10 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Η άνοιξη που δεν ήρθε…

Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ το 1948. Τα ανθρώπινα δικαιώματα συνιστούν κεντρικό πυλώνα κάθε δημοκρατίας και απαραίτητη προϋπόθεση για την ευημερία και την ειρήνη αλλά παρότι από τότε επικυρώθηκε ως εσωτερικός νόμος των κρατών μελών του ΟΗΕ με την ένταξη τους στον Οργανισμό, σήμερα ολοένα αυξάνεται η νομοθέτηση στα εθνικά δίκαια που περιορίζουν, ανατρέπουν και αποδυναμώνουν τις αρχές της, χάριν της οικονομικής ευλυγισίας σε κερδοφόρες επιλογές των αγορών και την αυστηροποίηση των κοινωνιών. Παράλληλα προωθούνται διατλαντικές και άλλες διεθνείς συνθήκες (ΤΤΙΡ κλπ.) που ανατρέπουν το πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο της Χάρτας αυτής.
Την παγκόσμια αυτή ημέρα την γιορτάζουμε φέτος στη χώρα μας με “επιχείρηση σκούπα” στην Ειδομένη - με καταγγελίες για αστυνομική βία σε πρόσφυγες και προσαγωγή δημοσιογράφων-, με  ένα νέο ναυάγιο στο Φαρμακονήσι  -12 μέχρι τώρα νεκροί πρόσφυγες, 6 παιδιά- και με μία δίκη ενός ιστορικού.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε επενδύσει στη νέα κυβέρνηση για την ικανοποίηση χρόνιων αιτημάτων μας σε σχέση με το σεβασμό και τη διασφάλιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Κατά τη  χρονιά που πέρασε έχουν γίνει μερικά σημαντικά θεσμικά βήματα σε κάποιους τομείς, αλλά δεν λείπει, δυστυχώς, σε γενικές γραμμές μια φοβική και άτολμη αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών.
Τρία σημαντικά νομοσχέδια (με τις όποιες ελλείψεις) που προωθήθηκαν  και αφορούν ανθρώπινα δικαιώματα είναι αυτά για το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια, την  ιθαγένεια και το  κλείσιμο των στρατοπέδων προσφύγων  και τα δικαιώματα των κρατουμένων.
Θέματα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα παραμένουν για εμάς ως πεδία άμεσων πρωτοβουλιών από την πλευρά της κυβέρνησης - σύμφωνα και με τις προεκλογικές τις δεσμεύσεις - η αντίρρηση συνείδησης, η αποποινικοποίηση της χρήσης ουσιών, η αστυνομική αυθαιρεσία, η Σαρία στη Θράκη, η θρησκευτική ελευθερία (κυρίως στην εκπαίδευση), η ελευθερία λόγου, τα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων, ο φράχτης του Έβρου και η ανθρωπιστική αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών. Ταυτόχρονα, με τις συνεχιζόμενες πολιτικές λιτότητας, εξακολουθούν να  θίγονται και μια σειρά κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών όπως αυτά στην εργασία, στη στέγη, στην υγεία, ενώ με την εξάπλωση της παγκοσμιοποίησης και των νέων τεχνολογιών, το πεδίο των δικαιωμάτων διευρύνεται (διατλαντική συμφωνία TTIP-CETA, διαδίκτυο ACTA κλπ).
Σήμερα οι Οικολόγοι Πράσινοι επανερχόμαστε στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τα ίδια αιτήματα και την ίδια ένταση για την υλοποίηση των αυτονόητων, προκειμένου η Ελλάδα να σταματήσει να διασύρεται κατά καιρούς στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατανοούμε ότι η χώρα διέρχεται μια βαθιά οικονομική κρίση, ωστόσο δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε ότι για τα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν απαιτούνται μόνο οικονομικοί πόροι, αλλά κυρίως πολιτική βούληση και ανθρώπινη ευαισθησία.
Συνεχίζουμε την δράση μας, για να ακυρώσουμε τη συρρίκνωση των ατομικών δικαιωμάτων χάριν της ασφάλειας των αγορών. Παλεύουμε ενάντια στην αμφισβήτηση του κοινωνικού χαρακτήρα των συλλογικών αγαθών και στην προσπάθεια εμπορευματοποίησης τους. Διεκδικούμε, τέλος, να μην συνθλίβεται η Κοινωνική Αλληλεγγύη από οικονομικές σκοπιμότητες.