Η «Οικολογία – Αλληλεγγύη» είναι αντίθετη στο μπλοκάρισμα της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας!
Θεσσαλονίκη 11.2.2019
Η «Οικολογία – Αλληλεγγύη» είναι αντίθετη στο μπλοκάρισμα της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας!
Η αυτοδιοικητική κίνηση «Οικολογία – Αλληλεγγύη» θεωρεί ότι η ανάπλαση της πλατείας Ελευθερίας πρέπει να προχωρήσει οπωσδήποτε, εκτιμώντας ως αστήρικτα τα αντίθετα επιχειρήματα που εκφράστηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης.
Ο υποψήφιος Δήμαρχος Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε σχετικά ότι: «Οφείλουμε να σεβαστούμε την ιστορική μνήμη της πόλης. Πριν από έξι μήνες είχαμε εκφράσει την αντίθεσή μας για την επαναφορά προτάσεων δημιουργίας υπόγειου πάρκινγκ στην πλατεία Ελευθερίας και είχαμε υποστηρίξει τη μετατροπή της πλατείας σε αστικό αλσύλλιο και τόπο ιστορικής μνήμης, σε συνδυασμό με τη δημιουργία γραμμής τραμ, θαλάσσια αστική συγκοινωνία, ποδηλατόδρομο και πεζοδρόμηση της λεωφόρου Νίκης. Συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι η πόλη πρέπει να σταματήσει να προσελκύει το ΙΧ στο κέντρο της πόλης, που πνίγεται με μποτιλιάρισμα, θανατηφόρους ρύπους και ηχορύπανση. Εναλλακτικά, θα μπορούσαν να βρεθούν λύσεις στάθμευσης στον χώρο του σημερινού λιμανιού, χωρίς να επιβαρυνθεί το κέντρο».
Οποιαδήποτε αναθεώρηση του σχεδιασμού της δημοτικής διοίκησης θα πρέπει να γίνει μόνο προς μια οικολογική κατεύθυνση, καθώς η πλατεία αποτελεί ένα ιστορικό τοπόσημο της πόλης, που ενδέχεται να κρύβει αρχαιότητες συνδεδεμένες με τα βυζαντινά τείχη του λιμανιού και υπόγειες διαδρομές νερού, αλλά πάνω από όλα έχει σημαδευτεί από το «μαύρο Σάββατο» του 1942. Τότε που συγκεντρώθηκαν εκεί χιλιάδες εβραίοι συμπολίτες μας από τα ναζιστικά στρατεύματα και αφού υπέστησαν δημόσιο εξευτελισμό, με τραυματισμούς και θανάτους, στάλθηκαν στα καταναγκαστικά έργα.
Υποστηρίζουμε σταθερά ότι η πλατεία πρέπει να μετατραπεί σε ένα αστικό αλσύλλιο, σε έναν πνεύμονα πρασίνου με άνοιγμα προς τη θάλασσα και ταυτόχρονα σε τόπο ιστορικής μνήμης, όπως έχει σχεδιαστεί. Θα πρέπει να διατηρηθούν και να αυξηθούν τα υπάρχοντα πλατάνια, που παραπέμπουν σε παλιότερες διαδρομές γλυκού νερού, να φύγουν οι αείλανθοι (βρωμούσες) και να φυτευτούν αρμυρίκια, που ταιριάζουν με την εγγύτητα προς την ακροθαλασσιά. Θα μπορούσαν επίσης, να φυτευτούν κυπαρίσσια, τα οποία θα πλαισιώνουν το μνημείο ολοκαυτώματος, ως τιμητική σύνδεση της μνήμης της πόλης με τους εβραίους συμπολίτες μας που στάλθηκαν στα κρεματόρια. Αλλά όχι άλλο μπετόν, λαμαρίνες και καυσαέρια! Ούτε υπόγειο πάρκινγκ πρέπει να κατασκευαστεί, ούτε και να παραμείνει η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση.
