Ο τίτλος «Και οι 12 ήσαν υπέροχοι» είναι, βέβαια, τόλμημα δημοσιογραφικό – καθώς στο ποδόσφαιρο (όπως και σε όλα τα ομαδικά αθλήματα) δεν εφαρμόζονται σε ατομικό επίπεδο χρονόμετρο και μετροταινία. Ωστόσο έμμεσα, επί τάπητος, ένα μείζονος σημασίας πρόβλημα υπάρχει…

Πρόκειται για τον εμφανή αφελληνισμό των ποδοσφαιρικών ομάδων – και όχι μόνο της μεγάλης κατηγορίας. Οταν κατά την όσο πιο δυνατόν εύστοχη δημοσιογραφική εκτίμηση επί 12 ονομάτων (11 παικτών και ενός προπονητή) ένα χαμηλό ποσοστό καλύπτεται από Ελληνες, προκύπτει ένα απειλητικό ερώτημα. Τι συμβαίνει με τους έλληνες ποδοσφαιριστές, αλλά και τους έλληνες προπονητές;

Αμεση απάντηση δεν είναι, ιδιαίτερα, δύσκολη. Οι ικανότεροι, με διεθνή εμβέλεια παίκτες οδεύουν προς το εξωτερικό, όχι μόνο με κριτήριο την καλύτερη αμοιβή καθώς έχει απαξιωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Συνεπώς, το κενό καλούνται να το αναπληρώσουν ξένοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την όλη λειτουργικότητα του αθλήματος. Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζεται σε τι ποσοστό – και σίγουρο υψηλό – πλείστοι όσοι ξένοι αποδεικνύονται «άνθρακες ο θησαυρός»!

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ξένων ποδοσφαιριστών που κοστίζουν, είτε παραμείνουν στην εφεδρεία είτε λάβουν την άγουσα επιστροφής πέραν των συνόρων, ακριβά στις ΠΑΕ. Αντισταθμιστικά επιχειρείται η είσπραξη από τις ομάδες ποσών για τη μετακίνηση Ελλήνων στο εξωτερικό, αλλά κι αυτό εξαιρετικά δύσκολα επιτυγχάνεται.

Αν το ερώτημα προχωρήσει σε βάθος και επιχειρηθεί μια διεισδυτική και ανεπηρέαστη εξέταση μιας άλλης πλευράς, θα διαπιστωθεί ότι πάμπολλοι ξένοι όχι μόνο είναι αγωνιστικά υποδεέστεροι αλλά και οικονομικά ανεπαρκείς.

Μιλήσαμε για οικονομικές παραμέτρους. Περιμένουμε να γίνει κάποτε μια ενδελεχής έρευνα για το ποια είναι η πραγματική και όχι περιστασιακή και επίπλαστη, κατά περίπτωση, εικόνα. Αλλά αυτή η ορατή κορυφή του παγόβουνου δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει στο να υπάρξει μια απάντηση όσον αφορά στο ερώτημα αν στις ομάδες εκδηλώνεται πάντα γενναία στήριξη των ταλαντούχων ελλήνων παικτών.

Εδώ, μέγιστη είναι η ευθύνη των ελλήνων τεχνικών για την αποδοτική εξέλιξή τους ώστε ο αφελληνισμός να είναι ηπιότερος. Αλλωστε περί αυτού δε λείπουν ευτυχώς τα παραδείγματα που αποτελούν εξαιρέσεις στον κανόνα! Βλέπε παραδείγματα τύπου Ρέτσος…

Γήπεδο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Τετάρτη Μαΐου 2010. Τελικός Τσάμπιονς Λιγκ, Ιντερ – Μπάγερν. Οι «νερατζούρι» του Μουρίνιο κερδίζουν 2-0 και κάνουν το τρεμπλ. Σύνθεση των νικητών: Σέζαρ, Μαϊκόν, Λούσιο, Σάμουελ, Κίβου (68′ Στάνκοβιτς), Ζανέτι, Καμπιάσο, Σνάιντερ, Ετό, Ντιέγκο Μιλίτο (92′ Ματεράτσι), Πάντσεφ (79′ Μουντάρι).

Μοναδικός Ιταλός, από τους 14 που χρησιμοποιήθηκαν, ο Ματεράτσι. Κι αυτός τιμής ένεκεν στις καθυστερήσεις, για να σηκώσει το Κύπελλο με τα αυτιά. Εγινε καμιά συζήτηση στο Μιλάνο ότι ναι μεν πήραμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ύστερα από 45 χρόνια, αλλά καλό θα ήταν να έπαιζαν έστω τρεις – τέσσερις Ιταλοί στην ομάδα; Προφανώς αυτή η κουβέντα, και σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, είναι ακόμα μία ελληνική πατέντα.

Την Πέμπτη, 15/9/2016 στην αναμέτρηση με τη Γιουνγκ Μπόις στο Γιουρόπα Λιγκ, ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς κανέναν Ελληνα ποδοσφαιριστή για πρώτη φορά στην ιστορία του και τρεις μέρες αργότερα έμελλε να επιστρατεύσει 14 αμιγώς ξένους και ο Παναθηναϊκός, έστω και σε άλλη διοργάνωση (στον αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Super League).

Το ότι οι Ελληνες ποδοσφαιριστές είναι (ισχνή) μειονότητα στις ομάδες της Σούπερλιγκ είναι ένα θέμα. Δεν είναι, όμως, ΤΟ θέμα.
Κατ’ αρχάς, σε συλλογικό επίπεδο το ζητούμενο για τον οπαδό είναι να πηγαίνει καλά η ομάδα του. Να κερδίζει. Το αν παίζουν ξένοι ή Ελληνες, ποσώς τον ενδιαφέρει.

Αν ρωτήσεις δέκα οπαδούς πχ του Ολυμπιακού να επιλέξουν ανάμεσα στον Φορτούνη ή κάποιον σαν τον Νεϊμάρ, στην περίπτωση που τον έφερνε ο Μαρινάκης, και οι δέκα θα θέλανε τον Νεϊμάρ!… Κι ας έπαιζε η ομάδα τους με έντεκα ξένους.
Το ζήτημα στον Παναθηναϊκό δεν ήταν ότι ο Στραματσόνι έδιωξε όλους τους Ελληνες. Το πρόβλημα ήταν ότι αρκετοί από τους ξένους που έφερε ήταν μετριότητες… Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι περισσότερες ελληνικές ομάδες με τις μεταγραφικές μετριότητες…

Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Είναι πανευρωπαϊκό. Και σε χώρες, μάλιστα, που ασχολούνται σοβαρά με την παραγωγή ποδοσφαιριστών, όπως η Ολλανδία. Ανάλογο ζήτημα υπάρχει και στις σκανδιναβικές χώρες, όπως και στις βαλκανικές. Είναι οι συνέπειες της παγκοσμιοποίησης στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Φτηνά πόδια από την Αφρική. Κι ειδικότερα για τις ομάδες των μικρότερων κατηγοριών, που θα έπρεπε να ασχολούνταν με τα φυτώρια.
Η παραγωγή ποδοσφαιριστών, όμως, απαιτεί πέρα από ειδικευμένους προπονητές και υπομονή και οικονομικό κόστος.
Απαιτεί και προϋποθέτει επένδυση σε εγκαταστάσεις και σε τεχνικό επιτελείο (προπονητές, σκάουτερ κ.λπ.).
Υπάρχουν λεφτά, όμως, με την κρίση; Υπάρχουν προπονητές που έχουν τη θέληση να εμπιστευθούν νέους όπως ο πχ ο Στανόγεβιτς του ΠΑΟΚ;

Χτες και σήμερα, 2 και 3/8 αντίστοιχα, πέντε εκπρόσωποι του ελληνικού ποδοσφαίρου αγωνίστηκαν επίσης με ελάχιστους Ελληνες στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις. Ο ΠΑΟΚ παρέταξε 11 ξένους στην αρχική ενδεκάδα κόντρα στην Ολυμπίκ Ντόνετσκ στο γήπεδο της Τούμπας, όπως έκανε άλλωστε και στο Κίεβο.

Αναλυτικά οι συνθέσεις των ομάδων:

ΠΑΟΚ (Αλεξάνταρ Στανόγεβιτς): Ρέι, Μάτος, Βαρέλα, Κρέσπο, Λέοβατς, Κάνιας (72′ Σάκχοφ), Τσίμιροτ, Κάμπος (Πέλκας), Μπίσεσβαρ (66′ Ενρίκε), Μακ, Πρίγιοβιτς. (πήρε την πρόκριση για τα πλέι οφ του Europa League νικώντας στην Τούμπα με 2-0 την Ολυμπίκ Ντόνετσκ στον 3ο προκριματικό γύρο)

Παναθηναϊκός (Μαρίνος Ουζουνίδης): Βλαχοδήμος, Κουλιμπαλί, Κολοβέτσιος, Μολέντο, Χουλτ, Ζέκα, Κουρμπέλης, Χατζηγιοβάνης (62′ Καμπέσας), Άλτμαν (56′ Λουτσιάνο), Λουντ, Μολίνς (80′ Ρέις) (νίκησε 2-1 την Καμπάλα και πήρε την πρόκριση στα play offs του Europa League)

Πανιώνιος (Μιχάλης Γρηγορίου): Κότνικ, Βλάχος, Οικονόμου (13’ Σταυρόπουλος), Μπανανά, Χατζισαφί, Κόρμπος, Σαββίδης (86’ Γλύνος), Μασούντ, Λάμπρου (73’ Ντουρμισάι), Μασούρας, Γιεσίλ (ηττήθηκε με 1-0 από την Μακάμπι στη Νέα Σμύρνη κι αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Europa League).

Ολυμπιακός (Μπεσνίκ Χάσι): Καπίνο, Κούτρης, Ρέτσος, Βούκοβιτς (72′ Ζντιέλαρ), Φιγκέιρας, Ρομαό, Οτζίτζα-Οφόε,Φορτούνης (70′ Σεμπά), Μάριν (87′ Σιώπης), Καρσελά, Μπεν. (νίκη με 2-0 στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» με την Παρτίζαν για τον 3ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ)

ΑΕΚ (Μανόλο Χιμένεθ): Ανέστης, Βράνιες, Τσιγκρίνσκι, Τσόσιτς, Μπακάκης, Λόπες, Σιμάο (77′ Γαλανόπουλος), Γιόχανσον, Μάνταλος, Λιβάγια (71′ Χριστοδουλόπουλος), Κλωναρίδης (77′ Γιακουμάκης) (ήττα με 1-0 με την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα για τον 3ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ).

Ο Τομέας Ποδοσφαίρου της Πανελλήνιας Ένωσης Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικών Οικονομολόγων & Στελεχών συνδιοργάνωσαν πριν σχεδόν δύο χρόνια Ημερίδα με θέμα “Αφελληνισμός του Ελληνικού Ποδοσφαίρου: Οικονομικές, Κοινωνικές και Αγωνιστικές συνέπειες”. Τις εργασίες της Ημερίδας παρακολούθησαν προπονητές ποδοσφαίρου, βετεράνοι ποδοσφαιριστές, ποδοσφαιρικοί παράγοντες, αθλητικοί συντάκτες και φίλοι του αθλήματος. Πού κατέληξαν;
Οτι τη λύση στο μεγάλο αυτό πρόβλημα μπορεί να τη δώσουν μέτρα όπως, αριθμητικός περιορισμός ξένων παικτών στα ρόστερ των ομάδων, ορισμός ελάχιστου χρόνου διάρκειας συμβολαίου, ηλικιακός περιορισμός. Είναι πλέον επιβεβλημένο οι διοικήσεις όλων των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών να στρέψουν με σοβαρότητα και εμπιστοσύνη στις ακαδημίες τους και στα τμήματα υποδομών που διατηρούν.

Μόνο με την αξιοποίηση και εκμετάλλευση των φυτωρίων τους οι Ελληνικές ομάδες θα επιτύχουν σημαντικά οικονομικά και λειτουργικά οφέλη, όπως:
• Εξοικονόμηση κόστους αγοράς ποδοσφαιριστών
• Εξελληνισμός του ποδοσφαίρου μας
• Προσέλευση μεγαλύτερου αριθμού φιλάθλων στα γήπεδα
• Αναβάθμιση της αγωνιστικής διάθεσης και προσφοράς των ποδοσφαιριστών
• Διεύρυνση των επιλογών του Ομοσπονδιακού Προπονητή

Δυστυχώς, όμως Παρί Σεν Ζερμέν, Τσέλσι, Μπάγερν Μονάχου, Γιουβέντους, αλλά και οι περισσότερες μεγάλες ομάδες αυτών των πρωταθλημάτων, δεν στηρίζονται σε γηγενείς ποδοσφαιριστές… Συνεπώς, όσα πορίσματα και να προκύψουν από Ημερίδες και διεθνή Συμπόσια, τον τελευταίο λόγο για τη σύνθεση των ομάδων θα τον έχουν οι ίδιοι οι σύλλογοι…

Επιμέλεια: Δώρα Ιωακειμίδου

Πηγή: acadimies.gr