H Μάργκο Ρόμπι κάνει τριπλά άξελ στον δρόμο για τα Όσκαρ.

Ο Τάσος  Μπουλμέτης μάς θυμίζει έναν θρυλικό αγώνα της ΑΕΚ και ο Ιρανός Μοχάμαντ Ρασούλοφ υπογράφει μια θαρραλέα ταινία. Αυτές είναι οι σημαντικότερες πρεμιέρες της εβδομάδας.

Εγώ, η Τόνια, (I, Tonya)

Σκηνοθεσία: Κρεγκ Γκιλέσπι
Παίζουν: Μάργκο Ρόμπι, Σεμπάστιαν Σταν, Άλισον Τζάνεϊ

Η Τόνια Χάρντινγκ κυριάρχησε στον πάγο με απαράμιλλη χάρη και  πρωταγωνίστησε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για τελείως διαφορετικό λόγο. Η αληθινή ιστορία της Αμερικανίδας πρωταθλήτριας η οποία κατηγορήθηκε για τη μεγαλύτερη συνωμοσία στην ιστορία του καλλιτεχνικού πατινάζ.

Βασισμένη στα εξωφρενικά, αλλά πραγματικά γεγονότα, η ταινία είναι μια κοφτερή, μαύρη κωμωδία για τη ζωή της Τόνια Χάρντινγκ κι ενός από τα πιο συγκλονιστικά σκάνδαλα στα αθλητικά χρονικά.
Παρόλο που η Χάρντινγκ ήταν η πρώτη γυναίκα που ολοκλήρωσε τριπλό άξελ κατά τη διάρκεια πρωταθλήματος,  η φήμη της  αμαυρώθηκε και η καριέρα της   σταμάτησε,  όταν   το όνομά της συσχετίστηκε με την  επίθεση στη Νάνσι Κέριγκαν, επίσης πρωταθλήτρια του πατινάζ.   Έτσι αποκλείστηκε για πάντα από την Ένωση Καλλιτεχνικού Πατινάζ των ΗΠΑ. Την επίθεση  λέγεται  πως είχε οργανώσει ο πρώην σύζυγος της Χάρντινγκ, Τζεφ Γκιλούλι και οι συνεργάτες του μαζί με τον σωματοφύλακά της Σον Έκαρντ.

Η ταινία που  αποτελεί  προσωπικό στοίχημα της Μαργκό Ρόμπι, που εκτός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αναλάβει και την  παραγωγή, επιχειρεί να ρίξει φως σε αυτή τη σκοτεινή υπόθεση, δικαιώνοντας στην  ουσία την Τόνια, αλλά και τον σύζυγό της, που παρουσιάζονται  αθώοι όσο αφορά στην επίθεση.  
Ο Κρεγκ Γκιλέσπι έχοντας στα χέρια του το εξαιρετικό σενάριο του Στίβεν Ρότζερς («P.S. I Love You») με  σωστούς αφηγηματικούς  ρυθμούς και νεύρο ξεδιπλώνει την πορεία της Τόνια από τα παιδικά της χρόνια, τη σχέση της με την  καταπιεστική μητέρα της, τον γάμο της και την κακοποίηση που έχει υποστεί,  την εκκεντρική της συμπεριφορά, και φυσικά τη συντριβή της.
Αντιπαραβάλλοντας αφηγήσεις των κεντρικών προσώπων σαν  ψευδο-ντοκιμαντέρ  με σκηνές από τη ζωή τους, ο Γκιλέσπι , ξεφεύγει από τα πλαίσια μιας συμβατικής βιογραφίας, ενώ παρουσιάζει τόσο την ίδια όσο και τον περίγυρό της  αρκούντως αντιπαθητικούς, κρατώντας μια περίεργη ισορροπία. Έτσι οι τερατώδεις χαρακτήρες του, που εύκολα θα μπορούσαν να εξοκείλουν στην καρικατούρα, έχουν  χιούμορ, χωρίς να χάνουν την ανθρώπινη διάστασή τους.
Παράλληλα, δεν φοβάται να καταγράψει τη  βία που  κυριαρχεί σε όλη την πορεία της Τόνια,  χωρίς όμως να  δραματοποιεί τις καταστάσεις, ούτε και να τις γελοιοποιεί,

Η Μάργκο Ρόμπι, που κάνει και η ίδια πατινάζ αν και δεν κατάφερε να πετύχει τριπλό άξελ, παρά τις σκληρές προπονήσεις, έχει αφοσιωθεί στον ρόλο της  Τόνια και  κάνει την καλύτερη ερμηνεία της  μέχρι στιγμής, αποσπώντας  μια υποψηφιότητα για   Όσκαρ. Η αποκάλυψη της ταινίας όμως είναι η  Άλισον  Τζάνεϊ, που υποδύεται τη  Λαβόνα, τη μητέρα  δηλαδή της Τόνια, μια αποκρουστική περσόνα, κυνική και αδίστακτη, την οποία η καλή αυτή ηθοποιός αντιμετωπίζει με υποκριτική ευστροφία,  καταθέτοντας τελικά μια πολυσύνθετη ερμηνεία, που της χάρισε τη Xρυσή Σφαίρα Β΄ Γυναικείου Ρόλου, ενώ θεωρείται φαβορί και για το χρυσό αγαλματίδιο.

Ένας ακέραιος άνθρωπος,  (Lerd/ A man of Integrity)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Μοχάμαντ Ρασούλοφ
Παίζουν: Ρεζά Αχλαγκιράντ, Σουνταμπέ Μπεϊζαέ, Νασίμ Ανταμπέ

Ο τριανταπεντάχρονος Ρεζά, έχοντας απομακρυνθεί από την πόλη, ζει μια ήρεμη ζωή με τη γυναίκα και τον μοναχογιό του  σε ένα απόμακρο χωριό στο Βόρειο Ιράν, όπου περνάει τις ημέρες του εκτρέφοντας χρυσόψαρα. Λίγο πιο δίπλα του, μια ιδιωτική εταιρεία που έχει στενές επαφές με την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές,  θα πάρει τον έλεγχο  της περιοχής.  
Οι πάμπλουτοι μέτοχοί της έχουν πιέσει τους χωρικούς και τους μικροϊδιοκτήτες να ερειπώσουν τη γη τους, τις αγροικίες και τα σπίτια τους, για το συμφέρον της εταιρείας. Όμως ο Ρεζά αντιδρά. Σύντομα ωστόσο θα συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί πλέον να τα βάλει με αυτό το ισχυρό, αλλά καλά κρυμμένο, σύστημα διαφθοράς που έχει δημιουργηθεί στη χώρα του.

Με την  έκτη  του ταινία ο  ασυμβίβαστος Ιρανός Μοχάμαντ Ρασούλοφ κερδίζει τις εντυπώσεις και μαζί το Βραβείο  Καλύτερης Ταινίας στο  τμήμα Ένα κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Κανών.
Επιτιθέμενος κατά μέτωπο, χωρίς μελοδραματισμούς, στο σύστημα της λογοκρισίας  αλλά και την απίστευτη διαφθορά που κυριαρχεί στο  δημοκρατικό  πλέον Ιράν, ο Ρασούλοφ   φτιάχνει μια ταινία  που ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας του, μιας και ανάλογες μέθοδοι απαντώνται σε όλα τα σημεία του πλανήτη, και αποδεικνύει πως η  κατάχρηση της εξουσίας είναι εγκληματική για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Ο  κεντρικός ήρωας, ο  Ρεζά, αν και γνωρίζει καλά πώς λειτουργεί το σύστημα- με μίζες, λαδώματα και  ανηθικότητα- αρνείται με κάθε κόστος να   συμβιβαστεί και διατηρεί την ακεραιότητά του παρά τις δυσκολίες. Ο ίδιος έχει αποβληθεί από το πανεπιστήμιο και ασχολείται με τις ιχθυοκαλλιέργειες, όμως  μια ιδιωτική εταιρεία που έχει στενές επαφές με την κυβέρνηση θέλει να πάρει τη γη του. Για να το πετύχει αυτό θα τον οδηγήσει στην εξαθλίωση.  

Ο Ιρανός δημιουργός μπορεί να μην λέει κάτι καινούργιο σχετικά με τα συστήματα διακυβέρνησης που ξεπερνούν τα όρια και καταλύουν  κάθε έννομη  διαδικασία και κάθε ηθικό κώδικα, όμως το γεγονός ότι τολμάει μέσα σε αντίξοες  συνθήκες να γυρίσει αυτή την  ταινία και να υποστεί τις συνέπειες είναι στην πραγματικότητα το δικό του μήνυμα σχετικά με το τι σημαίνει να  παραμείνεις ακέραιος.
Μάλιστα  αν και δεν έχει πολλά μέσα στη διάθεσή του, η δημιουργία του δεν φανερώνει ένδεια. Αντίθετα  κινηματογραφεί τους ήρωές του εγκλωβισμένους όχι μόνο σε εσωτερικούς χώρους, αλλά και σε εξωτερικά περιβάλλοντα όπου κυριαρχεί η λάσπη, καταγράφοντας και εικαστικά την πραγματικότητα  που βιώνουν.  

Η  «Εταιρεία» που καταδυναστεύει τη ζωή του Ρεζα είναι στην ουσία ένας τόπος όπου η πολιτική, τα χρήματα και η δύναμη είναι αλληλένδετα, ενώ τα χρυσόψαρα που εκτρέφει ο πρωταγωνιστής εμφανίζονται ως σύμβολα ζωτικότητας. Τελικά, ο Ρεζά επιλέγει τον απόλυτα μοναχικό δρόμο για να λυτρωθεί, όπως δηλώνουν οι σκηνές που  κάνει μπάνιο μόνος του μέσα σε μια ιαματική σπηλιά. Έτσι ο Ρασούλοφ  συνδυάζει       ρεαλιστικές  σκηνές απίστευτης λεπτομέρειας, άρτια εκτελεσμένες από ένα σύνολο πολύ καλών ηθοποιών, με συμβολικές αλληγορίες για να  περιγράψει με θάρρος και ευαισθησία  την αλήθεια  σε μια  βαθιά πολιτική ταινία, που δεν της λείπει η ανθρώπινη διάσταση.

Για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί ότι  ο Ρασούλοφ το 2010, συνελήφθηκε και κατηγορήθηκε «για εχθρικές πράξεις και προπαγάνδα ενάντια στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν». Καταδικάστηκε σε εξαετή φυλάκιση, και απαγόρευση της σκηνοθετικής του δραστηριότητας, ή εικοσαετή εξορία από τη χώρα του. Ενώ βρισκόταν προσωρινά εκτός φυλακής σε αναμονή της απόφασης για την έφεσή του, γύρισε το «Αντίο» κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

1968
Σκηνοθεσία: Τάσος Μπουλμέτης

Παίζουν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Γιώργος Μητσικώστας, Στέλιος Μάινας, Μανώλης Μαυροματάκης, Βασιλική Τρουφάκου, Γιάννης Βούρος, Ορφέας Αυγουστίδης, Θέμης Πάνου, Ταξιάρχης Χάνος, Αντώνης Αντωνίου, Ερρίκος Λίτσης, Θοδωρής Κατσαφάδος, Γιώργος Σουξές, Αλέξανδρος Αμερικάνος, Αλέξανδρος Μουκάνος, Μαρία Αντουλινάκη, Γιώργος Βουρδάμης

Ο Τάσος Μπουλμέτης εμπνέεται από τον επικό αγώνα ΑΕΚ - Σλάβια Πράγας του 1968 και πενήντα χρόνια μετά αποκαλύπτει το συναρπαστικό παρασκήνιο πίσω από το άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα, όταν για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού  μια ομάδα από την Ελλάδα  έγινε κυπελλούχος Ευρώπης.

Με ένα  ενδιαφέρον  υβρίδιο,  όπου το ντοκιμαντέρ συναντάει τη  μυθοπλασία ο Τάσος Μπουλμέτης   αναμεταδίδει με τον δικό του τρόπο τον θρυλικό αγώνα του 1968 ανάμεσα στην ΑΕΚ και τη Σλάβια Πράγας.

Μέσα σε μία λαμπερή νύχτα, ο Μπουλμέτης  ξετυλίγει  μια ιστορία εθνικής ανάτασης, με επίκεντρο τον θρυλικό αγώνα στο Καλλιμάρμαρο που παρακολούθησε ολόκληρη η Ελλάδα από το ραδιόφωνο, και πάνω από 80.000 άνθρωποι από κοντά («σπάζοντας» το ρεκόρ Γκίνες ως η μεγαλύτερη συνάθροιση σε αγώνα μπάσκετ), καταγράφοντας όχι μόνο την ιστορία της ΑΕΚ, ενός αθλητικού σωματείου που  συνέβαλε στην διατήρηση της πολιτιστικής παράδοσης, αλλά  και μιας ολόκληρης  περιόδου.
Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας, δηλαδή οι παίκτες της ΑΕΚ με τις συντρόφους τους, αλλά και οι Τσέχοι αντίπαλοί τους, συναντούν   επινοημένους χαρακτήρες που βιώνουν με τον δικό τους τρόπο τον πυρετό του παιχνιδιού, όπως ας πούμε ο νεαρός σερβιτόρος  που έχει υποσχεθεί γάμο στην αγαπημένη του μόνο αν κερδίσει η ομάδα, πράγμα που θεωρούνταν εντελώς απίθανο. Ταυτόχρονα ο   Μπουλμέτης χρησιμοποιεί  αποσπάσματα  από την τηλεοπτική καταγραφή του αγώνα, αλλά και το ηχητικό ντοκουμέντο της θρυλικής  αναμετάδοσης του Βασίλη Γεωργίου, που τα συνδυάζει εύστοχα με σημαντικά παγκόσμια γεγονότα της  ίδιας εποχής .
Έτσι  διερευνά τις προεκτάσεις ενός αθλητικού γεγονότος όχι μόνο σε κοινωνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο  χωρίς οπαδικό χαρακτήρα,  αν και η ταινία έγινε κατά παραγγελία της ΑΕΚ: τι σημαίνει ένας  αγώνας, μια νίκη για ένα κράτος  που βιώνει μια δικτατορία, τι σημαίνει για τους πολίτες αυτή η μέρα, πως οι παίκτες   θυμούνται αυτή την σημαντική τους στιγμή:  αυτοί είναι οι βασικοί άξονες του Μπουλμέτη που καταφέρνει να συγκινήσει ακόμα και θεατές που αδιαφορούν πλήρως για τον αγώνα, ενώ δεν λείπουν και ξεκαρδιστικά περιστατικά, που  ερμηνεύουν με  κέφι  Έλληνες ηθοποιοί  και φίλαθλοι της ΑΕΚ.

The disaster artist
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Φράνκο
Παίζουν: Τζέιμς Φράνκο, Ντέιβ Φράνκο, Σεθ Ρόγκεν, Άλισον Μπρι, Ζακ Έφρον, Τζος Χάτσερσον, Τζάκι Γουίβερ, Άρι Γκρέινορ, Τζέισον Ματζούκας

Ο αινιγματικός και φιλόδοξος Τόμι Γουάιζο καταφτάνει στο Χόλιγουντ,  αποφασισμένος να εκπληρώσει το ιδιότυπο καλλιτεχνικό του όραμα.
Η πρώτη και μοναδική του ταινία, το διαβόητο «The Room»,  θριαμβεύει ως η καλύτερη χειρότερη ταινία όλων των εποχών,  που οι θεατές δεν χορταίνουν να χλευάζουν σε sold out μεταμεσονύχτιες προβολές για πάνω από μια δεκαετία.

Ο Τζέιμς Φράνκο («127 Ώρες») επιστρέφει στον διπλό ρόλο του σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή σε μία βιογραφική κωμωδία με επίκεντρο τον ανεπανάληπτο και εξωγήινο, αλλά υπαρκτό  Τόμι Γουάιζο, τον χειρότερο δημιουργό που πέρασε ποτέ από το Χόλιγουντ.
To 2003  ένας αλλόκοτος τύπος ονόματι με βαμμένα κορακί μαλλιά, άπειρα χρήματα, που κανείς ποτέ δεν έμαθε από πού προέρχονται ακριβώς και μια τελείως τρελή συμπεριφορά εμφανίζεται στο κινηματογραφικό στερέωμα, υπογράφοντας την χειρότερη ταινία όλων των εποχών, το «The Room», ένα παθιασμένο, όπως έλεγε ο δημιουργός, ρομαντικό μελόδραμα για ένα ερωτικό τρίγωνο που εκτροχιάζεται.  
Η ταινία έκανε πρεμιέρα σε δύο αίθουσες στη νότια Καλιφόρνια,  έχοντας βγάλει το πενιχρό ποσό των 1.800 δολαρίων σε δύο εβδομάδες,  όμως μέσα στα επόμενα χρόνια  άρχισε να αποκτάει τεράστια φήμη και κοινό, ενώ ο Γουάιζο  υιοθέτησε  τον ρόλο ενός μυστηριώδη αγνώστου που  άφησε το  σημάδι του Χόλιγουντ,  κυνηγώντας το όνειρό του με κάθε τίμημα.

Το 2013, ο Γκρεγκ Σεστέρο, ένας από τους πρωταγωνιστές του «The Room», εξέδωσε το βιβλίο «The Disaster Artist: My Life Inside the Room,The Greatest Bad Movie Ever Made», δηλαδή τα απομνημονεύματα ενός νεαρού ηθοποιού που μετακόμισε στο Λος Άντζελες  και γνώρισε τον Γουάιζο σε μαθήματα υποκριτικής στο Σαν Φρανσίσκο.  Δέθηκε μαζί του  επειδή και οι δύο θαύμαζαν  τον Τζέιμς Ντιν και έτσι συμμετείχε
 στην ταινία, που ήταν πραγματικά ένα σκηνοθετικό κι ερμηνευτικό Βατερλό,  γι’ αυτό άλλωστε θεωρείται και ο «Πολίτης Κέιν» των  χειρότερων ταινιών.
Από εκεί αντλεί το υλικό  του  ο Τζέιμς Φράνκο,  καταγράφοντας τα παρασκήνια αυτής της περίεργης ιστορίας αλλά και τη δυνατή φιλία που δημιουργήθηκε  ανάμεσα στους δυο άνδρες.
Με ειρωνική διάθεση απέναντι στο αμερικανικό όνειρο που  φαίνεται να επιτρέπει τα πάντα, ο  Φράνκο περιγράφει τελικά πως ένας απόλυτος looser  καταφέρνει  επειδή έχει πολλά λεφτά- o προϋπολογισμός της ταινίας  ήταν  6 εκατομμύρια δολάρια!-  όραμα, αλλά και θεατές που διψούν  για το «διαφορετικό» για να  γίνει talk of the town  κι όχι μόνο.  
Ο Φράνκο φαίνεται πως  αγαπάει με έναν τρόπο τον ήρωά του και το παράδοξο αυτής της ιστορίας και ίσως  γι’ αυτό δεν  καταφέρνει να εμβαθύνει   στις αιτίες που καθόρισαν τη συμπεριφορά του Γουάιζο,  αν και προσπαθεί να τον αντιμετωπίσει ως κοινωνιολογικό φαινόμενο. Έτσι  αν και η ταινία του έχει την πλάκα της, εύλογα δημιουργείται η απορία τι ακριβώς ώθησε τον δημιουργό στην απόφαση  να ασχοληθεί με  την περίπτωση του Γουάιζο,  αφού η  σάτιρα του star system και του κοινού ου είναι πρόθυμο να αποθεώσει το καθετί δεν φτάνει στα άκρα. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται  πως η επιλογή του δικαιώθηκε, αφού για την ερμηνεία του- κάτι μεταξύ βρικόλακα και  γκροτέσκ φιγούρα του θεάτρου του παραλόγου- απέσπασε  τη Χρυσή Σφαίρα Ά ανδρικού ρόλου στην   κατηγορία Κωμωδία- Μιούζικαλ, ενώ η ταινία  που ήδη  έχει τιμηθεί και με το Χρυσό Κοχύλι του San Sebastian, είναι υποψήφια για Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου  ( Σκοτ Νιουστάντερ και Μάικλ Χ. Γουέμπερ).  

Tom of Finland

Σκηνοθεσία: Ντόμε Καρουκόσκι
Παίζουν: Πέκα Στρανγκ, Λόρι Τίκανεν, Τζέσικα Γκραμπόφσκι

Ο Τούκο Λαακσόνεν επιστρέφει σπίτι του στο Ελσίνκι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αντιμετωπίζει την πίεση της κοινωνίας, που  καταδιώκει τους ομοφυλόφιλους. Βρίσκει καταφύγιο στην τέχνη του,  η οποία θα τον ταξιδέψει μέχρι την Αμερική, όπου  θα γίνει άθελά του ένας από τους πιο επιδραστικούς μαχητές για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας με το ψευδώνυμο «Tom of Finland».

Η αληθινή ιστορία του Φινλανδού καλλιτέχνη Τούκο Λαακσόνεν,  που παγκοσμίως γνωστός  με το ψευδώνυμο Tom of Finland,  εμπνέει τον Ντόμε Καρουκόσκι για μια βιογραφία που  βραβεύτηκε με FIPRESCI και ήταν η  επίσημη πρόταση της Φιλανδίας για τα Όσκαρ.

Γνωστός για τις «βρώμικες ζωγραφιές»  όπου αποτύπωνε  μυώδεις άνδρες με δερμάτινα ρούχα σε σεξουαλικές σκηνές, ο  Λαακσόνεν αποτελεί  την ιδιάζουσα περίπτωση ενός καλλιτέχνη  που ταυτίστηκε με την πορνογραφία, αλλά κυρίως τόλμησε σε μια εποχή που η ομοφυλοφιλία  ήταν παράνομη να ορθώσει ανάστημα και να διεκδικήσει το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και στη ζωή. Ξεκίνησε την καριέρα του ως διαφημιστής, αλλά από ένα σημείο και μετά έγινε μια εμβληματική φιγούρα της gay κοινότητας  με τα ιδιαίτερα έργα του. Αυτό που εκείνος ήθελε  πάντα είναι να  αποτυπώνει περήφανους και χαρούμενους άνδρες που δεν  φοβούνται να κάνουν έρωτα , όπως εκείνοι επιθυμούν.

  Ο Ντόμε Καρουκόσκι,   ακολουθώντας μια  μη γραμμική  αφήγηση  διατρέχει   τη ζωή του  πρωτοπόρου  καλλιτέχνη  από τα νεανικά του χρόνια όταν υπηρέτησε στον  Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο,   το ταξίδι στο Βερολίνο όπου και  αντιμετώπισε τις συνέπειες του νόμου  λόγω της ομοφυλοφιλίας, την  εκτόξευση της  καριέρας  του,  τη στάση που κράτησε όταν οι ομοφυλόφιλοι δέχτηκα  πυρά εξαιτίας του AIDS, αλλά και τη σχέση του με την αδερφή του,   περιγράφοντας  όμως κάπως  επιδερμικά τις συνθήκες της εποχής και τον συντηρητισμό που επικρατούσε.
Πηγαίνοντας μπρος πίσω στο χρόνο ο Καρουκόσκι επιχειρεί περισσότερο  μια ψυχαναλυτική σύνδεση  των γεγονότων. Μέσα από αυτές τις αλληλουχίες, στην ουσία αναδύεται η προσωπικότητα του Τομ σε μια διασκεδαστική βιογραφία,  χωρίς όμως εκπλήξεις, που φέρνει στο προσκήνιο μια πολύ ξεχωριστή φυσιογνωμία της σύγχρονης τέχνης, αλλά δεν αναδεικνύει την επιρροή που άσκησε και τη συμβολή της  στον αγώνα υπέρ της διαφορετικότητας.

 

O Λαβύρινθος: Η Τελική Δοκιμασία,  (Maze Runner: The Death Cure)

Σκηνοθεσία: Ουές Μπολ
Παίζουν: Ντίλαν Ο’Μπράιαν, Κάγια Σκοντελάριο, , Τόμας Μπρόντι-Σάνγκστερ, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο, ΆιντΓκίλεν, Κι Χονγκ Λι, Μπάρι Πέπερ,
Ουίλ Πούλτερ, Πατρίσια Κλάρκσον

Στο φινάλε της τριλογίας του Λαβύρινθου, ο Τόμας αναλαμβάνει να οδηγήσει την ομάδα των Γκλέιντερς που έχουν αποδράσει στην τελευταία και πιο επικίνδυνη αποστολή τους μέχρι τώρα. Για να σώσουν τους φίλους τους, θα πρέπει να καταφέρουν να μπουν στη θρυλική Τελευταία Πόλη, έναν λαβύρινθο ελεγχόμενο από τη WCKD, που ίσως αποδειχτεί ο πιο θανάσιμος  από όλους. Όποιος καταφέρει να βγει ζωντανός, θα πάρει απαντήσεις στις ερωτήσεις που είχαν οι Γκλέιντερς από την πρώτη στιγμή που έφτασαν στον λαβύρινθο.

Το τρίτο και τελευταίο μέρος  της  γνωστής στο νεανικό  κυρίως κοινό περιπέτειας «Ο Λαβύρινθος», που βασίζεται στα βιβλία του Τζέιμς Ντάσνερ.

Στο πρώτο μέρος της τριλογίας, ο Τόμας ξυπνά καθώς τον μεταφέρουν στην Κοιλάδα, χωρίς να θυμάται ποιος είναι,  ή πώς έγινε μέλος μιας κοινότητας νέων: του Μίνο, αρχηγού του Λαβύρινθου, του Νιουτ, του Γκάλι  και της Τερέζα, της μοναδικής γυναίκας Γκλέιντερ με την οποία ο Τόμας φαίνεται να μοιράζεται μια πικρή ιστορία. Μαζί θα βρεθούν παγιδευμένοι, περικυκλωμένοι από τοίχους εξήντα μέτρων, σε έναν λαβύρινθο που συνεχώς μεταλλάσσεται.  
Τα χειρότερα ακολουθούν,  όταν οι Γκλέιντερς καταφέρνουν να δραπετεύσουν από τον Λαβύρινθο για να ανακαλύψουν πως βρίσκονται στη μέση της Πύρινης Γης.
Στο δεύτερο μέρος, «Ο Λαβύρινθος: Πύρινες Δοκιμασίες», ο Τόμας και οι επιζώντες Γκλέιντερς συναντούν νέους συμμάχους, καθώς ανακαλύπτουν στοιχεία για μια μυστηριώδη ομάδα ανθρώπων, που βρισκόταν πίσω από όλα τους τα «πειράματα» - μια οργάνωση γνωστή ως WCKD.

Το τελευταίο μέρος της τριλογίας ξεκινά έξι μήνες αργότερα. Τα κίνητρα της WCKD γίνονται πια ξεκάθαρα:  Η Δρ. Άβα Πέιτζ, διευθύντρια της WCKD, είναι κοντά στο να βρει τη θεραπεία για την ασθένεια της Φλόγας, μιας μόλυνσης που έχει αποδεκατίσει τον πληθυσμό της γης. Όμως η θεραπεία έχει ένα πολύ ακριβό τίμημα: να θυσιαστούν οι λίγοι νέοι που έχουν απομείνει στη γη και έχουν ανοσία στον ιό. Προκειμένου να ελευθερώσει αυτούς που προορίζονται να γίνουν «πειράματα», ο Τόμας πρέπει να ενωθεί με τους υπόλοιπους επιζώντες και να μπουν στην Τελευταία Πόλη. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να εισβάλλουν στο αρχηγείο της WCKD και διαλύσουν την οργάνωση από μέσα.