Ο Ουζουνίδης για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό εξωτερίκευσε αισιοδοξία και θετική αύρα στις δηλώσεις του, ο Εμποκού μίλησε για “ματς – οδηγό” αναφερόμενος κυρίως στο β΄ μέρος, ο Παναθηναϊκός βρήκε επιτέλους ένα σημείο αναφοράς.

Τον βοήθησαν πολλοί παράγοντες για να παίξει μονότερμα τον ΠΑΣ Γιάννινα στο δεύτερο ημίχρονο, να χάσει πέντε ευκαιρίες (εκτός από την ισοφάριση του Μπεργκ και το δοκάρι στο φάουλ του Εμποκού), να πιέσει παντοιοτρόπως τον αξιόμαχο γηπεδούχο που φάνηκε εξαντλημένος στο δεύτερο μισό του αγώνα: πιθανώς από τον συνδυασμό της καταπόνησης από το ματς Κυπέλλου εναντίον του Πλατανιά και της υποχρέωσης των αθλητών του να αγωνίζονται σε τερέν που εξευτελίζει την έννοια “επαγγελματικό ποδόσφαιρο” εν έτει 2017.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΞΟΝΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Πρώτος παράγοντας η διάθεση και το επιθετικό πνεύμα του Παναθηναϊκού από το πρώτο λεπτό του β΄ μέρους. Φάνηκε από τα ανεβάσματα των Χουλτ – Κουλιμπαλί και τα μέτρα στα οποία έπαιζε η τετράδα της άμυνας. Μην γελάτε: είναι “μαγκωμένος” σε πολλά ματς ο Παναθηναϊκός και γκολ με τέσσερις παίκτες πάνω από τη σέντρα δεν βγάζεις εύκολα...

Δεύτερη παράμετρος η αλλαγή του σχεδόν ανύπαρκτου Λουντ με τον Παναγιώτη Βλαχοδήμο στο 63' και κυρίως η ταυτόχρονη μετάθεση του Βιγιαφάνιες ως “οκτάρι”, δίπλα στον Ζέκα. Πάλι 4-4-2, με Βλαχοδήμο – Εμποκού θεωρητικά στις πτέρυγες και Κλωναρίδη – Μπεργκ επιθετικό δίδυμο. Αποδείχθηκε και πάλι ότι ο “Βίγια” χαραμίζεται όταν αγωνίζεται ως εξτρέμ. Το πήρε πάνω του και έκανε ό,τι ήθελε στον κεντρικό άξονα. Όχι μόνος του...

Μαζί με τον Εμποκού, παράγοντας Νο 3. Ο Κογκολέζος προφανώς επέστρεψε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από τις δυο γκολάρες του στο Κόπα Αφρικα και έχει αντιληφθεί ότι ο ρόλος του στο Τριφύλλι πλέον θα είναι αναβαθμισμένος. Δηλαδή, δεν θα βρίσκεται στο “μπες – βγες”, αλλά θα είναι βασικός και σημαντικός. Έκλεινε πολλάκις προς τη μεσαία γραμμή, υποδέχθηκε και πήρε μπάλα, πάσαρε, ήταν κεφάτος και δημιουργικός, λίγο έλειψε να χριστεί και σκόρερ.

Τέταρτος παράγοντας: το 4-4-2. Θα το ξαναπούμε για χιλιοστή φορά, ο Μπεργκ δεν μπορεί μόνος του στο “κουτί” ή γύρω από την περιοχή. Φιγκερόα, Καρέλης, Πέτριτς, Ιμπάρμπο, κάποιος! Τώρα, Κλωναρίδης, όπως παλιά σε κάποια παιχνίδια. Ισως και ένας καινούριος από την αγορά των “ελεύθερων”. Μπορεί και ο Εμποκού σ' αυτόν τον ρόλο του δεύτερου επιθετικού. Ο Σουηδός χρειάζεται αυτή την υποστήριξη και τα γκολάκια του θα τα βάλει.

ΤΟ “ΝΕΟ ΑΙΜΑ”

Θα πει κάποιος: “Ε, και; Πάλι ισοπαλία!”. Ορθόν. Οπως, όμως, στις νίκες και στις ήττες, όπως και στη ζωή συνολικά, πάντα παίζει ρόλο ο τρόπος. Και στις ισοπαλίες. Τι σύγκριση να κάνουμε μεταξύ του 0-0 στη Λεωφόρο εναντίον του Λεβαδειακού και του χθεσινού 1-1 στα Γιάννενα; Ουδεμία! Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε για 45 λεπτά να παίξει ποδόσφαιρο και έπαιξε. Έβαλε τη μπάλα κάτω, δεν κατέφυγε στον εύκολο δρόμο της σέντρας (το έχουμε δει πολλάκις στους “Ζωσιμάδες” γιατί η μπάλα δεν μπορεί να “τρέξει”), είχε πολύ περισσότερες αντοχές από τον αντίπαλό του, έβγαλε συνδυασμούς και τελικές προσπάθειες, έχει πλέον από κάτι να πιαστεί. Κουλιμπαλί, Εμποκού, Κλωναρίδης, Κουρμπέλης, αλλά και Μολέντο, Κουτρουμπής, Ζέκα (δυο σοβαρά λάθη χθες) είναι παίκτες που για διαφορετικούς λόγους σε αρκετά ματς δεν είχε ο Ουζουνίδης από την εκκίνησή του στον Παναθηναϊκό. Τώρα τους έχει. Και μπορεί να παίξει διαφορετικά. Όχι τόσο “προσεκτικά” και συνηρητικά, αλλά με περισσότερη επιθετικότητα και διαφορετικούς τρόπους ανάπτυξης και δομής του παιχνιδιού.

ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ...

Έχει χάσει πολλούς βαθμούς ο Παναθηναϊκός και επί Ουζουνίδη, αλλά κουβέντα για τη διαιτησία δεν είχε κάνει στις αποτυχίες του. Δεν είχε λόγο. Χθες... τα έκανε όλα. Και twitter –α λα Πανόπουλος – στο ημίχρονο και “ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος” με ανάλυση φάσεων και ενημέρωση για τη “συγγνώμη” του βοηθού Δημητριάδη μετά τη λήξη του αγώνα. Κάποιος επικοινωνιακός λόγος υφίσταται για το “κρεσέντο”, σε συνδυασμό ασφαλώς με τη δεδομένη αμφισβήτηση αρκετών διαιτητών από τους Πράσινους.

Στα δικά μου μάτια ο Τζήλος έπαιξε straight. Σφύριξε ό,τι έβλεπε.

Ήταν ακριβής στις κίτρινες κάρτες και δεν υπέκυψε στα “α” και “ου” της κερκίδας σχεδόν σε κάθε πτώση παικτών του ΠΑΣ. Δεν τα είδε όλα και χαντακώθηκε από τους βοηθούς του. Κυρίως από τον Ιορδάνη Δημητριάδη, ο οποίος έχει τέσσερις λανθασμένες υποδείξεις (τρεις εναντίον του ΠΑΟ, συμπεριλαμβανομένου του γκολ – μία εναντίον του ΠΑΣ).

Γι' αυτά που είδε και δεν καταλόγισε ο ρέφερι; Όσο “πέναλτι” είναι η αγκωνιά του Καρανίκα (που δεν έχει δει, ήταν αυτό καθήκον του επόπτη Καρατζίκα), τόσο “πέναλτι” είναι το τράβηγμα του Κουτρουμπή στον Μαμπουλού (δεν αλλάζει είπαμε το χούι του παίκτη με τα χέρια). Όσο εύκολα ή δύσκολα πέφτει ο ένας φορ, άλλο τόσο πέφτει και ο άλλος. Αμφισβητούμενο επίσης το χέρι του Μιχαήλ στη σέντρα του Χατζηγιοβάνη στο 87', (γιατί το “μαζεύει”) σε ματς γενικά δύσκολο διαιτητικά, όπως και κάθε παιχνίδι στο χωράφι των Ιωαννίνων.

Σωστός ο Ουζουνίδης για ακόμη μια φορά στις δηλώσεις του, μίλησε για τη διαιτησία “τόσο - όσο”. Δηλαδή με μια απλή αναφορά λέξεων, χωρίς να εστιάσει στα σφυρίγματα τον λόγο του, χωρίς να μεγεθύνει καταστάσεις. Δεν έγινε ούτε Κλοπ, ούτε Μουρίνιο, ούτε Μπαρτσελόνα που έχουν αρχίσει στον β΄γύρο τη γκρίνια επαναλαμβανόμενα, κάθε φορά που αδικούνται (να τα λέμε κι αυτά ρίχνοντας μια ματιά τι γίνεται έξω απο' δω και να αποφεύγουμε το κλισέ “αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται”).

Και είναι σημαντικό αυτό από την πλευρά του Ουζουνίδη, διότι πρόκειται για τον Νο 1 στα αποδυτήρια και το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι εσωτερική κουβέντα για τους ρέφερι. Αφού δεν επηρεάζεται ο κόουτς, δύσκολα με ένα “στραβό” διατητικά παιχνίδι θα επηρεαστούν και οι παίκτες. Αν ακολουθήσουν περισσότερα ματς με αδικίες, ίσως συμβεί κι αυτό, μα τώρα δεν υπάρχει λόγος.

ΑΡΧΙΣΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ PLAY OFFS

Αντιθέτως, αιωρείται η κουβέντα της κινδυνολογίας περί εισόδου του Παναθηναϊκού στα play offs. Άρχισε σταδιακά από τα μέσα Ιανουαρίου και όσο συνεχίζονται οι ισοπαλίες (διότι ο Παναθηναϊκός έχει υποστεί μόνο μία ήττα με Ουζουνίδη), η συζήτηση θα παίρνει διαστάσεις. Παγιώνεται σε πολλούς η άποψη σύμφωνα με την οποία ο φορμαρισμένος ΠΑΟΚ και η ανανεωμένη ΑΕΚ ενισχύθηκαν περισσότερο στη μεταγραφική περίοδο (ισχύει 100%) και θα μπουν σίγουρα στην τετράδα, για την οποία επικρατεί σταδιακά η θεωρία της μάχης μεταξύ Παναθηναϊκού, Ξάνθης, Πανιώνιου, ίσως και ΠΑΣ Γιάννινα.

Να πει κάποιος ότι είναι άνευ σημασίας ή βάσης αυτή η κουβέντα; Παράλογο, δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν δείχνει ικανός για σερί 3-4 διαδοχικών νικών, αλλά συνεχίζει να δυσκολεύεται στο γκολ, εκτός έδρας έχει ξεχάσει την έννοια του τριπόντου και στις τελευταίες 11 αγωνιστικές έχει Αστέρα Τρίπολης, Ξάνθη, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ εκτός έδρας και Πανιώνιο, Ολυμπιακό στη Λεωφόρο.

Μισό λεπτό όμως, για να ξεκαθαρίζουμε – από τώρα – τα πράγματα. Ακόμη κι αν δεν κάνει μεταγραφή (θα κάνει πιθανότατα) και μείνει ως έχει, αυτός ο Παναθηναϊκός έχει καλύτερο και πιο “γεμάτο” ρόστερ τουλάχιστον από τον Πανιώνιο και την Ξάνθη. Κι ας έχασε Γουακάσο, Ιμπάρμπο, Λεντέσμα. Για να μην... τρελαθούμε κιόλας με αυτά που ακούμε και φτάσει ο πήχης των απαιτήσεων σε υποθαλάσσιο βάθος Ζακ Υβ Κουστώ και σε υπέδαφος μεταλλωρύχων!

Γι' αυτό λοιπόν, η ευθύνη στην περίπτωση αποκλεισμού από τα play offs θα είναι αποκλειστικά των παικτών και του κόουτς, κανενός άλλου. Οι... άλλοι φταίνε για τα υπόλοιπα και συνολικά για την κατάσταση στην οποία έχει φτάσει σήμερα ο Παναθηναϊκός. Δεν θα ευθύνονται και για το αν δεν μπορούν αυτοί οι παίκτες να νικήσουν τον Λεβαδειακό, την Κέρκυρα και τη Λάρισα...

Υ.Γ.1: Μπεργκ, Εμποκού, Βιγιαφάνιες, Ζέκα, Χουλτ, Κουλιμπαλί, Κουτρουμπής: 90 λεπτά. Κλωναρίδης: 77 λεπτά. Τελάντερ: τραυματίας. Λουντ: αλλαγή στο 60' και “ψόφιος”. Την Τετάρτη είναι πιο σημαντικό το ματς Κυπέλλου εναντίον του Αστέρα Τρίπολης στη Λεωφόρο και μοναδική προσθήκη θα είναι ο Κουρμπέλης. Χμμμ...

Υ.Γ.2: Αν συνεχίσει να σωριάζεται σαν άδειο σακί σχεδόν σε κάθε ματς για να εκμαιεύσει κίτρινη κάρτα του αντίπαλου αμυντικού ή πέναλτι, θα το χαλάσει το καλό όνομα που έχει χτίσει εφέτος ο Πέδρο Κόντε. Παίζει ρόλο και το ότι εφέτος δεν υπάρχουν πολλά “flopping” στο πρωτάθλημα και ότι οι μπαγάσηδες οι περισσότεροι φορ δεν είναι “ηθοποιοί”, με συνέπεια να λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις κάθε δική του ψεύτικη πτώση. Μάνι – μάνι τις τελευταίες μέρες έχει μια με τον Στέλιο Μαλεζά για πέναλτι και μια χθες για δεύτερη κίτρινη του Μολέντο. Επειδή τον έχουν πάρει χαμπάρι και οι διαιτητές και δεν (του) τα δίνουν, βρίσκεται στο όριο του μύθου με τον λύκο και τα πρόβατα. Δεν υπάρχει λόγος να αδικεί τον εαυτό του...

* Follow me on Twitter: Seretinio