Ο βραβευμένος τρεις φορές με Όσκαρ ηθοποιός Ντάνιελ Ντέι Λιούις βρίσκεται στην Αθήνα με αφορμή την ελληνική πρεμιέρα της ταινίας «Η Αόρατη Κλωστή».

Η ταινία που βγαίνει σήμερα στους κινηματογράφους, και θα κάνει πρεμιέρα παρουσία του λαμπερού ηθοποιού στο Ιδρυμα Νιάρχος, σε μία φιλανθρωπική βραδιά με έσοδα για την Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο διάσημος ηθοποιός επισκέπτεται τη χώρα μας.
Ο χολιγουντιανός σταρ διατηρεί φιλικούς δεσμούς με τον Γιώργο Οικονόμου με τον οποίο ήταν συμφοιτητές στη Δραματική Σχολή Bristol Old Vic. Η μητέρα του τελευταίου,  Δάφνη Οικονόμου, είναι η πρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, που  Ντάνιελ Ντέι Λιούις στηρίζει εμπράκτως. Όπως εξομολογήθηκε, η επαφή του με την εταιρεία έγινε όταν γύριζε την ταινία «Το Αριστερό μου Πόδι», ενώ έπειτα βοήθησε και στην ανέγερση του κέντρου αποκατάστασης της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών.

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις ήταν ευδιάθετος κατά την παρουσίαση της ταινίας του στους έλληνες δημοσιογράφους και μίλησε για όλα. Εμφανίστηκε με διαφορετικό λουκ, αφού έχει ξυρίσει τα μαλλιά του, συνοδευόταν από την κ. Δάφνη Οικονόμου, η όποια εξήρε όχι μόνο την υποκριτική του μεγαλοφυΐα, αλλά και το μεγάλο ταλέντο του να αγαπάει και είναι καλός φίλος. «Δουλεύουμε καθημερινά για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και πιστεύουμε στις ικανότητες τους. Ο Ντάνιελ είναι εδώ γι’ αυτά τα παιδιά και τον ευχαριστώ γι’ αυτό», είπε χαρακτηριστικά.

«Έμαθα να ράβω» για την ταινία «Αόρατη κλωστή»

Για τον ρόλο του Γούντκοκ που είναι διάσημος σχεδιαστής ρούχων στο μεσοπολεμικό Λονδίνο, ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις , που φημίζεται για το πόσο δουλεύει τους χαρακτήρες που υποδύεται ώστε να επιτύχει την απόλυτη ταύτιση μαζί τους, έμαθε να ράβει. Είπε χαρακτηριστικά ότι με τον Πολ Τόμας Άντερσον γέλασαν πολύ κατά την προετοιμασία της ταινίας, όμως στο τέλος είχαν και οι δυο ένα αίσθημα θλίψης. «Είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κάποτε ήταν ξένοι. Η αγάπη και η θέληση της Άλμα δίνει στον Ρέινολντς το καλύτερο δώρο της ζωής του»,  υπογράμμισε, τονίζοντας ότι η ταινία είναι ένα απόλυτο love story. 

«Τα σενάρια του Πολ είναι αξιοθαύμαστα. Τα κακά σενάρια στον χώρο είναι πάρα πολλά είναι ελάχιστοι οι δημιουργοί που γράφουν καλά σενάρια κι ο Πολ είναι ένας από αυτούς», δήλωσε.

Ο Ντάνιελ Ντέι Λούις «κρεμάει» τα παπούτσια του

Όσο αφορά στην απόφασή του να εγκαταλείψει την υποκριτική μετά από αυτή την ταινία, ο Ντάνιελ Ντέι Λούις δεν ήθελε να επεκταθεί και αρκέστηκε στο να πει «Δεν είμαι εντελώς σίγουρος για ποιο λόγο το θέλω, όμως αυτή είναι η επιθυμία μου. Δεν μετανιώνω για πράγματα που δεν έκανα. Ήμουν τυχερός,  γιατί για πολλά χρόνια μπορούσα να επιλέγω αυτό που ήθελα. Γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους.   Είμαι ευγνώμων για όλα αυτά.  Όμως τώρα μου έχει προκύψει αυτή η ανάγκη κι έχω αποφασίσει να συμφιλιωθώ μαζί της».

Η αυθεντική χαρά του να βρεις τον εαυτό σου μέσα από έναν άλλο πρόσωπο είναι για μένα το πιο σημαντικό

Ξεκίνησε να παίζει θέατρο στο σχολείο

«Όλα τα παιδιά παίζουν ρόλους,  και κάποια   μεγαλώνοντας δεν σταματούν αυτό το παιχνίδι. Εγώ ήμουν ένα από αυτά. Θυμάμαι καλά αυτό το πρώτο παιχνίδι, όταν ήμουν στο σχολείο. Στα δώδεκα μπήκα στη θεατρική ομάδα. Το να βάλω τα ρούχα του ρόλου  και να υποδυθώ  κάποιον  άλλον με έσωσε. Από τότε  ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Δεν είχα όμως  ποτέ την αίσθηση ότι κάνω κοινωνικό έργο μέσα από τη δουλειά μου. Είναι μια πολύ προσωπική δουλειά η υποκριτική».

Σε ερώτηση για το σύστημα που ακολουθεί για την προσέγγιση ενός ρόλους, αναφέρθηκε  στο σύστημα του   Στανισλάφσκι, που τον γοητεύει,  γιατί ξεκινάει από την εσωτερική ζωή του ρόλου. 

«Χρειάζομαι πολύ χρόνο για έναν ρόλο,  γιατί πρέπει με τους συνεργάτες μου  να δημιουργήσουμε έναν κόσμο και να ανακαλύψουμε όσα περισσότερα μπορούμε γι’ αυτόν. Ταυτόχρονα κάθε φορά ανακαλύπτεις κάτι και για τον εαυτό σου. Γενικά οι άνθρωποι θεωρούν ότι είμαι τρελός, πράγμα που δεν με πειράζει. Αν όμως δεν εξερευνήσεις μια πλευρά του δικού σου χαρακτήρα δεν μπορείς πραγματικά να προσφέρεις κάτι στον ρόλο σου.
Η αυθεντική χαρά του να βρεις τον εαυτό σου μέσα από έναν άλλο πρόσωπο είναι για μένα το πιο σημαντικό.
Το δύσκολο είναι ότι ακόμα κι όταν τελειώσει μια ταινία,  ακόμα με ενδιαφέρουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Έτσι θα  έλεγα ότι οι χαρακτήρες επιστρέφουν σε μένα. Ονειρεύομαι τους χαρακτήρες που παίζω  και μετά τα γυρίσματα. Αυτό ήταν πολύ έντονο όταν έκανα το  «Αριστερό μου πόδι» και κατά τη διάρκεια  του Λίνκολν πράγμα περίεργο, γιατί και ο ίδιος έβλεπε πολλά όνειρα».

Πολυτάλαντος, ασχολείται με τη ξυλουργία, τη γεωργία, τη κτηνοτροφία, ακόμη και την υποδηματοποιία την οποία έμαθε στη Φλωρεντία.  «Μου  αρέσει να κάνω πράγματα με τα χέρια μου. Η συγκέντρωση που απαιτείται γι ' αυτό με γοητεύει και η ηρεμία που είδα κάποτε σε έναν άνδρα που έφτιαχνε έπιπλα με έκανε να τον ζηλέψω», ανέφερε μεταξύ  άλλων.

Το Οσκαρ στον Γκάρι Ολντμαν

Όσο για τον Γκάρι Όλντμαν με τον οποίο θα αναμετρηθεί στα φετινά  Όσκαρ εξέφρασε τον θαυμασμό του. Μάλιστα θεωρεί ότι πρέπει να αναγνωριστεί η δουλειά που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια και μάλλον πιστεύει ότι  εκείνος θα ανέβει φέτος στο βάθρο για τον ρόλο του Τσόρτσιλ, λέγοντας με  χιούμορ:   «Δεν ανησυχώ. Μπορώ απλώς να κάτσω πίσω και να το απολαύσω».