Ανοιχτή επιστολή...Περί της (μη) εκλογής του Συμπαραστάτη του Πολίτη στο δήμο Ωραιοκάστρου...του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)
.jpg)
Ανοιχτή επιστολή
Περί της (μη) εκλογής του Συμπαραστάτη του Πολίτη
στο δήμο Ωραιοκάστρου
του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)
Και τελικώς, δεν έχουμε Συμπαραστάτη
Τι σημαίνει αυτό; Στερείται ο δήμος Ωραιοκάστρου
μιάς θεσμικής υπηρεσίας που θα μπορούσε να αποβεί πολλαπλά χρήσιμη για τους
συμπολίτες μας. Ένα πρόσωπο το οποίο θα βρισκόταν σε κάποιο γραφείο του δήμου
μας και στο οποίο ο κάθε πολίτης θα μπορούσε να καταθέσει, να μιλήσει και να
ζητήσει μια υπεύθυνη γνώμη (στο μέτρο που θα ήταν υπεύθυνος και ο εκλεγμένος με
την ευρεία πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου Συμπαραστάτης) για κάθε ζήτημα
που τον απασχολούσε. Θα έπαιρνε την απάντησή του εγγράφως μέσα σε διάστημα
τουλάχιστον 30 ημερών.
Γιατί όμως οι περισσότεροι δήμοι στην Ελλάδα αδυνατούν να εκλέξουν
Συμπαραστάτη; Αφ' ενός μεν διότι είμαστε νεοέλληνες (και ουδόλως αρχαιοέλληνες)
και αφ' εταίρου διότι μια υπερ-παραταξιακή υποψηφιότητα σημαίνει, ούτε λίγο
ούτε πολύ, ότι ένας δήμαρχος βάζει έναν επιπλέον μπελά στο κεφάλι του. Θα έχει
ένα ακόμη πρόσωπο (και μάλιστα θεσμικό) που θα τον “πρήζει” με τα αιτήματα των
πολιτών και θα πιέζει για τη λύση τους. Και πείτε μου τώρα, ποιός “σοβαρός”
πολιτικός σαν το Παπακωνσταντίνου ή τον Σαραμάντο, φερ' ειπείν,
θα μπορούσε να το θέλει αυτό; Αλλά το είπαμε και το γράψαμε και παλιότερα: ο Γαβότσης
δεν είναι πολιτικός, γι' αυτό μάλλον και βγήκε δήμαρχος. Διότι εμείς οι πολίτες
έχουμε σιχαθεί τους πολιτικούς.
Και επιπλέον, ο Συμπαραστάτης οφείλει σε τακτά
διαστήματα να παρουσιάζει στους πολίτες τα αποτελέσματα του έργου του έτσι ώστε
να δικαιολογεί τον μισθό των περίπου 720 ευρώ που τού προσφέρεται. Ποσόν όχι
και τόσο σημαντικό, πλην όμως, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, διόλου
ευκαταφρόνητο.
Γιατί επέλεξα να μην αποδεχθώ την υποψηφιότητα
Κατ' αρχήν αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω
θερμά τον δήμαρχο Ωραιοκάστρου Αστέριο Γαβότση για την τιμή πού μού φύλαξε προτείνοντάς
με ως υποψήφιο για τη θέση του Συμπαραστάτη του Πολίτη. Σαφώς πρόκειται για μια
υπέρβαση από μέρους του, μια τολμηρή επιλογή. Ο δήμαρχος ήξερε πολύ καλά
(προτείνοντας πρόσωπο το οποίο είναι υπεράνω των παρατάξεων) ότι δεν θα είχε να
κάνει με κάποιον τον οποίο θα μπορούσε να κατευθύνει. Αυτό είναι κάτι που
γνωρίζουν πολύ καλά όχι μόνον αυτός, αλλά και όλοι όσοι μετείχαν στην πρόσφατη
καθώς και στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Και τούτο κυρίως μέσα από
την στάση των ίσων αποστάσεων την οποία τήρησε η εφημερίδα “Χρόνος” αλλά και
από την ανεπηρέαστη αρθρογραφία, όπως είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν οι
πολίτες του Ωραιοκάστρου.
Ωστόσο τελικά επέλεξα να μην αποδεχθώ την πρότασή
του για τον εξής κυρίως λόγο. Από τη στιγμή που η παράταξη Σαραμάντου (με
τους επτά δημοτικούς συμβούλους) και του Παπακωνσταντίνου (με τους τέσσερις)
δεν ανταποκρίθηκαν θετικά στην υποψηφιότητά μου, δεν είχε πια νόημα να επιμείνω
στην εκλογή μου (ακόμη κι αν είχε έστω και κάποιες αμυδρές πιθανότητες) καθώς
ολοφάνερα δεν είμαι πρόσωπο αποδεκτό από τα δύο τρίτα του δημοτικού συμβουλίου.
Βεβαίως, επίσης με τιμά ιδιαίτερα η θετική
ανταπόκριση του κ. Εδιρνέλη στην υποψηφιότητά μου και είναι πράγματι χαρά μου
που το έκανε (ειδικά αυτός), παρά τις ενστάσεις του για την αναγκαιότητα του
θεσμού. Θεωρητικά λοιπόν, μού έλλειπε μία ψήφος... αλλά τι να λέμε τώρα...
'Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε
Τώρα, ποιά ήταν η στάση των υπολοίπων παρατάξεων
έναντι της πρότασης Γαβότση; Για τον κ. Εδιρνέλη αναφέρθηκα ήδη. Τον κ.
Σαραμάντο τον τηλεφώνησα ως όφειλα, ώστε να πληροφορηθώ τις προθέσεις του, πλην
όμως αυτός αγνόησε την κλήση μου και δεν απάντησε. Αναμενόμενον...
Η έκπληξη προήλεθε από το στρατόπεδο
Παπακωνσταντίνου. Ο αρχηγός αρνήθηκε ευγενικά και με κείνο το γνωστό μειλίχιο
τροπο του, να με στηρίξει, για λόγους τους οποίους θα προτιμούσα να τούς
εξηγήσει ο ίδιος στους πολίτες του Ωραιοκάστρου καθώς δεν επιθυμώ ούτε κατά
διάνοιαν να διαστρεβλώσω έστω και κατ' ελάχιστον την θέση του.
Για να 'μαι ειλικρινής, μίλησα και με δυο τρεις
συμβούλους κατ' ιδίαν (με κάποιους γνωρίζομαι παιδιόθεν), περισσότερο για να
διερευνήσω προθέσεις, οι οποίοι, οφείλω να ομολογήσω, όλοι τους μού επισήμαναν
πόσο καλό παιδί (55χρονο) πιστεύουν ότι είμαι, πόσο μ' εκτιμούν και με σέβονται
και άλλα ηχηρά και σφόδρα συμπαθητικά παρόμοια. Αλλά δυστυχώς η παραταξιακή
γραμμή... βλέπεις... και ως εκ τούτου...
Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, δηλαδή...
Και τώρα η ουσία...
Ας προσπαθήσουμε να “σκάψουμε” λίγο πιο βαθειά...
μπας και καταλάβουμε τι γίνεται...
Το πολιτικό γίγνεσθαι της μικρής πόλης και του
δήμου μας (οι πολιτικοί και η πολιτική), είναι μια μικρογραφία της κεντρικής
πολιτικής σκηνής. Παρουσιάζει τις ίδιες παθογένειες μ΄ αυτήν. Και ακόμη,
διαθέτει μια εκπληκτική ικανότητα να αναπαράγεται τάχιστα και με θλιβερή
συνέπεια, όπως ο κόσμος των παρασίτων (ως πρόσωπα και καταστάσεις). Βλέπεις
πρόσωπα νέα στην πολιτική, νεότατα! με βαθειές χαρακιές των γηρατειών στην
πολιτική τους σκέψη. Και απορείς...
Τι είναι εκείνο που χρειάζεται; Αλλαγή νοοτροπίας.
Ήδη μέσα στο νέο μας δημοτικό συμβούλιο υπάρχουν φωνές που κραυγάζουν προς
αυτήν την κατεύθυνση. Εδιρνέλης, Αταμιάν, Κοϊτσίδης, Δίγκαλης, Σημαιοφορίδης,
Γεράκη, Καραστερίου, Ευθυμίου και ένα πλήθος άλλων νέων συμβούλων που
παρατηρούν από τα πίσω έδρανα της αίθουσας του δημοτικού συμβουλίου και απορούν
με το θλιβερό επίπεδο και τις ατέλειωτες χαμένες ώρες στείρων αντιπαραθέσεων
των παλιών (στη νοοτροπία) πολιτικών μας.
Ένα τέτοιο δημοτικό συμβούλιο, είναι εύλογο να μην
μπορεί να εκλέξει Συμπαραστάτη του Πολίτη. Χρειάζεται πολιτικό θάρρος να
αποδεχθείς μια πρόταση του (πολιτικού) εχθρού σου την στιγμή που μέσα σου
ξέρεις ότι η επιλογή του μπορεί να είναι σωστή. Θέλει κουράγιο, κότσια. Όχι
πολιτικά, αλλά ανθρωπιστικά. Κι είναι αυτό που λείπει από τους πολιτικούς μας.
Ο ανθρωπισμός. Η προσκόλληση στο κοινό καλό δηλαδή. Που πρέπει πάντα να μπαίνει
πάνω από την προσωπική πολιτική επιβίωση και το στενό παραταξιακό ενδιαφέρον.
Αυτή είναι η ουσία αλλά μάς διαφεύγει. Μιλάμε κατα κόρον γι' αυτήν, αλλά στην
πράξη σιωπούμε.
Αλλά, ας προχωρήσουμε τη σκέψη μας λίγο παραπέρα.
Τι περίπου σημαίνει ο θεσμός του Συπαραστάτη του Πολίτη; Με ποιές αρμοδιότηες
είναι επιφορτισμένος; Είναι απαραίτητος για τη λειτουργία του δήμου; Και βέβαια
είναι!
Είναι ο άνθρωπος που θα μπορεί να επικοινωνεί
άμεσα με τον δημότη και που τον βοηθά να διεκδικήσει το δίκιο του από κάποια
υπηρεσία του δήμου, χωρίς να τρέχει από γραφείο σε γραφείο, να παρακαλάει, να
φωνάζει. Είναι ο άνθρωπος που εξηγεί στον δημότη πώς και γιατί εξελίχθηκε με
κάποιον συγκεκριμένο τρόπο η υπόθεσή του και πώς μπορεί να διευθετηθεί. Είναι
αυτός που θα μπορεί να εισχωρεί στα “άδυτα” του δήμου και να γνωρίζει επακριβώς
πώς λειτουργούν τα πάντα. Και φυσικά ανά πάσα στιγμή να εκθέτει τη διοίκηση για
τις όποιες ανεπάρκειές της.
Γι' αυτό και προσωπικά με εξέπληξε η πρόταση
Γαβότση. Χρειάστηκε αρκετό πολιτκό θάρρος από την πλευρά του και τούτο διότι
γνώριζε πολύ καλά ότι τη θέση αυτή θα την υπηρετούσα όσο γινόταν καλύτερα.
Ωστόσο, οι κύριοι Σαραμάντος και Παπακωνσταντίνου θεώρησαν ότι δεν ταιριάζω γι'
αυτό το αξίωμα.
Γιατί όμως; Το επιχείρημα που ακούστηκε αρκετά
προς τα έξω, είναι το γεγονός ότι με πρότεινε ο Γαβότσης κι έτσι “έκαψε” την
υποψηφιότητά μου. Αίφνης δηλαδή, με βάπτισαν “Γαβοτσικό” και πολύ βολικά
απέφυγαν να με στηρίξουν. Πρόκειται βέβαια για μια ανόητη δικαιολογία την οποία
επίσης εντελώς ανοήτως προέβαλαν και κάποια από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης
του δήμου μας.
Ξέρετε, άλλα πράγματα λέγονται για να τα ακούει ο
κόσμος και άλλα συζητούν μεταξύ τους κάποιοι πολιτικοί μας πίσω από κλειστές
πόρτες, χαμηλόφωνα και πάντα σε πολύ στενό κύκλο. Το λοιπόν, εκείνο που υποθέτω
ότι μπορεί να συμβαίνει είναι το γεγονός ότι, δεν ήθελαν με τη δική τους ψήφο
να κάνουν πολιτικώς “μάγκα” τον Σταυριώτη. Και εξηγούμαι: Ας μην ξεχνάμε ότι
μια θέση σαν του Συμπαραστάτη του Πολίτη, πέρα από το εγγενές κύρος που
διαθέτει, μπορεί να είναι και άκρως ψηφοθηρική. Η επαφή με τους δημότες και η
ασχολία με τα προβλήματά τους, εφ' όσον είναι αποδοτική, μπορεί να δημιουργήσει
μια εξαιρετικά ευρεία εκλογική βάση. Γιατί λοιπόν να θέλουν να βάλουν στο
παιγνίδι έναν ανταγωνιστή που αποδεδειγμένα είναι μη χειραγωγήσιμος,
απρόβλεπτος και που “παίζει” με διαφορετικούς κανόνες; Ένα πρόσωπο που μπορεί
να αποβεί πολιτικά επικίνδυνο γι' αυτούς και που με άλλα λόγια, “χαλάει την
πιάτσα”;
Άντε τώρα να πείσεις αυτά τα γηρασμένα μυαλά ότι
υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που μπορεί να σκέφτονται πέρα από εκλογικές
λογικές και μπορεί να νοιάζονται πραγματικά για τον τόπο τους και τον πολίτη
και όχι πρώτιστα για τον εαυτό τους. Γι΄αυτούς, είτε δεν υπάρχουν τέτοιοι
άνθρωποι, ή εάν υπάρχουν, καλά θα κάνουν να “κάτσουν στ΄αυγά τους”.
Αυτά τα ολίγα από τη δική μου πλευρά. Κλείνοντας
θέλω μόνο να επισημάνω ότι είναι σημαντική απώλεια για το δήμο μας η μη εκλογή
Συμπαραστάτη του Πολίτη η οποία
ταυτόχρονα καταδεικνύει και την ανεπάρκεια του επιπέδου συνεννόησης και
ουσιαστικής επαφής μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του τόπου μας.
Και για κατακλείδα, αξίζει νομίζω να μεταφέρω κάτι
που ειπώθηκε στο νεκροκρέββατο της συγχωρμένης 88χρονης θείας μου της Ελένης
Κοσμίδου που αποδήμησε προχθές, την ημέρα που αποφάσιζε το δημοτικό συμβούλιο
για την εκλογή του Συμπαραστάτη, όπου παρευρέθηκα αργά το βράδυ. Είναι επίκαιρο
και ταιριαστό: “εδώ σε μια μικρή πόλη δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα
πρόσωπο και περιμένουμε να τα βρουν οι πολιτικοί μας στην εκλογή του Προέδρου
της Δημοκρατίας;”
Αυτά...
