρος της επαγγελματικής πορείας στη ζωή μετά τον στρατό.
Για εμάς, η τρέχουσα στρατιωτική επιχείρηση και ο τρόπος που η στρατιωτικοποίηση επηρεάζει την ισραηλινή κοινωνία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Στο Ισραήλ, ο πόλεμος δεν είναι μόνο πολιτικής με άλλα μέσα, αλλά αντικαθιστά την πολιτική. Το Ισραήλ δεν είναι πλέον σε θέση να σκεφτεί μια λύση σε μια πολιτική σύγκρουση εκτός από την προοπτική της φυσικής δύναμη. Για αυτό τον λόγο είναι επιρρεπής σε κύκλους βίας που δεν τελειώνουν ποτέ. Και όταν τα κανόνια «μιλάνε» η κριτική δεν μπορεί να ακουστεί.
Αυτή η επιστολή, την οποία ετοιμάζαμε για πολύ καιρό, έχει μια ιδιαίτερη επείγουσα ανάγκη λόγω της βάναυσης στρατιωτικής επιχείρησης που πραγματοποιείται σήμερα στο όνομά μας. Και παρόλο που οι στρατιώτες μάχης είναι γενικά εκείνη που διεξάγουν τον σημερινό πόλεμο, το έργο τους δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τους πολλούς διοικητικές ρόλους στους οποίους οι περισσότεροι από εμάς έχουμε υπηρετήσει. Ετσι, αν υπάρχει ένας λόγος να αντιταχθεί κανείς στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Γάζα, υπάρχει επίσης ένας λόγος για να εναντιωθεί στην ισραηλινή στρατιωτική μηχανή στο
σύνολό της. Αυτό είναι το μήνυμα αυτής της επιστολής:
Ημασταν στρατιώτες σε μια αρκετές μονάδες και θέσεις του ισραηλινού στρατού, κάτι που τώρα μετανιώνουμε, διότι, στη διάρκεια της θητείας μας, Αντιληφθήκαμε ότι τα στρατεύματα που λειτουργούν στα κατεχόμενα εδάφη δεν είναι οι μόνοι που εφαρμόζουν τον μηχανισμό ελέγχου πάνω τις ζωές των Παλαιστινίων. Στην πραγματικότητα, εμπλέκεται ολόκληρος ο στρατός. Για το λόγο αυτό, τώρα αρνούμαστε να συμμετέχουμε ως έφεδροι και στηρίζουμε όλους εκείνους που αντιστέκονται όταν καλούνται για στρατιωτική θητεία.
Ο ισραηλινός στρατός, ένα θεμελιώδες μέρος της ζωής των Ισραηλινών, είναι επίσης η δύναμη που κυβερνά τους Παλαιστίνιους που ζουν στα εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967. Οσο υπάρχει στην σημερινή δομή του, τη γλώσσα και νοοτροπία συμβαίνουν τα ακόλουθα: Χωρίζουμε τον κόσμο σε καλό και κακό ανάλογα με τις κατηγορίες του στρατού, ο στρατός λειτουργεί ως η κορυφαία αρχή για το ποιος είναι πιο πολύτιμος και ποιος λιγότερο στην κοινωνία - ποιος είναι πιο υπεύθυνος για το επάγγελμα, ποιος επιτρέπεται να δηλώσει την αντίστασή του σε αυτό και ποιος δεν είναι, και πώς τους επιτρέπεται να το κάνουν. Ο στρατός διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε κάθε σχέδιο δράσης και πρόταση που συζητείται στην εθνική συζήτηση, γεγονός που εξηγεί την απουσία οποιουδήποτε πραγματικού επιχειρήματος για μη στρατιωτικές λύσεις στις συγκρούσεις στις οποίες έχει εγκλωβιστεί το Ισραήλ.
Οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας στερούνται των πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Ζουν κάτω από διαφορετικό νομικό σύστημα, από τους Εβραίους γείτονές τους. Αυτό δεν είναι αποκλειστικά και μόνο η υπαιτιότητα των στρατιωτών που δραστηριοποιούνται στις περιοχές αυτές. Αυτοί οι στρατιώτες, επομένως, δεν είναι οι μόνοι που υποχρεούνται να αρνηθούν. Πολλοί από εμάς υπηρετήσαμε σε υλικοτεχνικούς και γραφειοκρατικούς ρόλους υποστήριξης. Εκεί, συνειδητοποιήσαμε ότι ολόκληρος ο στρατός βοηθά στην καταπίεση των Παλαιστινίων.
Πολλοί στρατιώτες που υπηρετούν σε ρόλους μη-αγώνα αρνούνται να αντισταθούν, επειδή πιστεύουμε ότι οι πράξεις τους, συχνά ρουτίνα και κοινότυπο, είναι απομακρυσμένες από τα βίαια αποτελέσματα αλλού. Και δράσεις που δεν είναι μπανάλ - για παράδειγμα, οι αποφάσεις για τη ζωή ή τον θάνατο των Παλαιστινίων γίνονται στα γραφεία πολλά χιλιόμετρα μακριά από τη Δυτική Όχθη - ταξινομούνται, και έτσι είναι δύσκολο να έχουμε μια δημόσια συζήτηση σχετικά με αυτές. Δυστυχώς, δεν είχαμε πάντοτε να αρνηθεί να εκτελέσει τα καθήκοντα που μας χρέωσαν με, και με αυτόν τον τρόπο, επίσης, συνέβαλαν με τις βίαιες ενέργειες των στρατιωτικών.
Κατά τη διάρκεια της θητείας μας στο στρατό, γίναμε μάρτυρες (ή συμμετείχαμε σε) μεροληπτικές συμπεριφορές του στρατού: ο διαρθρωτικές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, η οποίες ξεκινούν με την αρχική διαλογή και την ανάθεση των ρόλων, η σεξουαλική παρενόχληση που ήταν μια καθημερινή πραγματικότητα για μερικούς από εμάς, τα κέντρα απορρόφησης της μετανάστευσης τα οποία εξαρτώνται από ένστολη στρατιωτική βοήθεια. Μερικοί από μας είδαμε επίσης από πρώτο χέρι πώς η γραφειοκρατία σκόπιμα τοποθετεί μαθητές σε τεχνικές θέσεις, χωρίς να τους παρέχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν και σε άλλους ρόλους.
Ο στρατός θέλει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ένα θεσμό που διευκολύνει την κοινωνική κινητικότητα, σαν ένα σκαλοπάτι στην ισραηλινή κοινωνία. Στην πραγματικότητα, διαιωνίζει το διαχωρισμό. Δεν είναι τυχαίο, πιστεύουμε, ότι όσοι προέρχονται από οικογένειες μεσαίου ή υψηλού εισοδήματος καταλήγουν σε ελίτ μονάδες και από εκεί και μετά πολύ συχνά εργάζονται σε εταιρείες τεχνολογίας και με υψηλό μισθό.
Ο στρατός καθιερώνει μια εικόνα του «καλού Ισραηλινού» που στην πραγματικότητα αντλεί τη δύναμή του μέσω της υποταγής των άλλων. Η κεντρική θέση του στρατού στην ισραηλινή κοινωνία, και η ιδανική εικόνα που δημιουργεί, στοχεύουν στο να σβήσουν από την περιοχή τις κουλτούρες και τους αγώνες των Mizrachi, των Αιθίοπων, των Παλαιστίνιων, των Ρώσων, των Δρούζων, και των Ορθόδοξων-Ορθόδοξοι Βεδουίνων και βέβαια των γυναικών.
Ολοι μας συμμετείχαμε σε αυτή την ιδεολογία και λάβαμε μέρος στο παιχνίδι του «καλού Ισραηλινού» το οποίο υπηρετεί πιστά τον στρατό. Κυρίως η υπηρεσία μας, μας παρείχε θέσεις στα πανεπιστήμια και στην αγορά εργασίας. Αποκτήσαμε διασυνδέσεις και επωφελήθηκαμε από τη ζεστή αγκαλιά της «Ισραηλινής συναίνεσης». Αλλά για τους παραπάνω λόγους, τα οφέλη αυτά δεν αξίζαν το κόστος.
Με βάση τον νόμο, κάποιο από εμάς εξακολουθούμε να είμαστε μέρος των εφεδρικών δυνάμεων (άλλοι έχουν καταφέρει να κερδίσουν απαλλαγές ή τους έχουν χορηγηθεί μετά την απόλυσή τους) και ο στρατός έχει τα στοιχεία μας και τις προσωπικές μας πληροφορίες, όπως και την νομική δυνατότητα να μας ξανακαλέσει. Δεν θα συμμετάσχουμε-με κανένα τρόπο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι άνθρωποι αρνούνται να υπηρετήσουν στον στρατό του Ισραήλ. Ακόμη και εμείς έχουμε τις διαφορές μας και τα κίνητρά μας για το γιατί γράψαμε αυτή την επιστολή. Παρόλα αυτά, υποστηρίζουμε όσους αντιστέκονται στην στρατολόγηση, υποστηρίζουμε τους αντιστασιακούς : τους μαθητές γυμνασίου που έγραψαν τη δική τους επιστολή, στηρίζουμε τους ορθόδοξους Εβραίους που διαμαρτύρονται για το νέο νόμο και την υποχρεωτική στράτευση, τους αρνητές των Δρούζων, και όλους εκείνους των οποίων η συνείδηση, η προσωπική κατάσταση ή η οικονομική ευεξία δεν τους επιτρέπει να υπηρετήσουν. Υπό το πρόσχημα μιας συζήτησης για την ισότητα, αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζονται να πληρώσουν το τίμημα. Όχι πια άλλο!»