Deutsche Welle: Το γλυκό δηλητήριο του λαϊκισμού
Οι εκλογές στην Ολλανδία θα είναι καθοριστικές για το μέλλον της ευρωπαϊκής χώρας και θα στείλουν ένα μήνυμα για την κατεύθυνση της Ευρώπης.
Ο Ρούτε δεν μπορούσε να μην αντιδράσει ξεκάθαρα στις προκλήσεις της Άγκυρας. Αν δεν έβγαζε κιχ, θα έχανε απλώς τις εκλογές...
Ο δεξιός λαϊκισμός καραδοκεί και αλλού
Οι Ολλανδοί αποφασίζουν σήμερα σε ποια χώρα θέλουν πραγματικά να ζήσουν, ποια σχέση θέλουν να έχουν με τους γείτονές τους και την υπόλοιπη Ευρώπη, εκτιμά η Μπάρμπαρα Βέζελ από την «DW».
Οι Ολλανδοί ψηφοφόροι είναι οι πρώτοι που θα δώσουν την ετυμηγορία τους σε αυτήν την ευρωπαϊκή εκλογική χρονιά. Ο δεξιός λαϊκισμός όμως καραδοκεί και αλλούΑκόμα και ο Βίλντερς απέφυγε το θέμα στην τηλεμαχία με τον Ρούτε, αλλιώς θα έπρεπε να ομολογήσει ότι συμφωνεί με τη σκληρή στάση του Ρούτε. Προηγουμένως, βέβαια, ο ακροδεξιός υποψήφιος είχε ρίξει λάδι στη φωτιά μέσω του Τwitter. «Η διένεξη για τις προεκλογικές εμφανίσεις Τούρκων πολιτικών στην Ολλανδία δείχνει ότι οι Τούρκοι που ζουν εκεί δεν έχουν γίνει πραγματικοί Ολλανδοί» έγραψε. Οι πολίτες της χώρας αυτής θα αντιδρούσαν παλαιότερα με αγανάκτηση στις ακρότητες του Βίλντερς. Εδώ και 15 χρόνια, όμως, έχουν σιγά-σιγά εθιστεί στο δηλητήριο του δεξιού λαϊκισμού, στα κηρύγματα του μίσους και του διχασμού.
Γι’ αυτό ακριβώς οι Ολλανδοί αποφασίζουν μέσω αυτής της εκλογικής αναμέτρησης σε ποια χώρα θέλουν πραγματικά να ζήσουν. Θα στείλουν, άραγε, ένα μήνυμα που θα ενδυναμώνει τους δεξιούς λαϊκιστές στην Ευρώπη και μαζί τον κίνδυνο που ενέχει το γλυκό τους δηλητήριο; Θα πέσουν θύματα των απλοϊκών ερωτήσεων, των συναισθηματικών μηνυμάτων και των ταπεινών ενστίκτων; Είναι αυτό το ενδεχόμενο που ξαφνικά κάνει τόσο ενδιαφέρουσες τις εκλογές στη μικρή Ολλανδία. Οι Ολλανδοί ψηφοφόροι είναι οι πρώτοι που θα δώσουν την ετυμηγορία τους σε αυτήν την ευρωπαϊκή εκλογική χρονιά. Ο δεξιός λαϊκισμός, όμως, καραδοκεί και αλλού.
«Ο Βίλντερς δεν είναι Τραμπ»
Ο Γκέερτ Βίλντερς, ο πρόεδρος του αντι-ισλαμικού Κόμματος για την Ελευθερία, θέλει να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση στην Ολλανδία.
Τα τελευταία προγνωστικά τον φέρνουν στη δεύτερη θέση, που σημαίνει ότι, ακόμη κι αν αποσπούσε τις περισσότερες ψήφους, θα έπρεπε να σχηματίσει κυβερνητικό συνασπισμό με άλλα κόμματα. «Θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο;» αναρωτιούνται πολιτικοί αναλυτές.
Οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι
Βέβαια, με τα χρόνια υιοθετεί όλο και πιο ριζοσπαστικές θέσεις και ο αγώνας κατά του Ισλάμ τού έχει γίνει κάτι σαν έμμονη ιδέα. Πολλοί αναρωτιούνται πώς μπορεί να ζει τόσο απομονωμένα, δεδομένου ότι από το 2004 λόγω των απειλών που δέχεται κατά της ζωής του βρίσκεται υπό συνεχή αστυνομική προστασία. Η επιρροή που άσκησε ο ίδιος και το κόμμα του από το 2004 στην Ολλανδία, από τότε που ιδρύθηκε, είναι εντυπωσιακή. «Παρατηρήσαμε μια μετατόπιση προς τα δεξιά» υποστηρίζει στην «Deutsche Welle» ο Αντρέι Ζασλόβε, Ολλανδός καθηγητής Συγκριτικής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Radboud του Ναϊμέχεν.
Οι ψηφοφόροι του Βίλντερς είναι κυρίως άνδρες, χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου, που αισθάνονται ότι έχουν μείνει... ξεκρέμαστοι
Ο Ρούτε δεν μπορούσε να μην αντιδράσει ξεκάθαρα στις προκλήσεις της Άγκυρας. Αν δεν έβγαζε κιχ, θα έχανε απλώς τις εκλογές...
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι απλώς αν ο ψηφοφόρος θα βάλει ή όχι έναν σταυρό στο όνομα του σημερινού φιλελεύθερου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε. Η απλή αναλογική διασφαλίζει εναλλακτικές στην Ολλανδία. Υπάρχουν και οι Χριστιανοδημοκράτες, οι Πράσινοι, οι Σοσιαλιστές. Πάνω απ' όλους, ωστόσο, κρέμεται η σκοτεινή απειλή του δεξιού λαϊκιστή Γκέερτ Βίλντερς.
Στην τελευταία φάση του προεκλογικού αγώνα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε ένα ανέλπιστο δώρο στον πρωθυπουργό Ρούτε. Προκειμένου να... αγρεύσει ψήφους για το δικό του δημοψήφισμα στην Τουρκία, υπέθαλψε μια παράλογη διένεξη με την Ολλανδία που έδωσε με τη σειρά της στον Ρούτε την ευκαιρία να προβληθεί σαν πραγματικός ηγέτης. Ο Ρούτε δεν μπορούσε να μην αντιδράσει ξεκάθαρα στις προκλήσεις της Άγκυρας. Αν δεν έβγαζε κιχ, θα έχανε απλώς τις εκλογές...
Ο δεξιός λαϊκισμός καραδοκεί και αλλού
Οι Ολλανδοί αποφασίζουν σήμερα σε ποια χώρα θέλουν πραγματικά να ζήσουν, ποια σχέση θέλουν να έχουν με τους γείτονές τους και την υπόλοιπη Ευρώπη, εκτιμά η Μπάρμπαρα Βέζελ από την «DW».
Οι Ολλανδοί ψηφοφόροι είναι οι πρώτοι που θα δώσουν την ετυμηγορία τους σε αυτήν την ευρωπαϊκή εκλογική χρονιά. Ο δεξιός λαϊκισμός όμως καραδοκεί και αλλούΑκόμα και ο Βίλντερς απέφυγε το θέμα στην τηλεμαχία με τον Ρούτε, αλλιώς θα έπρεπε να ομολογήσει ότι συμφωνεί με τη σκληρή στάση του Ρούτε. Προηγουμένως, βέβαια, ο ακροδεξιός υποψήφιος είχε ρίξει λάδι στη φωτιά μέσω του Τwitter. «Η διένεξη για τις προεκλογικές εμφανίσεις Τούρκων πολιτικών στην Ολλανδία δείχνει ότι οι Τούρκοι που ζουν εκεί δεν έχουν γίνει πραγματικοί Ολλανδοί» έγραψε. Οι πολίτες της χώρας αυτής θα αντιδρούσαν παλαιότερα με αγανάκτηση στις ακρότητες του Βίλντερς. Εδώ και 15 χρόνια, όμως, έχουν σιγά-σιγά εθιστεί στο δηλητήριο του δεξιού λαϊκισμού, στα κηρύγματα του μίσους και του διχασμού.
Γι’ αυτό ακριβώς οι Ολλανδοί αποφασίζουν μέσω αυτής της εκλογικής αναμέτρησης σε ποια χώρα θέλουν πραγματικά να ζήσουν. Θα στείλουν, άραγε, ένα μήνυμα που θα ενδυναμώνει τους δεξιούς λαϊκιστές στην Ευρώπη και μαζί τον κίνδυνο που ενέχει το γλυκό τους δηλητήριο; Θα πέσουν θύματα των απλοϊκών ερωτήσεων, των συναισθηματικών μηνυμάτων και των ταπεινών ενστίκτων; Είναι αυτό το ενδεχόμενο που ξαφνικά κάνει τόσο ενδιαφέρουσες τις εκλογές στη μικρή Ολλανδία. Οι Ολλανδοί ψηφοφόροι είναι οι πρώτοι που θα δώσουν την ετυμηγορία τους σε αυτήν την ευρωπαϊκή εκλογική χρονιά. Ο δεξιός λαϊκισμός, όμως, καραδοκεί και αλλού.
«Ο Βίλντερς δεν είναι Τραμπ»
Ο Γκέερτ Βίλντερς, ο πρόεδρος του αντι-ισλαμικού Κόμματος για την Ελευθερία, θέλει να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση στην Ολλανδία.
Τα τελευταία προγνωστικά τον φέρνουν στη δεύτερη θέση, που σημαίνει ότι, ακόμη κι αν αποσπούσε τις περισσότερες ψήφους, θα έπρεπε να σχηματίσει κυβερνητικό συνασπισμό με άλλα κόμματα. «Θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο;» αναρωτιούνται πολιτικοί αναλυτές.
Οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι
Βέβαια, με τα χρόνια υιοθετεί όλο και πιο ριζοσπαστικές θέσεις και ο αγώνας κατά του Ισλάμ τού έχει γίνει κάτι σαν έμμονη ιδέα. Πολλοί αναρωτιούνται πώς μπορεί να ζει τόσο απομονωμένα, δεδομένου ότι από το 2004 λόγω των απειλών που δέχεται κατά της ζωής του βρίσκεται υπό συνεχή αστυνομική προστασία. Η επιρροή που άσκησε ο ίδιος και το κόμμα του από το 2004 στην Ολλανδία, από τότε που ιδρύθηκε, είναι εντυπωσιακή. «Παρατηρήσαμε μια μετατόπιση προς τα δεξιά» υποστηρίζει στην «Deutsche Welle» ο Αντρέι Ζασλόβε, Ολλανδός καθηγητής Συγκριτικής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Radboud του Ναϊμέχεν.
Οι ψηφοφόροι του Βίλντερς είναι κυρίως άνδρες, χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου, που αισθάνονται ότι έχουν μείνει... ξεκρέμαστοι
«Γιατί, τα άλλα κόμματα, για παράδειγμα το νεοφιλελεύθερο VVD του πρωθυπουργού Μάρκ Ρούτε, δεν θέλουν να αφήσουν το πεδίο ελεύθερο και να χάσουν ψήφους. Ο Βίλντερς κατάφερε, επίσης, να μετατοπίσει τα όριά του για το τι επιτρέπεται να λέγεται και τι όχι. Αυτό που λένε σήμερα ελεύθερα οι πολιτικοί θα ήταν ποινικώς κολάσιμο τη δεκαετία του '90» προσθέτει ο αναλυτής.
Ενδιαφέρον έχει και η «ακτινογραφία» των ψηφοφόρων του Βίλντερς. Πρόκειται για σταθερούς και επί χρόνια αφοσιωμένους στο κόμμα ανθρώπους, κυρίως άνδρες, χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου που αισθάνονται ότι έχουν μείνει... ξεκρέμαστοι. Άλλοι, πάλι, τον ψηφίζουν ως κίνηση διαμαρτυρίας εναντίον του πολιτικού κατεστημένου. «Εναντίον αυτού του κατεστημένου έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, όπως και στη Γερμανία, ένας μεγάλος και αδρανής συνασπισμός των αγανακτισμένων» σημειώνει ο Αντρέι Ζασλόβε. Ο καθηγητής πιστεύει, πάντως, ότι πολλά απ' όσα διακηρύσσει ο Βίλντερς είναι αντίθετα με το Σύνταγμα, ενώ δεν υπάρχει πλειοψηφία για ένα Nexit.
Διαβάστε επίσης:
Εκλογές-βαρόμετρο
Διαβάστε επίσης:
Εκλογές-βαρόμετρο
Πηγή: www.zougla.gr
