Σε μια άλλη χώρα, που έχει μάθει το ποδόσφαιρο πιο σωστά από εμάς και έχει ανατραφεί με την συνείδηση ότι η Εθνική είναι η μεγαλύτερη όλων των ομάδων, τα ματς των δύο τελευταίων αγωνιστικών της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ 2018 θα ήταν το βασικό αντικείμενο συζήτησης στην ποδοσφαιρική κουβέντα, αν όχι το μοναδικό. Εδώ όμως είναι Ελλάδα, η πατρίδα του αποτελέσματος και η ποδοσφαιρική χώρα της οποίας οι άνθρωποι, ειδικά των μεγαλύτερων γενιών, έχουν μάθει να αγαπούν πρωτίστως και κυρίως τον σύλλογο και να ασχολούνται με την Εθνική ομάδα μόνο στις στιγμές του πανηγυριού ή στις στιγμές της ισοπεδωτικής κριτικής. Και γι' αυτό σήμερα ζούμε ακόμη μια φορά τον κίνδυνο η Εθνική να πιαστεί απροετοίμαστη επειδή το περιβάλλον της δεν κατάφερε να την βάλει στο κλίμα. Μια μέρα πριν από τα πρώτα ματς που θα καθορίσουν την μουντιαλική μοίρα της Εθνικής δεν υπάρχει διαμορφωμένη εθνική αντίληψη και συνείδηση σχετικά με αυτό που έχει μπροστά της η Ελλάδα. Και κάπως έτσι η ομάδα, ως μικροκοινωνία, αντιμετωπίζει τον ίδιο κίνδυνο που είχε και πριν από την παρτίδα των εντός έδρας αγώνων με Εσθονία και Βέλγιο. Κινδυνεύει να μπει στο “ΓΣΠ” της Λευκωσίας με θολωμένο κεφάλι, δηλαδή με τη θολούρα που την έκανε να διαλέξει λάθος ματς για να δει ως “τελικό” τον περασμένο Σεπτέμβριο με συνέπεια να παρουσιαστεί ανέτοιμη, ψυχοπνευματικά, στο ματς με την Εσθονία, που έπρεπε να “σκοτωθεί” για τη νίκη, και να αντιμετωπίσει σαν “τελικό” το ματς με τους Βέλγους, δηλαδή το λάθος ματς.

Ποιος είναι ο κίνδυνος που έχει τώρα μπροστά της η Ελλάδα; Αυτός της επίδρασης που θα έχει στον προπονητή και – κυρίως – στους ποδοσφαιριστές το αποτέλεσμα του Βοσνία – Βέλγιο, που θα έχει προηγηθεί χρονικά. Στο “κακό” αποτέλεσμα των Βόσνιων, θα στήσουμε ψηφιακό πανηγύρι δίχως να λογαριάζουμε την Κύπρο, μια ομάδα που δεν αποτελεί καθόλου εύκολο αντίπαλο για την Ελλάδα. Στη νίκη των Βόσνιων θα στήσουμε ψηφιακή κηδεία, δίχως να λογαριάζουμε ότι η Βοσνία είναι ικανή να σκοντάψει την ερχόμενη Τρίτη στο Τάλιν απέναντι στην Εσθονία και ότι η Εσθονία είναι ικανή να δημιουργήσει ισχυρό εμπόδιο. Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στο Σαράγεβο, θα είναι ικανό να αποσυντονίσει και να επηρεάσει την Ελλάδα αν η ομάδα δεν έχει προετοιμαστεί κατάλληλα, νοητικά και ψυχικά για το δικό της παιχνίδι απέναντι στην Κύπρο. Κι είναι κάτι που φυσιολογικά συμβαίνει σε μια ομάδα που δεν έχει προηγουμένως να σχηματίσει μέταλλο ώστε να καταφέρνει να λειτουργεί ανεπηρέαστη από το πραγματικό και ψηφιακό περιβάλλον της.

Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά το παρελθόν των 8 αγώνων που έχει δώσει σε αυτή την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου η Ελλάδα θα διαπιστώσει ότι ήταν μόνο ένα το κακό της βράδυ, δηλαδή ότι ήταν μόνο μια η φορά που εμφανίστηκε απροετοίμαστη ψυχικά και πνευματικά, τότε που το πλήρωσε και ακριβά, με την απώλεια της νίκης επί της Εσθονίας στο Καραϊσκάκη. Το αρχικό αγωνιστικό σχέδιό της ήταν κακό ακόμη μια φορά, στον εντός έδρας αγώνα με τους Βόσνιους, αλλά τότε δεν της είχε λείψει η συγκέντρωση και η μαχητικότητα, ούτε η εθνική συνείδηση, και γι' αυτό κατάφερε να επιστρέψει στο ματς μετά από 35' αγωνιστικά λεπτά, όταν ο Μίκαελ Σκίμπε βρήκε το κατάλληλο αγωνιστικό σχέδιο. Ναι, σε εκείνο το ματς, με τη Βοσνία στο Καραϊσκάκη, η Εθνική είχε σταθεί τυχερή και είχε σώσει την παρτίδα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, με το γκολ του Τζαβέλλα, αλλά αυτή ήταν η μοναδική τυχερή στιγμή μιας άτυχης, στην πλειονότητα των καθοριστικών στιγμών της προκριματικής φάσης, Ελλάδας που λόγω και της ατυχίας της δεν κατάφερε να φύγει νικήτρια από το Βέλγιο και τη Βοσνία.

Το “κακό σημάδι” της 31ης Αυγούστου 2017 είναι στην πραγματικότητα ο μόνος λόγος να ανησυχεί σήμερα κανείς για το ενδεχόμενο να παρουσιαστεί απροετοίμαστη ψυχοπνευματικά η Ελλάδα απέναντι στην Κύπρο. Τότε, πριν από το ματς με την Εσθονία η Ελλάδα μπερδεύτηκε με το Βέλγιο, τώρα, πριν από το ματς με την Κύπρο μπερδεύεται με τη Βοσνία. Και το επιπλέον ανησυχητικό στοιχείο στην τωρινή υπόθεση είναι ότι ο αυριανός αντίπαλος είναι πιο ισχυρός από τον αυγουστιάτικο αντίπαλο, παίζει στην έδρα του, και έχει πολύ μεγαλύτερα κίνητρα, διότι για τους Κύπριους θα είναι παραπάνω από σημαντική, σε αυτή τη νέα προσπάθεια που έχουν ξεκινήσει από τον περασμένο Ιούλιο με τον Ισραηλινό Ραν Μπεν Σιμόν, μια νίκη επί της Ελλάδας.

Το σαββατιάτικο εμπόδιο στη Λευκωσία είναι σύνθετο, δεν είναι απλό. Κι αυτή είναι η πρώτη πολύ μεγάλη ερώτηση που βάζει η πραγματικότητα της Εθνικής και η φύση της προκριματικής φάσης στον Μίκαελ Σκίμπε σε σχέση με την ικανότητά του να διαχειριστεί το ανθρώπινο δυναμικό του πριν από την έναρξη του παιχνιδιού, όταν οι ποδοσφαιριστές θα πληροφορούνται το αποτέλεσμα του ματς στο Σαράγεβο. Η Ελλάδα δεν θα φτάσει στα μπαράζ ούτε θα αποκλειστεί από τα μπαράζ από το αποτέλεσμα του Βοσνία – Βέλγιο. Αντιθέτως, η Ελλάδα είναι πολύ πιθανό να αποκλειστεί από τα μπαράζ από το αποτέλεσμα του Κύπρος – Ελλάδα όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του Βοσνία - Βέλγιο. Αν οι ποδοσφαιριστές της Ελλάδας δεν μπουν με αυτή τη συνείδηση στο τερέν του “ΓΣΠ” ο Σκίμπε θα έχει στείλει ένα πολύ ανησυχητικό σημάδι σε σχέση με την ικανότητά του να διαχειρίζεται τις κρίσιμες στιγμές. Ενα σημάδι ανεπάρκειας. Αντιθέτως, αν σε περίπτωση νίκης της Βοσνίας επί του Βελγίου ο Γερμανός καταφέρει να εμφανίσει μια Ελλάδα που θα παίξει με το “μαχαίρι στα δόντια” και μεγάλη συγκέντρωση στο αγωνιστικό σχέδιό της στην Κύπρο, ο Σκίμπε θα έχει δείξει σε πολύ επίκαιρη στιγμή ένα καθαρό σημάδι ικανότητας να παρακινεί, να εμπνέει, να κρατά συγκεντρωμένους και ανεπηρέαστους και να στηρίζει ψυχικά τους ποδοσφαιριστές του. Ενα σημάδι επάρκειας. Κι ακόμη και αν δεν της “κάτσει” της Ελλάδας ένα στραβοπάτημα των Βόσνιων στο τελευταίο παιχνίδι στην Εσθονία, δηλαδή ακόμη και αν η Εθνική δεν φτάσει στα μπαράζ, ο Σκίμπε θα έχει σχηματίσει, με δύο νίκες στα τελευταία ματς, μια τελευταία εντύπωση όμοια αυτής που είχε δημιουργήσει στην πλειονότητα των προηγούμενων αγώνων. Θα έχει αφήσει ως τελευταία την εικόνα ενός προπονητή που κατάφερε να βγάλει την Ελλάδα από την εποχή της διάλυσης και της ανυποληψίας και να την ξαναβάλει στην εποχή που συμπεριφέρεται σαν Ομάδα τόσο στα εύκολα όσο και, κυρίως, στα δύσκολα.