Σε κάθε γειτονιά της χώρας, οι τοπικές ενορίες με τη στήριξη των Μητροπόλεων, προσφέρουν ηθική και υλική στήριξη στους αδελφούς μας. Η Εκκλησία είναι το μοναδικό τους αποκούμπι, τη στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι τους έχουν γυρίσει την πλάτη.
Λαμπρό παράδειγμα αυτής της αλληλεγγύης και της αγάπης είναι η Ενορία του Αγίου Αθανασίου στον Εύοσμο, της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Μια περιοχή της πόλης όπου οι κάτοικοι ένιωσαν στο... πετσί τους την οικονομική κρίση, έχασαν το λιγοστό βιο τους και παλεύουν να τα βγάλουν πέρα. Ο τοπικός Ναός αποτελεί μια «όαση» στη γενικότερη σήψη της κοινωνίας.

Γύρω από τον ιστορικό Ναό των 200 ετών και μέσα στην αυλή του, υπάρχει παιδικός Σταθμός, ιματιοθήκη, συσσίτιο, ξενώνας αγάπης και σε λίγες εβδομάδες θα είναι έτοιμο και το γηροκομείο. Η Εκκλησία άνοιξε την αγκαλιά της σε όλες τις ηλικίες…
Το έργο που επιτελεί η Ενορία αποτελεί λαμπρό παράδειγμα.
Η Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, στην οποία ανήκει η Ενορία του Αγίου Αθανασίου, προσφέρει καθημερινά περισσότερες από 7.500 μερίδες ζεστού, καλομαγειρεμένου φαγητού σε συνανθρώπους μας. Υπηρεσία τόσο σημαντική και όμως αρκετοί δεν τη βλέπουν. Ή δε θέλουν να τη δουν…
Στην αυλή του Αγίου Αθανασίου, καθημερινά σιτίζονται 450 συνάνθρωποί μας. Ολόκληρες οικογένειες περιμένουν να ανοίξουν οι πόρτες του συσσιτίου ώστε να βάλουν στο τραπέζι τους φαγητό. Ο πατέρας Γεώργιος Μίλκας, σαν ακούραστος στρατιώτης, και οι κυρίες του Συμβουλίου, όλες τους εθελόντριες, είναι εκεί ώστε να τους δείξουν πως δεν είναι μόνοι τους.

Πατέρας Γεώργιος: «Η κρίση δεν μας βρήκε απροετοίμαστους»
Όπως λέει ο π.Γεώργιος, η Εκκλησία και η Μητρόπολη ήταν προετοιμασμένη ώστε να συνεισφέρει στον συνάνθρωπο. «Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Βαρνάβας, λέει δύο φράσεις και τις οποίες επαναλαμβάνω», τονίζει ο πατέρας και συμπληρώνει: «Η πρώτη είναι ‘Εδώ στη Δυτική Θεσσαλονίκη τη φτώχια δεν τη μάθαμε τώρα με την κρίση, αλλά τη γνωρίζαμε από παλιά. Αλλά τώρα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί’. Και η δεύτερη ‘Η κρίση δε μας βρήκε απροετοίμαστους’. Γιατί πολλές ενορίες προ κρίσης με τη φροντίδα και τη μέριμνα του μακαριστού Μητροπολίτη Διονυσίου, του πρώτου Ποιμενάρχου της Δυτικής Θεσσαλονίκης, είχαν συσσίτιο, με λίγες τότες μερίδες, 100 με 150. Αυτά τα συσσίτια πολλαπλασιάστηκαν στα χρόνια της κρίσης και πλέον στη Δυτική Θεσσαλονίκη ένα μεγάλο δίκτυο προσφέρει φαγητό σε συμπολίτες μας».
Πολύ μεγάλη η ζήτηση, αλλά η Ενορία πως καταφέρνει να μη λέει «όχι» σε κανέναν; «Ανθρωποι μας βοηθούν, καταστήματα, βιοτεχνίες, βιομηχανίες μας ενισχύουν με προϊόντα τους. Προ πάντων υπάρχουν απλοί άνθρωποι, Χριστιανοί, που αντιλαμβάνονται τις μεγάλες ανάγκες που έχει σήμερα ο κόσμος και το έργο που επιτελεί η Εκκλησία και όταν ψωνίζουν κάτι από το σούπερ μάρκετ για το σπίτι τους θυμούνται πως ο συνάνθρωπος είναι παιδί του ίδιου Θεού και παίρνουν τρόφιμα και για εκείνον», λέει ο π.Γεώργιος.

«Στρατός αγάπης οι εθελοντές»
Πολύ σημαντική είναι η παρουσία των εθελοντών και ο υπεύθυνος ιερέας τονίζει: «Το έργο της Εκκλησίας βασίζεται στην εθελοντική ανιδιοτελή προσφορά εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό ονομάζεται διακονία. Στην ενορία μας υπάρχουν 12 κυρίες που αποτελούν το Συμβούλιο και άλλες 300 περίπου, που έχουν προσφερθεί ώστε μια φορά το μήνα να βοηθούν στο μαγείρεμα. Είναι ένας στρατός αγάπης που καθημερινά βρίσκεται εδώ και προσφέρει στο συνάνθρωπο. Άλλες κυρίες φροντίζουν τα δωμάτια στον ξενώνα, άλλες θα επισκεφτούν ασθενείς ή πενθούντες. Δόξα το Θεό έχουμε πολλούς ανθρώπους που αντιλαμβάνονται πως η Εκκλησία είναι η μεγάλη τους οικογένεια, εκτός από τη μικρή».
Κι αυτή η βοήθεια δε σταματά ποτέ, παρότι φέτος για πρώτη φορά παρατηρήθηκε πτώση στην προσφορά. Άνθρωποι που τα παλιότερα χρόνια πιο πλούσια προσέφεραν στην Εκκλησία, τώρα δυσκολεύονται.
Ο συνάνθρωπός μας είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Ο,τι έπρεπε να προσφέρουμε σε εκείνον, πρέπει να προσφέρουμε στο συνάνθρωπό μας».
Για τον π.Γεώργιο σημαντικό είναι να προσέχουν πολύ τι φαγητό δίνουν στους ανθρώπους που σιτίζονται και τονίζει: «‘Είδες τον αδελφό σου, είδες Κύριον τον Θεό σου’, λέμε στο Γεροντικό.
Παράλληλα, επισημαίνει πως υπάρχει στροφή στο Θεό αφού: «Οι άνθρωποι απογοητευμένοι από τους ανθρώπους κατάλαβαν πως η μόνη μας παρηγοριά και στο στήριγμά μας μπορούν να είναι ο Χριστός και η Εκκλησία».
Οσοι κατηγορούν την Εκκλησία πως δε βοηθά έμπρακτα, δεν έχουν παρά να επισκεφθούν τη συγκεκριμένη Ενορία στον Εύοσμο. Εκεί όπου δεν υπάρχουν λόγια, παρά μόνο πράξεις…
Πολυσκελές έργο
Στην αυλή αγάπης δε βρίσκει κανείς μόνο συσσίτιο. Ο ξενώνας αγάπης «Το σπίτι των Αγγέλων», που λειτουργεί επί μία δεκαετία, αποτελείται από οκτώ μικρά διαμερίσματα και το καθένα έχει τη δική του κουζίνα και μπάνιο, πέρα από τα κρεβάτια. Φιλοξενεί αρρώστους και τις οικογένειές τους που μένουν στην περιφέρεια και πρέπει να βρίσκονται στην Θεσσαλονίκη ώστε να κάνουν καθημερινές θεραπείες εναντίον του καρκίνου και άλλων ασθενειών. Πόρους για να νοικιάσουν δωμάτιο σε ξενοδοχείο ή να πηγαινοέρχονται καθημερινά δεν έχουν και η Εκκλησία καλύπτει αυτό το κενό φιλοξενώντας αλλά και δίνοντας φαγητό δωρεάν.
Σε λίγο καιρό θα δοθεί προς χρήση, αφού τελειώσουν και οι τελευταίες εργασίες, ένας ανάλογος ξενώνας απέναντι από το νοσοκομείο «Παπανικολάου».
Από την άλλη, υπάρχει ιματιοθήκη, όπου Χριστιανοί μπορούν να προσφέρουν ρούχα που είναι σε καλή κατάσταση αλλά πλέον δε φορούν ώστε να τα πάρουν συνάνθρωποι που δεν μπορούν να αγοράσουν καινούργια.
Τέσσερις φορές το χρόνο γίνεται αιμοδοσία από την Ενορία, συγκεντρώνονται περίπου 450 λίτρα αίματος και προσφέρονται σε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη.
Ενόψει Χριστουγέννων, θα πραγματοποιηθεί ο Ερανος της Αγάπης, όπου μικροί και μεγάλοι χτυπάνε τις πόρτες των ενοριτών και ζητούν τη βοήθειά τους, ενώ την Κυριακή, προ της Γέννησης του Χριστού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.Βαρνάβας θα επισκεφθεί την Ενορία του Αγίου Αθανασίου και θα μοιράσει δέματα με τρόφιμα.
Κι ένας άλλος στρατός βοηθά το έργο της Εκκλησίας. Κι αυτός είναι τα παιδιά των σχολείων που μαζί με τις οικογένειές τους προσφέρουν τρόφιμα.
«Χωρίς τη βοήθειά τους, θα πεθαίναμε της πείνας»
Για τους ανθρώπους της Ενορίας δεν υπάρχει τίποτα μεγαλύτερο από ένα χαμόγελο κι ένα ευχαριστώ από τους αδελφούς μας που καθημερινά σιτίζονται εκεί. Όπως η Αγγελική, μια νεαρή μητέρα τριών παιδιών, που τα μεγαλώνει μόνη της κι έχει δεχθεί πολλά «χτυπήματα». Θέλησε να μοιραστεί με το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ τη δική της εμπειρία και να μεταφέρει το μήνυμά της: «Μας δίνουν πάρα πολύ μεγάλη βοήθεια. Εχω τρία παιδιά, μία κόρη στα 15, η δεύτερη 4,5 και η μικρότερη 3,5. Αν δεν είχα το συσσίτιο αυτό, θα πεθαίναμε από την πείνα. Μας βοηθάει πάρα πολύ η Εκκλησία και ο π.Γεώργιος.
Εψαχνα για δουλειά, βρήκα, αλλά με έδιωξαν γιατί το μικρό μου το παιδί είχε αρρωστήσει με πνευμονία και έπρεπε να είμαι στο νοσοκομείο για 15 ημέρες. Η Ενορία κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά και μας προσέχουν όλους και όχι μόνο με φαγητό, αλλά με ρούχα και άλλα προϊόντα. Αν δεν ήταν η Εκκλησία δεν ξέρω που θα ήμουνα…».
Η κυρία Ελένη από τα Γρεβενά μένει τις δύο τελευταίες εβδομάδες στον ξενώνα, αφού ο σύζυγός της κάνει καθημερινές θεραπείες στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Δεν μπορούσαν να απευθυνθούν σε ιδιωτικό νοσοκομείο στην περιοχή τους ούτε καθημερινά να πηγαινοέρχονται στη Θεσσαλονίκη. Ετσι, ο ξενώνας που τους φιλοξενεί τους προσφέρει τεράστια βοήθεια. «Ο Θεός να τους έχει καλά», μας είπε δακρυσμένη.
«Ανθρωποι που μας βοηθούσαν τώρα τους βοηθάμε εμείς»
Η προσπάθεια της Εκκλησίας δε θα είχε αποτέλεσμα αν γύρω της δεν υπήρχαν οι εθελοντές που καθημερινά προσφέρουν ανιδιοτελείς υπηρεσίες. Η υπεύθυνη του συσσιτίου, Ελένη Τσαουσίδου, ξεκίνησε όταν η οικονομική κρίση δεν υπήρχε ούτε καν σαν σκέψη. Ετσι, παρατήρησε την έκρηξη στη ζήτηση για βοήθεια και μας λέει: «Δίναμε το 1/3 των μερίδων που προσφέρουμε σήμερα. Τα προβλήματα του κόσμου είναι πολύ μεγάλα. Δυστυχώς, είδα από την αρχή πως άλλαξε η κατάσταση, γνώρισα ανθρώπους που ενώ αρχικά ερχόντουσαν και μας βοηθούσαν, βρέθηκαν στην αντίθετη πλευρά και πλέον τους βοηθάμε εμείς.
Καθημερινά έρχονται νέα πρόσωπα, καινούριοι άνθρωποι που μας ζητούν βοήθεια. Πάντοτε υπάρχουν ανάγκες.
Ευτυχώς, έχουμε πολλές εθελόντριες. Είμαστε περίπου 300 κυρίες που έρχονται εναλλάξ κάθε μέρα και εμείς από το Συμβούλιο που είμαστε καθημερινά».
Το μήνυμά της, για το τέλος, είναι πολύ σπουδαίο: «Όταν βοηθάμε τους άλλους, βοηθάμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Η πείρα μας έχει δείξει πως ό,τι δώσαμε το πήραμε διπλό και τριπλό πίσω. Αυτό γεμίζει την ψυχή του ανθρώπου και αυτό το συναίσθημα δεν μπορούμε να το μεταφέρουμε σε άλλους».
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου βρίσκεται στην οδό Γραβιάς 20, στον Εύοσμο.
Οσοι έχουν την ανάγκη βοήθειας (φαγητού, ιματισμού ή φιλοξενίας) ή όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν μπορούν να τηλεφωνήσουν στο 2310 767882 ή να επισκεφθούν τον Ιερό Ναό.

agioritikovima.gr