Παρασκευή 25/09/2015. Σημείο συνάντησης :Πειραιάς, πύλη Ε2, ώρα 20.00μ.μ.
Επιβίβαση στο πλοίο «Αριάδνη»,  προορισμός το λιμάνι της Μυτιλήνης.
Το ταξίδι μας ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις: αίθριος καιρός, ήρεμη θάλασσα, χαλαρή διάθεση, χαμόγελα, νέα πρόσωπα. Σκοπός του ταξιδιού μας, η δημιουργική απασχόληση των παιδιών με παιχνίδια και κινητικά τραγούδια καθώς και ο καθαρισμός και η αποκατάσταση του Άλσους στην περιοχή Τσαμάκια. Μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθειά μας, η διαφορετική κουλτούρα των προσφύγων-μεταναστών και η γλώσσα επικοινωνίας. Είχαμε προετοιμαστεί όμως κατάλληλα και ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε πράξη τον σκοπό μας.
Σάββατο 26/09/2015. Άφιξη στο Λιμάνι της Μυτιλήνης, ώρα 08.00μ.μ.
Η πόλη της Μυτιλήνης από το καράβι, μαγευτική! Για λίγο ξεχάσαμε τον λόγο του ταξιδιού μας και χαζεύαμε την θέα. Όμως, μόλις το καράβι έδεσε στην προβλήτα, η εικόνα μπροστά μας άλλαξε. Δεν χρειάζονται 1.000 λέξεις για να περιγράψεις την εικόνα που αντικρύσαμε. Προσφυγιά. Γροθιά στο στομάχι για εμάς που μέχρι πριν από λίγα λεπτά, βλέπαμε αυτές τις εικόνες μέσα από τις τηλεοράσεις, καθισμένοι στον καναπέ μας. Αυτομάτως, τα λόγια μεταξύ μας λιγόστεψαν και προσπαθούσαμε να συνειδητοποιήσουμε τι ήταν αυτό που βλέπαμε.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών, άνδρες, γυναίκες, μωρά, μικρά παιδιά, με προβλήματα υγείας, να είναι παντού στο λιμάνι, μέσα και έξω από τις σκηνές τους περιμένοντας να περάσει η ώρα, η μέρα ή οι μέρες για να επιβιβαστούν στο επόμενο καράβι για Πειραιά. Άνθρωποι που έφυγαν από τον πόλεμο, έφτασαν εδώ μέσα σε μία πλαστική βάρκα, άγνωστο πόσες ώρες ταξίδευαν, ενώ περπάτησαν χιλιόμετρα με τα πόδια για να φτάσουν στον επόμενο προορισμό τους, μας κοίταζαν καθώς περπατούσαμε ανάμεσα από  τις σκηνές για να κατευθυνθούμε στην εστία του 2ου Συστήματος Προσκόπων Μυτιλήνης στην περιοχή Τσαμάκια.
Από εδώ και πέρα ξεκίνησε η αποστολή μας. Αφήσαμε πίσω την μελαγχολία της κατάστασης και ξεκινήσαμε τη δουλειά.
Στο άλσος στα Τσαμάκια, τις προηγούμενες ημέρες μας ενημέρωσαν οι πρόσκοποι της Μυτιλήνης ότι είχαν βρει καταφύγιο γύρω στους 3.000 ανθρώπους, οπότε τα σκουπίδια ήταν παντού μέσα σε αυτό. Ξεκινήσαμε λοιπόν τον καθαρισμό, και μετά από λίγο, οι ίδιοι οι άνθρωποι που έμεναν εκεί, με σπαστά αγγλικά, μας ζήτησαν μία σακκούλα..και έγινε κάτι μαγικό! Όσο πέρναγε η ώρα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν και καθαρίσαμε ταυτόχρονα το άλσος. Το ίδιο συνεχίστηκε και το απόγευμα καθώς και την επόμενη μέρα. Γίναμε μία ομάδα με τους πρόσφυγες και παρέα αποκαταστήσαμε την καθαριότητα του άλσους. Ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, ένα χτύπημα στην πλάτη ήταν αρκετό για να δείξουμε ο ένας στον άλλον την ευγνωμοσύνη μας.
 Η έκπληξη μας όμως ήταν μεγαλύτερη με την θετική ενέργεια και τα χαμόγελα που συναντήσαμε στο δεύτερο κομμάτι της αποστολής μας,  στον καταυλισμό προσφύγων-μεταναστών στο Καρά Τεπέ καθώς και των ανθρώπων που είχαν κατασκηνώσει στο λιμάνι. Διστακτικά και αρκετά προβληματισμένοι για το πώς θα καταφέρουμε να προσελκύσουμε τα παιδιά να έρθουν να παίξουν μαζί μας, διαλέξαμε ένα σημείο ευρύχωρο και έγινε το δεύτερο μαγικό συμβάν! Δεν χρειάστηκε να καλέσουμε τα παιδιά, γιατί το έκαναν τα μπαλόνια που είχαμε ετοιμάσει για αυτά…Σε σύντομο χρονικό διάστημα, μαζευτήκαμε, κάναμε κύκλο και με λίγες αγγλικές λέξεις, η επικοινωνία έγινε…και το παιχνίδι ξεκίνησε!!!! Μπάλες, μπαλόνια, τραγούδια, γέλια, φωνές, χαρούμενες φατσούλες, άνθρωποι όλων των ηλικιών ήρθαν στον κύκλο, έπαιξαν μαζί μας και γίναμε μια υπέροχη παρέα.
Κυριακή 28/09/2015, Λιμάνι Μυτιλήνης, αναχώρηση για Πειραιά, 20.00μ.μ.
Το ταξίδι μας αυτό ήταν σύντομο αρκετά και σίγουρα κάναμε την αρχή για μια σειρά από αποστολές που θα ακολουθήσουν. Όμως, αυτό που βλέπαμε πλέον από το κατάστρωμα του πλοίου, είχε αλλάξει. Πάλι η ίδια θέα… άνθρωποι, σκηνές, αναμονή, αλλά υπήρχε κάτι άλλο που  άλλαζε την εικόνα… η ελπίδα. Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, η ελπίδα ότι το χαμόγελο είναι μεταδοτικό, η ελπίδα να σταματήσει ο πόλεμος, η ελπίδα ότι δεν είμαστε μόνοι μας.
Το πλοίο ξεκινάει για το ταξίδι της επιστροφής, οι χιλιάδες πρόσφυγες-μετανάστες που ήταν μαζί μας ζητοκραυγάζανε και μεις είχαμε ένα μικρό χαμόγελο γιατί καταφέραμε έστω και για λίγο, να κάνουμε πράξη την Υπόσχεσή μας…
…ΝΑ ΒΟΗΘΩ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ…

Δευτέρα 29/09/2015, άφιξη στο λιμάνι του Πειραιά, 07.15π.μ.
Αποβιβαστήκαμε από το πλοίο έχοντας ο καθένας από εμάς την ελπίδα να μεταδώσουμε το μήνυμα της ειρήνης και της αλληλεγγύης σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε…
-Ήρθα εδώ για…να προσφέρω σε όσους με χρειάζονται!
-Φεύγω από εδώ…με την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο!
-Έλα και εσύ εδώ…για να γίνουμε περισσότεροι αγγελιοφόροι της ειρήνης!



sep.org.gr