Η Sony φαινόταν αποφασισμένη να πραγματοποιήσει επιτέλους το κρυφό όνειρο, και μαζί τον φανερό φόβο πολλών οπαδών του «Blade Runner», και να βάλει μπροστά τη συνέχεια ή κάποια ιδέα που να σχετίζεται ευθέως με το αριστούργημα του Ρίντλεϊ Σκοτ. Διάφορες απόπειρες στο παρελθόν έπεσαν στο κενό, είτε μιλάμε για το «Blade Runner Down» του Στιούαρτ Χέιζελντιν (σύγκρουση με τα δικαιώματα του μυθιστορήματος του Φίλιπ Κ. Ντικ) είτε για τα σχέδια των Ρίντλεϊ και Τόνι Σκοτ για μικρού μήκους prequel, περίπου δέκα χρόνια πριν.

Ο Ντενί Βιλνέβ γνώριζε πως η ταινία θα γυριζόταν με ή χωρίς αυτόν στο τιμόνι. Είχε ανέκαθεν επιφυλάξεις για μεγάλα sci-fi που πάντα του πρότειναν, και με εξαίρεση την «Άφιξη» φοβόταν πως θα υστερούσε λόγω της πίεσης που θα δεχόταν. Για να αποδεχτεί την πρόκληση του «Blade Runner 2049» έθεσε κομψά κάποιους όρους: να κοιταχτεί στα μάτια με τον Σκοτ και να πάρει τις ευλογίες του, να δουλέψει περισσότερο πάνω στις ήδη δυνατές ιδέες του σεναρίου και να τις βελτιώσει αλλά και να νιώσει έτοιμος να επιβιβαστεί σε ένα μεγάλο κινηματογραφικό σκάφος, και να συνεισφέρει καλλιτεχνικά.

 

Το «Blade Runner 2049» είναι η πρώτη ταινία της οποίας το σενάριο έπρεπε να κλείνει προσεκτικά στο συρτάρι του κάθε βράδυ και να μη μιλάει γι' αυτή σε ανθρώπους που δεν ήταν στο set ή δεν ανήκαν στο επιτελείο της παραγωγής. 

Στη Βαρκελώνη, όπου τον συναντήσαμε, μας είπε πως ο Ρίντλεϊ Σκοτ δεν παρενέβη καθόλου, από δική του επιλογή. Βρισκόταν διακριτικά στη θέση του παραγωγού, από απόσταση, και δήλωσε πρόθυμος να βοηθήσει, όποτε χρειαζόταν. Αλλά δεν χρειάστηκε, όπως φαίνεται. Γνωρίζαμε πως ήταν αρκετά νωρίς για αποκαλύψεις (οι συνεντεύξεις έγιναν τέλη Ιουνίου) και ο Καναδός δημιουργός του «Μέσα από τις φλόγες», του «Prisoners» και του «Sicario» περιορίστηκε στο να δώσει λίγες λεπτομέρειες για την ταινία του.

 

«Το μόνο που μπορώ να πω για το "Blade Runner" είναι πως πρόκειται για τη συνέχεια του original. Προσπαθήσαμε να αναπαραστήσουμε την ίδια ατμόσφαιρα, τον τόνο του φιλμ νουάρ της πρώτης ταινίας και την ίδια στιγμή να προσθέσουμε νέα στοιχεία, εξελίσσοντας την ιστορία».

 

 

Αν και δεν του αρέσει να προσέχει τι θα πει μήπως και του ξεφύγει κάποιο από τα κλειδιά της ταινίας, ο Βιλνέβ κατανοεί τη σαρωτική δύναμη που έχει το Διαδίκτυο να μαρτυράει μυστικά σε χρόνο dt, ικανοποιώντας έτσι την ανάγκη πολλών να καταναλώνουν spoilers πριν βγει καν η ταινία στις αίθουσες. Το «Blade Runner 2049» είναι η πρώτη ταινία της οποίας το σενάριο έπρεπε να κλείνει προσεκτικά στο συρτάρι του κάθε βράδυ και να μη μιλάει γι' αυτή σε ανθρώπους που δεν ήταν στο set ή δεν ανήκαν στο επιτελείο της παραγωγής. Από την άλλη, όμως, η μεγάλη του χαρά είναι να ανακαλύπτει δημιουργίες στη σκοτεινή αίθουσα, χωρίς να γνωρίζει εκ των προτέρων τι θα δει, τον σκηνοθέτη, το είδος ή τη χώρα προέλευσής τους.

 

Ο τρόπος με τον οποίο μιλάει ο Βιλνέβ για τον εαυτό του, η σύνεση και ο σεβασμός που δείχνει για τους προκατόχους, τους συναδέλφους και τους συνεργάτες του μας κάνει να ξεχνάμε προς στιγμήν πως πρόκειται για έναν από τους δυο-τρεις πιο σημαντικούς και περιζήτητους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες στο αγγλόφωνο σινεμά, και μάλιστα σε ένα είδος όπως η επιστημονική φαντασία, με αυξημένο ρίσκο, παρά την τρέχουσα μόδα. Εκφράζεται με δέος γι' αυτούς που καταπιάνονται συστηματικά με παρόμοιες ταινίες, αν και ο ίδιος θα μπει για τα καλά στο κλαμπ, μια και η επόμενη ταινία του είναι το «Dune», ένα δύσκολο έργο που ο Ντέιβιντ Λιντς δεν είχε καταφέρει να αναδείξει, πόσο μάλλον να ξεμπερδέψει από τη δαιδαλώδη, φορτωμένη πλοκή του. Επισημαίνοντας πως η επιστημονική φαντασία επέστρεψε πλέον, με θόρυβο και άποψη, τον ρωτώ τι τον ελκύει στο είδος: «Αυτό που λατρεύω στην επιστημονική φαντασία», απαντά ανακουφισμένος που η ερώτηση δεν αφορά άμεσα την κρυπτική πλοκή, «είναι πως καταπιάνεται με εύφλεκτα και διανοουμενίστικα θέματα που ένα απλό δράμα δεν μπορεί να χωρέσει και αν το έκανε, θα κατέληγε βαρύ και νοηματικά αδόκιμο. Και, αν μου επιτρέψουν να ξανακάνω ταινία μετά το "Blade Runner", θα ήθελα να γυρίσω το "Dune", γιατί αγαπώ το βιβλίο του Φρανκ Χέρμπερτ και μέχρι στιγμής δεν έχει διασκευαστεί ικανοποιητικά στο σινεμά».

 

Μιλώντας για το καστ, είπε πως ο Χάρισον Φορντ είχε συμφωνήσει και ήταν ενεργά αναμεμειγμένος στο φιλμ πολύ πριν προσληφθεί ο ίδιος και πως για τον ρόλο του Νιάντερ Γουάλας, του κατασκευαστή των replicants που αντικαθιστά τον Ταϊρέλ, η αρχική του επιλογή ήταν ο Ντέιβιντ Μπάουι, αλλά δυστυχώς τους πρόλαβε το μοιραίο − ο ρόλος κατέληξε στον Τζάρεντ Λέτο. Το μυστικό της ταινίας βρίσκεται στους replicants, στη σχέση των ρομπότ με τους ανθρώπους και στην επισφαλή θέση τους στην κοινωνία που τα χρησιμοποιεί χωρίς να κατανοεί τη φύση τους: «Τα ανδροειδή είναι σαν το τέρας του Φρανκενστάιν» λέει ο Βιλνέβ. «Είναι κατασκευασμένα από τεχνητά υλικά, αλλά δεν διαφέρουν σε πολλά από εμάς. Το θέμα τους είναι μια σειρά ηθικών συγκρούσεων που αντιμετωπίζουν. Σαν τους ανθρώπους, δηλαδή. Δεν είναι κακόβουλα όντα, τουλάχιστον εγώ δεν τα βλέπω έτσι. Θέλουν να ικανοποιηθούν και να είναι ελεύθερα».

 

Slideshow: Δείτε 20 φωτογραφίες από την ταινία και τα γυρίσματα