“Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ” της Ιωάννας Μαλλιότας
Μέσα Σεπτέμβρη και το καλοκαίρι δε λέει να φύγει. Γαντζώνεται στα γεμάτα από αλμύρα μαλλιά, στις τριανταφυλλιές, στα χαμόγελα των ανθρώπων. Τι κι αν στα χαρτιά είναι φθινόπωρο; Το ζωογόνο, άπλετο και αισιόδοξο φως του καλοκαιριού είναι ακόμα εδώ, διατρανώνοντας την παρουσία του.
Πολύχρωμες οι μέρες του εναπομείναντος καλοκαιριού• τα φορτωμένα με λουλούδια φυτά, το ατέρμονο μπλε του ουρανού, το κόκκινο φεγγάρι που κλέβει από τον Αύγουστο ο Σεπτέμβρης, οι παιδικές φωνές ως αργά τη νύχτα στα πάρκα της γειτονιάς.
Φυσάει αεράκι ανακατεύοντας τον ιδρώτα σου με τ΄ αλμυρά σταγονίδια της θάλασσας και νιώθεις την αύρα του καλοκαιριού να κυλά στις φλέβες σου.
Ακόμα και τώρα, 18 του Σεπτέμβρη, είναι εποχή κοινωνικοποίησης, που ακόμη και ο πιο μονόχνωτος άνθρωπος, θέλει δε θέλει, βγαίνει έξω, συναντάει κόσμο και σκάει ένα χαμόγελο τ΄ αγέλαστο χειλάκι του.
Οι λίστες με τα πράγματα που είπες ότι θα κάνεις ‘’από Σεπτέμβρη’’ ξαφνικά παθαίνουν αυτανάφλεξη. Και ο καυτός ήλιος, περήφανος όπως είναι, γελάει με την ψυχή του.
Το καλοκαίρι θέλει να σε πάρει μαζί του, να μείνει μέσα σου για πάντα..και τα καταφέρνει.
Μέσα Σεπτέμβρη και το καλοκαίρι δε λέει να ξεψυχήσει.
-‘’Καλό χειμώνα’’, ακούγεται από κάπου.
Μα εσύ ξέρεις πως η ζωή είναι ένα ατελείωτο καλοκαίρι.
Μα εσύ ξέρεις πως η ζωή είναι ένα ατελείωτο καλοκαίρι.
