«Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω» του Νομπελίστα Ντάριο Φο από τη Θεατρική Ομάδα του Δήμου Παύλου Μελά στο Θέατρο του ΚΠ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
- ΔΕΛΤΙΟ
ΤΥΠΟΥ –
«Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω» του Νομπελίστα Ντάριο Φο
από τη Θεατρική Ομάδα του Δήμου Παύλου
Μελά
στο Θέατρο του ΚΠ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Το Τμήμα Πολιτισμού –
Αθλητισμού και η Θεατρική Ομάδα του
Δήμου Παύλου Μελά, δημιουργούν παράδοση στις επιτυχημένες θεατρικές
παραστάσεις!
Μετά τα έργα «Εχθροί εξ αίματος» του Αρκά, «Με δύναμη από την Κηφισιά» του Δημήτρη
Κεχαΐδη και της Ελένης Χαβιαρά, «8 Γυναίκες
Κατηγορούνται» του Ρομπέρ Τομά, «Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον,
παρουσιάζεται το «Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω» του Νομπελίστα Ντάριο Φο, 5η
παράσταση σε 16 μήνες, όλες σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σακατζή.
Ο Δήμαρχος Δημήτρης
Δεμουρτζίδης και ο Αντιδήμαρχος
Πολιτισμού – Παιδείας Ιωσήφ (Άκης) Αράπογλου σας προσκαλούν τα τελευταία
δύο τριήμερα του Μαρτίου, 17-18-19 &
24-25-26 Μαρτίου 2017, και ώρες
21.15 για Παρασκευές & Σάββατα
και 19.00 για τις Κυριακές, στο Δημοτικό Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ, όπου
παρουσιάζεται η κωμωδία – πολιτική σάτιρα του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!» που προκαλεί μεν άφθονο γέλιο αλλά και που διεγείρει τον θεατή να
απαντήσει σε κάποια σοβαρά ερωτήματα κοινωνικού περιεχομένου.
Η είσοδος είναι
ελεύθερη. Αντί εισιτηρίου μπορείτε να προσφέρεται τρόφιμα μακράς διάρκειας
και είδη προσωπικής υγιεινής, για την ενίσχυση του Κοινωνικού Παντοπωλείου του Δήμου Παύλου Μελά.
Σενάριο αιχμηρό
Το «Non si paga, non si paga» (Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω)
γράφτηκε το 1974.
Η παράσταση θεωρήθηκε τόσο πολύ επικίνδυνη, που οι
επιχειρηματίες πήγανε τον Φο στο δικαστήριο, με την κατηγορία ότι ξεσήκωνε τον
κόσμο και τον παρότρυνε να κλέβει. Στο δικαστήριο παρουσιάστηκε με τη γυναίκα
του Φράνκα και υποστήριξε ότι δεν έκανε τίποτα, πέρα από το να κηρύττει την
ατομική αντίδραση, το να κάνει κάτι ο καθένας στο χώρο του...
Μέσα στην οικονομική κρίση, με τους ανθρώπους να χάνουν τις
δουλειές τους και τους μισθούς να μειώνονται συνεχώς, μια ομάδα γυναικών
μπουκάρει σ’ ένα σούπερ – μάρκετ και αρνείται να πληρώσει τις νέες
υπερδιπλάσιες τιμές.
Το πράγμα παίρνει χαοτικές διαστάσεις και εξελίσσεται σε ένα
άνευ προηγουμένου πλιάτσικο. Έρχεται η αστυνομία, αλλά η κατάσταση είναι
ανεξέλεγκτη. Η οργή των γυναικών, ο πανικός και το πρωτόγνωρο της υπόθεσης
δημιουργούν ένα μικρό χάος, τόσο ξαφνικό, αυτοσχέδιο και ανήκουστο που
γελοιοποιεί τις αρχές καθιστώντας τις ανίσχυρες.
Οι γυναίκες φτάνουν σε σημείο να κρύβουν τα ψώνια κάτω από
το φόρεμά τους παριστάνοντας τις έγκυες. Ο τόπος γεμίζει έγκυες γυναίκες που
ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και αφήνουν κατάπληκτους τους άντρες που δεν
γνωρίζουν τίποτα. Το παράλογο συναντά το γκροτέσκο. Αρχίζει ένας κύκλος
απίθανων παρεξηγήσεων και ιλαροτραγικών επεισοδίων, όπου αποκαλύπτεται σταδιακά
ένα βουνό προβλημάτων οικονομικής φύσεως, με απλήρωτα ενοίκια και ληγμένους
λογαριασμούς. Μοιραία, σε μια κοινωνία που ζει στην αγωνία της επιβίωσης, η
άρχουσα ηθική αποδεικνύεται σαθρό ιδεολόγημα και καταποντίζεται. Αυτό έχει ως
αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν και οι άντρες και να σταθούν κι αυτοί με τη σειρά
τους, δίπλα στις γυναίκες τους.
Δημοτικό Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού
«Χρήστος Τσακίρης»
Bρίσκεται στη Σταυρούπολη του Δήμου Παύλου
Μελά και συγκεκριμένα στην οδό Λαγκαδά 221, απέναντι από τον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου, πολύ
κοντά στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά.
Έχει
δυνατότητα να φιλοξενήσει συνολικά 266 καθήμενους σε εξώστη και πλατεία.
Η πρόσβαση
στo Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης» είναι εύκολη και με τα Μέσα Μαζικής
Μεταφοράς (αστική συγκοινωνία του ΟΑΣΘ,
δρομολόγια 27, 38, 56).
Συντελεστές
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σακατζής
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Καλτσίδης, Περικλής Σταύρου
Σκηνικά- Κουστούμια: Δημήτρης Σακατζής
Κατασκευή Σκηνικών: Τάκης Αγαθαγγελίδης
Μουσική: Δημήτρης Οικονόμου
Φωτισμοί: Μάκης Μαριάδης
Κινηματογραφική Παραγωγή: Βασίλης Κοματάς
Παίζουν με σειρά
εμφάνισης
Αντωνία: Κωνσταντίνα Θεοφάνους
Μαργαρίτα: Γεωργία Αβραμίδου
Ρόζα: Σοφία Αβραμίδου
Μικέλα: Σοφία Γκαβανόζη
Τζοβάνι: Δημήτρης Σαμαράς
Άλντο: Αλέξανδρος Καλτσίδης
Αστυνόμος: Ζουμπούλης Παπαπαρασκευάς
Καραμπινιέρος: Αλεξάνδρα Μισιρλίδου
Λουίτζι: Χρήστος Καραβασίλης
Νεκροθάφτης 1: Νάντια Κορδάτου
Νεκροθάφτης 2: Παγώνα Μπακαλάκη
Γριά: Δήμητρα Σιδηροπούλου
Χορηγοί
SLOW DOWN
food coffee
drink // 24 hours
Όλη μέρα, κάθε μέρα!
Λαγκαδά 212, Τηλ. 2310 600535
Central store
Λαγκαδά 223, Τηλ: 2310 640052
Πληροφορίες
Κέντρο Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης»
Λαγκαδά 221, Σταυρούπολη
Τηλ. 2313 302833, 835
Είπε ο συγγραφέας
για το έργο του
«…Μ΄αυτό το έργο, θέλουμε να διηγηθούμε την ιστορία δύο
οικογενειών, εργατικών ανθρώπων, που αγωνίζονται με μοναδικό τους όπλο την
ανυπακοή σαν πολίτες, κόντρα στην παράλογη, σημερινή κοινωνία…
…Πιστεύοντας πώς με το γέλιο, τη σκληρή σάτιρα, πετυχαίνουμε
τη μεγαλύτερη έκφραση αμφιβολίας και αμφισβήτησης, γράψαμε μια φάρσα. Αυτό το
είδος φάρσας, είναι μια θεατρική φόρμα που επινόησε ο ίδιος ο λαός, για να
χτυπήσει ανελέητα, με γλώσσα τσουχτερή, αιώνες τώρα, τα στραβά μάτια της
εξουσίας ή τα σάπια προϊόντα της κοινωνίας …
…Σε τούτη μας τη φάρσα αφήσαμε το παιχνίδι της φαντασίας να
φτάσει στο έπακρο. Όταν το γράφαμε στα 1975, οι προβλέψεις μας φαινόντουσαν αερολογίες…
Σήμερα η πραγματικότητα όχι μόνο τις επαλήθευσε αλλά και τις ξεπέρασε σ’ένα
μεγάλο βαθμό…»
Απόσπασμα απ' το
βιβλίο
"Σ' έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας
παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν' αναπνεύσω κι εγώ; θα
μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας
συμφωνήσουμε...»
Εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ' την τρύπα για τους
άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε
σπίτια που να ανήκουν σε μας... να ζούμε μια ζωή που θα 'ναι ολότελα δική μας.
Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. Να ζούμε σ' έναν κόσμο όπου η
επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σα γιορτή, η επιθυμία να παίξεις
και να γιορτάσεις... κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ' ευχαριστεί...
σαν κανονικοί άνθρωποι κι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και
φαντασία.
Ένας κόσμος όπου μπορεί κανείς να δει ξανά ότι υπάρχει ακόμη
ένας ουρανός... τα λουλούδια που ανθίζουν... ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη... και τα
κορίτσια που γελούν και τραγουδούν. Και όταν μια μέρα πεθάνεις, δε θα πεθάνεις
σα γέρος, πεταμένος σα στημένη λεμονόκουπα, αλλά σαν άνθρωπος που έζησε
ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους..."