Ωραιόκαστρο: Η απίστευτη εμπειρία της Κωνσταντίνας στον ημιμαραθώνιο και τα συναισθήματά της όταν φόρεσε το μετάλλιο!! [φώτο]
ρεπορτάζ avatopress.gr
Η Κωνσταντίνα συμμετείχε στον Ημιμαραθώνιο και το avatonpress.gr συζήτησε μαζί της τις εμπειρίες της απο αυτή τη συμμετοχή. Διαβάστε τι μας είπε:
Η Κωνσταντίνα συμμετείχε στον Ημιμαραθώνιο και το avatonpress.gr συζήτησε μαζί της τις εμπειρίες της απο αυτή τη συμμετοχή. Διαβάστε τι μας είπε:
1)
Τι περίμενες από τον μαραθώνιο όταν
άκουσες πως θα λάβεις μέρος;
Φαντάστηκα πως θα τρέχουμε και πίσω μας θα είναι κι άλλοι που θα μας
ακολουθούν και θεατές που θα μας χειροκροτούν.
Καθώς πηγαίναμε για να παρκάρουμε κοντά στο δημαρχείο ξαφνιάστηκα
βλέποντας πάρα πολύ κόσμο χωρίς κινητικά προβλήματα, με αθλητικά ρούχα και
παπούτσια να ετοιμάζεται για να τρέξει.
Φανταζόμουν πως όλοι όσοι θα συμμετέχουν στον ημιμαραθώνιο θα είναι με
αναπηρικά αμαξίδια.
Όταν φτάσαμε με τους φίλους μας και τους γονείς μου, μας περίμενε ο
Γιάννης και η Αφροδίτη (οι προπονητές μου στην κολύμβηση) με τεράστιο χαμόγελο,
αγκαλιές και φιλιά. Όλοι φορούσαν τις ίδιες πράσινες (φωσφοριζέ) μπλούζες και
το ίδιο κάναμε κι εμείς.
Αυτό με ξάφνιασε γιατί γνώριζα πως θα μας μοιράσουν μπλουζάκια, αλλά δεν
φαντάστηκα πως θα τα φορούσαμε!
Βέβαια δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί αριθμοί όσοι ήμασταν εμείς, αλλά δεν
πειράζει.
2)
Πώς ένιωσες όταν ξεκίνησαν να
προσαρμόζουν στο αναπηρικό τον βραχίονα;
Κοιτούσα παράξενα. Δεν το είχα ξαναδεί. Προσπαθούσα να καταλάβω από πού
θα με τραβούν.
Στην εκκίνηση άκουγα αλλά δεν κατάφερα να δω τον
«γνωστό» κ. Ψινάκη.
Η μεγάλη έκπληξη ήρθε όταν ξεκινήσαμε να τρέχουμε και μας χειροκροτούσε
πολύ περισσότερος κόσμος απ’ ότι φανταζόμουν.
3)
Περνάμε τη γραμμή εκκίνησης, η λέξη
που σου ήρθε στο μυαλό;
Ελευθερία.
Το μόνο που θυμάμαι μετά είναι πως ενώ τρέχουμε, γυρνάω το κεφάλι και δε
βλέπω ούτε τη μαμά ούτε τον μπαμπά, γιατί “ψόφησαν” και με παράτησαν. Ευτυχώς
είχα μαζί μου τον Γιάννη κι ένα άλλο παλικάρι που με βοηθούσαν. Σκέφτηκα «Αχ,
τι ωραία που δεν είμαι με τους γονείς μου, είμαι ανεξάρτητη και αποφασίζω εγώ
που θα πάω”.
Στη μέση της διαδρομής αναπτύξαμε ταχύτητα και πηγαίναμε πολύ γρήγορα.
Τότε ήταν που έριξα ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Ένιωθα σαν να τρέχω με τα δικά
μου πόδια.
4)
Περίμενες να είναι τόσο μεγάλη η
διαδρομή;
Όχι, περίμενα να είναι σίγουρα πιο μικρή γιατί δεν θ’ αντέχαμε να
τρέχουμε τόση ώρα.
5)
Τι σου ‘κανε εντύπωση στη διαδρομή;
Πόσα αυτοκίνητα που είχαν κάνει μεγάλη ουρά, στις διασταυρώσεις, για να
περάσουμε.
Κάποια στιγμή ξαναβρέθηκα με την μαμά, τον μπαμπά και τους φίλους μας,
τον κ. Κώστα, την κ. Χαρά και τη μικρή Βασιλεία (8 χρονών) Αποστολίδη, η οποία
με ακολούθησε σε όλη τη διαδρομή.
Με τη μαμά και τον Γιάννη να με σπρώχνουν καταϊδρωμένοι, φτάσαμε στο
τέρμα όπου είχε πολύ κόσμο που μας χειροκροτούσε.
Εντυπωσιάστηκα όταν φόρεσα το μετάλλιο κι ένιωθα φανταστικά!
6)
Τι λες για επόμενη συμμετοχή σε
μαραθώνιο;
Ευχαρίστως!
Οι γονείς
Μαζί με τις εντυπώσεις της Κωνσταντίνας εμείς οι γονείς θέλουμε να πούμε
ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που της κάνει υδροθεραπεία κο Τσαλαβούτα Γιάννη,
τις συνεργάτριές του Αφροδίτη και Ιωάννα και στον φυσιοθεραπευτή κο Γκέλση
Γιάννη που μας πρόσφερε τον εξοπλισμό για να μπορεί να τραβιέται το καρότσι της
Κωνσταντίνας από άλλους και έτσι να μπορεί να νιώσει την ελευθερία της κίνησης
με ταχύτητα. Κοντά σ’ αυτούς τους δυο και άλλοι πολλοί πρόσφεραν προσωπικό
χρόνο και την καλή τους διάθεση για να οργανωθεί σωστά η παρουσία της ομάδας reALhabilitation team (με την οποία συμμετείχαμε στον ημιμαραθώνιο) (http://www.realhabilitation.gr/2014/10/disability-support-services-at-3d.html#more). Υπήρχε πολύ ωραίο κλίμα,
που τα Α.Μ.Ε.Α. το έχουν πολύ ανάγκη όταν βγαίνουν στον έξω κόσμο.
Όσο για μας (γονείς) ήταν μια καταπληκτική εμπειρία που νομίζω θα επιδιώκουμε να τη ζούμε κάθε φορά που θα μας δίνεται η ευκαιρία.
ΥΓ. Η Κωνσταντίνα είναι μαθήτρια της Α΄Λυκείου.
