Διπλασιάστηκαν οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα...

Η ανεργία είναι ο πρώτος παράγοντας που ευθύνεται για την αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα και ακολουθεί η...
καθυστέρηση στην αποπληρωμή των δόσεων των δανείων, σύμφωνα στοιχεία του Κέντρου Πρόληψης της Αυτοκτονίας «Κλίμακα» για την περίοδο 2013-14.

Παρουσιάζοντας τα στοιχεία το Τμήμα Πρόληψης και Προαγωγής Υγείας της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα πρόληψης της Αυτοκτονίας, στις 10 Σεπτεμβρίου, επισημαίνει ότι από την Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ανακοινώθηκε πως για το 2014 αποτράπηκαν 261 περιπτώσεις πρόθεσης αυτοκτονίας.

* Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για μεγέθυνση

Σύμφωνα, εξάλλου, με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛ.ΣΤΑΤ), ο αριθμός των θανάτων στην Ελλάδα από αυτοκτονίες, όπως αυτές χαρακτηρίστηκαν από τις Ιατροδικαστικές και Ανακριτικές Αρχές ανήλθε σε 508 για το έτος 2012, έναντι των 477 το 2011 (αύξηση 7%) ενώ οι αυτοκτονίες των αντρών υπερτερούν των γυναικών.

Σε παγκόσμιο επίπεδο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) επισημαίνει ότι πάνω από 800.000 άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο. Η αναλογία των αυτοκτονιών είναι παραδοσιακά μεγαλύτερη στους ηλικιωμένους άνδρες άνω των 70 ετών, ενώ παρουσιάζεται αυξητική τάση στους νεότερους ανθρώπους οι οποίοι αποτελούν τώρα ομάδα υψηλού κινδύνου.

Μια προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας κινδύνου για αυτοκτονία στο γενικό πληθυσμό, ενώ η αυτοκτονία είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου για τις ηλικίες 15-29 ετών. Παράλληλα, το 75% των αυτοκτονιών αφορούν κυρίως μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος χώρες. Ο δείκτης «παγκόσμιας» θνητότητας είναι 16 ανά 100.000 άτομα και αυτό αντιστοιχεί περίπου σε ένα θάνατο κάθε 40 δευτερόλεπτα. Τέλος οι πιο κοινές μέθοδοι αυτοκτονίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η κατάποση φυτοφαρμάκων, ο απαγχονισμός και τα πυροβόλα όπλα.

Το φετινό θέμα «Προσεγγίστε και Σώστε Ζωές» (Reaching Out and Saving Lives) της παγκόσμιας ημέρας επικεντρώνεται στην προσέγγιση του ατόμου σε κίνδυνο και στην προσπάθεια στήριξής του καθώς και στα προληπτικά εκείνα μέτρα που μπορούν να ληφθούν τόσο για τον γενικό πληθυσμό όσο και για τις ευάλωτες, σε αυτοκτονικές τάσεις, ομάδες πληθυσμού (π.χ. κρατούμενοι, πρόσφυγες, μετανάστες, σεξουαλική διαφορετικότητα κ.λπ.), με τη διαφορά ότι η προσέγγιση πρέπει να γίνεται ενεργητικά.

Η ενεργητική προσέγγιση προϋποθέτει εμπλοκή στο πρόβλημα με υποστηρικτικό και όχι επικριτικό τρόπο. Η απομόνωση αυξάνει τον κίνδυνο αυτοκτονίας ενώ αντίθετα η ισχυρή κοινωνική σύνδεση είναι προστατευτική. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, η αυτοκτονία είναι μείζον πρόβλημα Δημόσιας Υγείας σε χώρες με υψηλό εισόδημα και μία αναδυόμενη απειλή για τις χώρες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος.