Οικολογία Αλληλεγγύη: «Ημιμόνιμες εγκαταστάσεις για τους πρόσφυγες»
«Ημιμόνιμες εγκαταστάσεις για τους πρόσφυγες»
Επίσκεψη Τρεμόπουλου στην Ειδομένη με την Αυστριακή βουλευτίνα Alev Korun και τοποθέτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο
Την εκπόνηση μελέτης και τη διαμόρφωση συγκεκριμένου σχεδίου για την κατασκευή ημιμόνιμων εγκαταστάσεων για τους πρόσφυγες ζήτησε ο Περιφερειακός Σύμβουλος της «Οικολογίας – Αλληλεγγύης»Μιχάλης Τρεμόπουλος, στην ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Κ. Μακεδονίας της 7ης Μαρτίου, όπου συζητήθηκε η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή. Το αίτημα αυτό, όπως και άλλα στοιχεία της τοποθέτησής του προέκυψαν από την επίσκεψη που έκανε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Ειδομένη, συνοδεύοντας την Αυστριακή Πράσινη βουλευτίνα Alev Korun, και από επαφές με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τον Ερυθρό Σταυρό εκεί.
Επίσης, αναφέρθηκε στις ανάγκες: α) βελτίωσης των συνθηκών υποστήριξης των ανθρώπων που είναι συγκεντρωμένοι στην Ειδομένη, β) συνεργασίας με τις πιο αξιόπιστες ανθρωπιστικές και εθελοντικές οργανώσεις, γ) κατασκευής νοσοκομείου εκστρατείας και δ) ενημέρωσης των συγκεντρωμένων στις γλώσσες που καταλαβαίνουν (Αραβικά, Κουρδικά, Παστούν, Νταρί, Φαρσί). Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην ανάγκη τερματισμού του πολέμου, ώστε να σταματήσει το κύμα των προσφύγων και να επιστρέψουν όσο το δυνατόν περισσότεροι από αυτούς στις εστίες τους, ενώ τόνισε ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και το ειρηνιστικό κίνημα πρέπει να πιέσουν για να μετατραπεί η σημερινή μερική εκεχειρία σε μια συνολική συμφωνία ειρήνευσης για τη Συρία.
_____________________________
Σύντομο βίντεο από την επίσκεψη στην Ειδομένη:https://www.youtube.com/watch?
Φωτογραφίες σε υψηλή ανάλυση: https://www.flickr.com/photos/
Επικοινωνία: 6976448442
Ακολουθεί ολόκληρη η τοποθέτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο:
«Οι εικόνες που έχω είναι πολύ πρόσφατες, καθώς το Σαββατοκύριακο ήμουν στην Ειδομένη και διανυκτέρευσα εκεί, συνοδεύοντας μια ομάδα Αυστριακών, από το κόμμα των Πράσινων, με μια βουλευτίνα τους αλλά και δημοσιογράφους. Ήθελαν να έχουν μια άμεση εμπειρία και ταυτόχρονα να δώσουν την εικόνα από μια άλλη Αυστρία, αυτή που δεν καλύπτεται από τις ξενοφοβικές τοποθετήσεις της αυστριακής κυβέρνησης. Θα είδατε ίσως τις δηλώσεις σε κάποια κανάλια της Πράσινης βουλευτίνας, της AlevKorun.
Επειδή είχα την ευκαιρία, σε επίσημα ραντεβού με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τον Ερυθρό Σταυρό, ταυτόχρονα, να έχω μια πλήρη εικόνα για τα νούμερα, να σας πω αυτά που ισχύουν και όχι αυτά που κάποιοι υποθέτουν. Στην Ειδομένη βρίσκονται 11.000 πρόσφυγες, με συνεχή αύξηση. Στο Χέρσο υπάρχουν 3.000, στη Νέα Καβάλα 2.500, στο βενζινάδικο πριν την Ειδομένη υπάρχουν 400, με σκηνές και τη φροντίδα της Ύπατης Αρμοστείας, στα Διαβατά 2.500. Συνολικά λοιπόν, οι πρόσφυγες στην Κ. Μακεδονία ανέρχονται αυτή τη στιγμή σε ένα σύνολο περίπου 20.000 ανθρώπων.
Πέρα από τις συνθήκες που βλέπετε στα κανάλια, θέλω να συνεισφέρω και σε κάποιες άλλες πλευρές. Πρώτον, είναι σημαντικό ότι το κλίμα είναι ειρηνικό. Δεν υπάρχουν αντιπαραθέσεις. Υπάρχει, αντίθετα, μια ζωντάνια στους ανθρώπους, γιατί ακόμη έχουν ελπίδα. Άσχετα αν περνούν 65-100 άνθρωποι με το σταγονόμετρο, επειδή οι αρχές τηςFYROM επιτρέπουν με βάση μια αξιολογική σειρά να περάσουν, αυτοί περιμένουν εκεί. Περιμένουν κοντά στην είσοδο εκεί με βάση την παλαιότητα. Προχτές δικαιούνταν έξοδο αυτοί που είχαν έρθει στις 18 Φεβρουαρίου. Καταλαβαίνετε ότι, όταν περνούν μερικές δεκάδες και αυτοί που έρχονται είναι περισσότεροι, ότι το πρόβλημα θα συνεχίσει να μεγαλώνει. Πέρα από τους μετανάστες που τους ξαναγύρισαν στην Αθήνα, κόψαν και τους Ιρακινούς, ακόμη και αν η οικογένειά τους έχει περάσει, αφού δεν τους ενδιαφέρει η επανένωση. Αλλά δεν τους ενδιαφέρουν και οι Σύριοι ως σύνολο, εξετάζουν, ως δεύτερο κριτήριο, και το αν η πόλη από την οποία προέρχονται είναι σε εμπόλεμη περιοχή τώρα. Δηλαδή αν είσαι Σύριος από κάποια άλλη περιοχή που δεν έχει εμπλακεί ακόμη και δεν έχει καταστραφεί όπως η Χομς πχ, δεν μπαίνουν σε σειρά προτεραιότητας. Η παρουσία της αστυνομίας αφορά τη διασφάλιση του να μην μπαίνουν στα τελευταία 100 μέτρα και να μην παρεμποδίζουν την είσοδο των εμπορικών τρένων που περνούν.
Αυτό το κλίμα μπορεί φυσικά κάποια στιγμή να ανατραπεί. Όταν υπάρχει προσδοκία, τότε μπορεί να είναι ειρηνικό. Αυτή τη στιγμή είναι ευχαριστημένοι, γιατί παρόλες τις άθλιες συνθήκες, παρόλο που μπορεί να έχουν ξενυχτήσει μέσα στις λάσπες, παρόλο που στηρίζονται μόνο στη βοήθεια που δίνουν οι ανθρωπιστικές και εθελοντικές οργανώσεις, παρόλο που η παρουσία του κράτους είναι μηδενική (πέρα από την αστυνομία), αυτοί έφυγαν μακριά από τις εστίες πολέμου, δεν κινδυνεύει η ζωή τους, ούτε από βόμβες, ούτε στην προσπάθεια να περάσουν θαλάσσια σύνορα, και είναι κοντά στα σύνορα για να περάσουν. Τι λείπει; Η ενημέρωση ότι τα σύνορα θα κλείσουν κι αυτοί θα εγκλωβιστούν. Ποιος είναι ο σχεδιασμός για τη στιγμή αυτή που φαινόταν ότι θα έρθει κάποτε; Την απάντηση τη γνωρίζετε.
Η ανθρωπιστική πλευρά, το πώς οι άνθρωποι αυτοί ζουν, τι τρώνε, πού πετούν τα σκουπίδια τους, πού αφοδεύουν, πώς πλένονται, φαίνεται να μην απασχολεί κανέναν. Υπάρχει ένα διαρκές τοξικό περιβάλλον, ιδιαίτερα όταν πέσει η νύχτα, γιατί καίνε οτιδήποτε μπορεί να καεί. Τα πλαστικά όταν καίγονται εκπέμπουν διοξίνες, τις οποίες αναπνέουν οι ίδιοι, τα μικρά παιδιά, τα μέλη των ανθρωπιστικών οργανώσεων, οι αστυνομικοί και υπάρχει παντού ένα νέφος που δημιουργεί καρκινογόνο ατμόσφαιρα, χωρίς αμφισβήτηση. Το πιο απλό που θα μπορούσε να προβλεφθεί είναι το να υπάρχει ξυλεία. Κάποιοι προμηθεύτηκαν από κάποιες ανθρωπιστικές οργανώσεις. Αλλά από κει και πέρα δεν μπορούν να παίζουν τα παιδιά καίγοντας τα πλαστικά και να μην υπάρχει κανείς να τα μαζέψει, εκτός από τους εθελοντές.
Στην Ειδομένη υπάρχουν μόνο κάποιες χημικές τουαλέτες και προβλέψεις για ένα ελαφρύ γεύμα. Περιμένουν 4 ώρες για να πάρουν έστω και ένα σάντουιτς. Νερό ελάχιστο, με μπουκάλια που πηγαίνουν πάλι από εθελοντική προσφορά.
Στη Νέα Καβάλα που είναι 20 χιλιόμετρα μακριά, υπάρχει μια ανοιχτή δομή που τη λειτουργεί αποκλειστικά ο στρατός. Ένα πολύ περιορισμένο υλικό ανθρωπιστικής βοήθειας, σκηνές ακατάλληλες που δεν κλείνουν από κάτω για να προστατέψουν από τα νερά της βροχής, και γενικά δεν θα μπορούσαν να περάσουν τον έλεγχο προδιαγραφών και υπηρεσιών.
Επειδή κάποιοι εύκολα κάνουν πολιτική και στοχοποιούν τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αν δεν υπήρχαν αυτές, η κατάσταση θα ήταν εκρηκτική. Πώς λύνονται τα προβλήματα υγείας; Ο Ερυθρός Σταυρός μας ανέφερε ότι από τα εξεταστήρια περνούν καθημερινά 450 άνθρωποι. Και είδαμε με τα μάτια μας, όχι μεταδοτικές ασθένειες τις οποίες διογκώνουν οι ξενόφοβοι, αλλά απλά τραύματα και κρυολογήματα. Οι εθελοντικές οργανώσεις τα λύνουν. Λίγα λόγια λοιπόν για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις και τα στελέχη που αφιερώνουν χρόνο και ψυχή για να μπορέσουν να βοηθήσουν σε εντελώς αντίξοες συνθήκες.
Βεβαίως και πρέπει να δούμε τη συνολική εικόνα. Λέμε για αποσυμφόρηση της Ειδομένης. Υπάρχει κανείς που διαφωνεί; Διότι αν το αφήσουμε έτσι, είναι μετέωρο και λαϊκιστικό. Όλοι αναρωτιούνται πώς θα γίνει, πού θα πάνε; Κέντρα μετεγκατάστασης λέμε τώρα, κατά μήκος της Εθνικής Οδού. Το είπαμε και στην προηγούμενη συνεδρίαση για το προσφυγικό, στο Πολύκαστρο. Όταν θα κλείσει η στρόφιγγα, οι άνθρωποι αυτοί κάπου θα εγκατασταθούν. Και πάλι θα είμαστε μετά τις εξελίξεις. Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί για 50.000 πρόσφυγες και ακούμε και για 100.000 και παραπάνω. Πού έχει προγραμματιστεί ημιμόνιμη εγκατάσταση γι’ αυτές τις δεκάδες χιλιάδες; Και σε ποια περιοχή της χώρας θα προκύψει μέσα από διαβούλευση ένα «ναι, φέρτε μας 10.000»; Αν μου βρείτε μια περιοχή, ναι να τη συζητήσουμε. Επικρατεί όμως το σύνδρομο ΝΙΜΒΥ (not in my back yard) και κανείς δεν τους θέλει στην αυλή του, όπως συμβαίνει και με τα απόβλητα, που κανείς δεν τα θέλει και όλοι τα παράγουν. Άρα λοιπόν πρέπει να πούμε πού θα γίνουν αυτά, διότι η έκρηξη έρχεται. Γι’ αυτό και όλα τα τηλεοπτικά συνεργεία έχουν μαζευτεί σαν τα όρνεα στην Ειδομένη και περιμένουν πότε θα συμβεί η έκρηξη.
Συνεπώς, χρειάζεται τουλάχιστον ένα σύστημα ανθρωπιστικής βοήθειας και ενημέρωσης. Κάναμε την πρώτη αναφορά στο Περιφερειακό Συμβούλιο το Σεπτέμβριο. Συζητήθηκε η επερώτησή μας τον Δεκέμβριο. Ακούσαμε σε δηλώσεις ότι οι υπηρεσίες της Περιφέρειας βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα. Ποια είναι λοιπόν η αντιμετώπιση των υγειονομικού ενδιαφέροντος προβλημάτων; Ανέφερα ήδη ότι καθημερινά 450 άτομα αναζητούν γιατρό. Θέλουμε να ακούσουμε συγκεκριμένες δράσεις. Μπορεί να γίνει αυτό μόνο με την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου; Ρωτούσαμε τον Δεκέμβριο πως θα αναβαθμιστεί η ανθρωπιστική βοήθεια για καλύτερες συνθήκες προσωρινής διαμονής. Τώρα είμαστε στο σημείο που μιλάμε για την ημιμόνιμη διαμονή. Που θα εγκατασταθούν οι 50-100.000; Σε ποιες περιοχές της χώρας; Σε ποια σημεία της χώρας, ανεξάρτητα εάν θα είναι επάνω στον οδικό άξονα της Εθνικής Οδού, θα γίνουν εγκαταστάσεις; Δεν μπορεί βέβαια να γίνει με τον τρόπο που το έθεσαν κάποιοι, λέγοντας «θα σας στείλουμε του τζιχαντιστές», πυροβολώντας έτσι τα πόδια μας ως χώρα. Ωστόσο, με τον ευρωπαϊκό τρόπο η συσχέτιση με την οικονομία μας έχει μπει στο τραπέζι. Είναι σωστή η κριτική στις κυβερνητικές ελλείψεις, όπως ακούσαμε από τον κ. Περιφερειάρχη, αλλά σήμερα πρέπει να υπάρξουν λύσεις. Άμεσα ρεαλιστικά εφαρμόσιμες.
Πως θα δημιουργηθεί για παράδειγμα στην Ειδομένη ένα νοσοκομείο εκστρατείας; Υπάρχει ανάγκη συνεργασιών. Μιλάμε για διαπεριφερειακό όργανο. Βεβαίως. Μπορεί ο στρατός εφόσον το έκανε 20 χιλιόμετρα πιο κάτω, να συμβάλει και εκεί; Οι άνθρωποι από όσο μου δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσω στα Διαβατά, είναι εξαιρετικά καταρτισμένοι, ο στρατός –ναι, δυστυχώς- είναι σήμερα η μόνη σοβαρή δομή, με γνώση κι εμπειρία από άλλες περιοχές, όπως το Κόσοβο και τη Βοσνία.
Έρχεται βέβαια η Ε.Ε. και λέει ότι θα δίνει χρήματα μόνο στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, καθώς οι κυβερνήσεις μας δεν στάθηκαν ικανές να αξιοποιήσουν τα διαθέσιμα κονδύλια. Κι εδώ μας έχει ξεπεράσει η πραγματικότητα. Αυτό είναι πολιτική που εφαρμόζεται σε περιπτώσεις κρατών περιορισμένης εμπιστοσύνης, όπως στην Αφρική, όπου μαστίζονται είτε από διαφθορά είτε από περιορισμένες δυνατότητες. Σημαντικός παράγοντας είναι λοιπόν ο οργανωμένος εθελοντισμός και μπορούμε μέσα από την εμπειρία να επιλέξουμε τις πιο αξιόπιστες οργανώσεις. Εμπιστευόμαστε για παράδειγμα τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα; Δεν είναι όλες οι οργανώσεις ίδιες. Δεν είναι όλοι λαμόγια. Είναι πολλοί εκείνοι που βάζουν ψυχή και διακινδυνεύουν και αφήνουν καριέρες.
Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η ενημέρωση. Οι πρόσφυγες που συγκεντρώνονται στην Ειδομένη δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει ακριβώς. Γι’ αυτό μένουν εκεί και θα έρθουν κι άλλοι. Γι’ αυτό πρέπει να βγουν φυλλάδια στα αραβικά, στα παστούν, να υπάρχουν σε κάθε χώρο εκτυπωτές φτηνοί, να μπορούν να ενημερώνονται οι άνθρωποι με συγκεκριμένο και υπεύθυνο τρόπο.
Κονδύλια υπήρχαν. Τον Οκτώβριο είχε εκταμιευτεί ένα τεράστιο ποσό από την ΕΕ για την κατασκευή δομών υποστήριξης των προσφύγων κυρίως για τις χώρες του Νότου. Τα πήρε η Γερμανία -μεταξύ άλλων- και την επόμενη μέρα άρχισαν να χτίζονται οικισμοί. Δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας, δούλεψαν γερμανικές κατασκευαστικές εταιρίες, ενώ εμείς μετά βίας και με τη βοήθεια του στρατού και τις απειλές εξόδου από τη συνθήκη Σένγκεν καταφέραμε μετά από μήνες να στήσουμε τσαντίρια χωρίς να αναφέρεται πουθενά τι απορροφήσουμε από τα προβλεπόμενα. Εφόσον δεν αξιοποιήθηκαν τέτοια κονδύλια, τώρα πρέπει να δούμε πως θα υπάρξει συνεργασία με τις ΜΚΟ. Αν όμως συνεχίσουμε με τις γνωστές απαγορεύσεις, δεν θα γίνει τίποτε.
Θέλουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που μαζεύονται στην Ειδομένη να μείνουν εδώ; Εμείς θέλουμε και πόσους; Έχει γίνει κάποια μελέτη που θα περιγράφει τον τρόπο κατασκευής ημιμόνιμων οικισμών; Έχει μελετηθεί η κοινωνική και επαγγελματική σύνθεση αυτών των ανθρώπων και η δυνατότητα να απασχοληθούν τοπικά;
Είναι σημαντικό οι χώρες γύρω από την εμπόλεμη περιοχή να έχουν τις κατάλληλες εγκαταστάσεις. Βοηθήθηκαν αυτές από την ΕΕ; Το κορυφαίο αίτημα που πρέπει να βγει κι από δω σε ψήφισμα είναι αυτό για τον τερματισμό του πολέμου. Να περιγράφει τις ευθύνες του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Να αναφέρεται στην αναγκαιότητα ανάπτυξης ειρηνιστικού κινήματος και συνείδησης. Περιμένουμε αμήχανοι πότε θα γίνει η επόμενη επίθεση των τζιχαντιστών. Αν δεν σταματήσει ο πόλεμος, θα συνεχίσουν να έρχονται πρόσφυγες και να εγκαθίστανται σε πιο μόνιμες βάσεις, ιδιαίτερα αν τους δίνονται επιδόματα όπως στη Γερμανία, με 680 € σε κάθε ενήλικο πρόσφυγα για 6 μήνες μαζί με κατοικία, περίθαλψη, σχολεία, μεταφορές κλπ, μέχρι να βρει δουλειά. Εμείς πέρα από τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα-κέντρα φιλοξενίας δεν πρέπει να δούμε άμεσα κάποιες πραγματικές λύσεις; Δεν πρέπει να γίνουν τέτοιες μελέτες;
Θα πρέπει να γίνει εθνικός σχεδιασμός, με όσες δυνάμεις μπορούν να συνεννοηθούν, για την προοπτική της ημιμόνιμης εγκατάστασης των ανθρώπων αυτών. Συσπείρωση για την αντιμετώπιση του πολέμου, σε επίπεδο Περιφέρειας, κυβέρνησης, ΕΕ και ΟΗΕ. Διασπορά. Συνεργασία με ΜΚΟ. Να συζητήσουμε κάθε διαθέσιμο νομοθετικό εργαλείο, ακόμη και ΠΝΠ, αλλά το κάθε εργαλείο πρέπει να αξιολογείται. Να εξετάσουμε και την πολιτική ασύλου, που αποτελεί και διαπραγματευτικό χαρτί για την Ελλάδα. Συμφωνούμε με τη συγκρότηση διαπαραταξιακής Επιτροπής και θα ήθελα να είναι αυτή η τελευταία φορά που συζητάμε κάνοντας απλώς κατάθεση των απόψεών μας. Δεν θα ξαναρθούμε εάν δεν υπάρξουν συγκεκριμένες πολιτικές και διαδικασίες όπου αυτά που ακούγονται και τα μίνιμουμ που συμφωνούμε θα μπορέσουν να δρομολογηθούν και να υλοποιηθούν. Χτες, όχι αύριο».
