O νεώτερος πρόεδρος της Γαλλίας ήλθε κυριολεκτικά απ’ το πουθενά.

Όταν πριν από τρία χρόνια τον έχρισε υπουργό Οικονομίας του ο Φρανσουά Ολάντ, οι δημοσιογράφοι έγραφαν στα άρθρα τους: «ποιος είναι ο Εμανουέλ Μακρόν;»

Στα 39 του ο Εμανουέλ Μακρόν επωμίζεται την ευθύνη να βγάλει τη χώρα από μια οικονομική και κοινωνική κρίση που την άφησε τόσο διχασμένη και τόσο καταπτοημένη ώστε εκατομμύρια ψηφοφόροι έριξαν μαύρο στα παραδοσιακά κόμματα για να στραφούν στα άκρα. Τα περιθώρια των ελιγμών του εξαρτώνται, ως εκ τούτου όχι από τη νίκη εις βάρος της Λεπέν, αλλά από το εύρος της και απ’ το πόσο ξεκάθαρη είναι η λαϊκή εντολή και με το σαρωτικό 65, 5% είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρη.

Ουδέποτε εκλεγμένος σε αξίωμα ο Μακρόν υποσχέθηκε να φέρει την αλλαγή, νέα ήθη στον πολιτικό βίο κι ένα λαμπρό μέλλον στη χώρα. Καλείται, ωστόσο, να τα κάνει όλα αυτά πράξη χωρίς τη στήριξη κάποιου επίσημου κόμματος, αφού το κίνημά του ουδέποτε κατέβασε υποψήφιο σε τοπικές ή εθνικές εκλογές.

Μην ξεχνούμε ότι και το 2012 ο μέντορας του Μακρόν, ο νεοεκλεγείς τότε Φρανσουά Ολάντ, είχε υποσχεθεί ότι «χάραξε ρότα» για τη Γαλλία. Μόνον που η περίοδος χάριτος έληξε σύντομα. Μέσα σε λίγους μήνες οι επικριτές του, με αιχμή του δόρατος τον νεοκομμουνιστή Μελανσόν τον χαρακτήριζαν «καπετάνιο που κάνει πετάλι» κάνοντας κύκλους.

Κι ο Μακρόν, που ήδη κάποιοι έσπευσαν να τον βαφτίσουν «Ολάντ Νο 2», θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα μέχρι τις εκλογές του Ιουνίου αν θέλει να εξασφαλίσει μια πλειοψηφία εδρών στη γαλλική εθνοσυνέλευση, διότι σε αντίθετη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος πολιτικής παράλυσης της χώρας. Κι αυτό ακριβώς είναι που καθιστά τις βουλευτικές εκλογές σχεδόν εξίσου κρίσιμες με τις προεδρικές για το μέλλον της Γαλλίας.

Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι -έστω κι αν τα αντανακλαστικά του εκλογικού σώματος το ωθούν συνήθως μετά από προεδρικές εκλογές να δίνει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο νέο ηγέτη- ο Μακρόν θα δυσκολευτεί αρκετά. Κι αυτό γιατί δεν έχει ούτε έναν βουλευτή και θα πρέπει να οργανώσει απ’ το μηδέν μέσα σε λίγες εβδομάδες μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

«Δεν θα σπεύσουν να τον στηρίξουν επειδή απλώς έχει γοητευτικό χαμόγελο, νέο αίμα και γαλανά μάτια. Θα πρέπει να κάνει σκληρές διαπραγματεύσεις», λέει ο Πασκάλ Περινό, επικεφαλής του ινστιτούτου πολιτικής έρευνας του Πανεπιστημίου Science-Po.

Βάσει του Συντάγματος της χώρας ο Πρόεδρος είναι ο ανώτατος πολιτικός άρχων και μπορεί να επιλέξει πρωθυπουργό, ο οποίος προτείνει στη συνέχεια τα άτομα που θα στελεχώσουν τα υπουργεία, συνήθως απ’ το κόμμα του Προέδρου. Ως εκ τούτου τρία είναι τα πιθανά σενάρια:

• Εάν ο Μακρόν καταφέρει απ’ το μηδέν να εξασφαλίσει πλειοψηφία, θα μπορέσει να θέσει σε εφαρμογή φιλοευρωπαϊκές, φιλελεύθερες οικονομικά πολιτικές.
• Αν έχει απέναντί του μια εχθρική πλειοψηφία στη βουλή κι αναγκαστεί να ορίσει πρωθυπουργό εκτός του κόμματός του, τότε ελάχιστα θα μπορεί να κάνει κατά την περίοδο της λεγόμενης «συγκατοίκησης».
• Αν πάλι το κίνημα του Μακρόν, το «Eμπρός!» εξασφαλίσει τους περισσότερους βουλευτές, αλλά όχι πλειοψηφία, τότε τα περιθώρια ελιγμών της κυβέρνησής του θα είναι περιορισμένα...

Υπέρ του Μακρόν αναμένεται να λειτουργήσουν το σοκ και η σύγχυση στους Σοσιαλιστές και τη Δεξιά μετά τον αποκλεισμό των υποψηφίων τους απ’ τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Επίσης, κάπου 200 βουλευτές δεν θα ξαναβάλουν υποψηφιότητα, αφού δεν δικαιούνται να διεκδικήσουν εκλεγμένα οφίκια και προτιμούν να συνεχίσουν την καριέρα τους σε τοπικό επίπεδο. Ο Μακρόν έχει ήδη εξασφαλίσει υποστήριξη από ορισμένους σημαίνοντες πολιτικούς σχεδόν απ’ όλο το φάσμα, αλλά σίγουρα δεν θα θέλει στο σχήμα του πολλά οικεία -ενδεχομένως και φθαρμένα- πρόσωπα, για να αποφύγει τις κατηγορίες του στυλ: «δεν άλλαξε και τίποτε...»

Τον Ιανουάριο ο Μακρόν ανακοίνωσε ότι το «Εμπρός!» θα κατεβάσει υποψηφίους και στις 577 εκλογικές περιφέρειες. Ο ίδιος θέλει τουλάχιστον οι μισοί να είναι γυναίκες και να προέρχονται από την κοινωνία των πολιτών ή εκλεγμένες τοπικές αρχές. Όλοι θα πρέπει να έχουν καθαρό ποινικό μητρώο, να αποκηρύξουν τους πολιτικούς δεσμούς τους με άλλα κόμματα και να διεξάγουν εκστρατεία ως υποψήφιοι του «Εμπρός!».

Πολιτικοί επιστήμονες θεωρούν ότι ο Μακρόν πιθανώς θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν παρατεταμένο πόλεμο ελιγμών για να περνά τους νόμους και τα μέτρα που θέλει κι ότι θα στηρίζεται κατά περίπτωση σε διαφορετικές πλειοψηφίες για διαφορετικά θέματα.

Τα πάντα θα εξαρτηθούν απ’ το συσχετισμό δυνάμεων στη νέα βουλή. Ο αποψινός θρίαμβος άνοιξε το δρόμο...

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της OpinionWay-SLPV ο Μακρόν μπορεί να εξασφαλίσει κάπου 249-286 έδρες, η κεντροδεξιά 200-210, το Εθνικό Μέτωπο 15-25, οι Σοσιαλιστές αναμένεται να καταγράψουν τη χειρότερη επίδοση στην ιστορία τους με 28-43 έδρες κι ο νεοκομμουνιστής να αποσπάσει από 6-8. Όμως η σφυγμομέτρηση αυτή, λένε πολιτολόγοι, βασίζεται σε πρόθεση ψήφου και μέχρι στιγμής το «Εμπρός!», έχει παρουσιάσει μόνον 14 υποψηφίους.