ΤΑ ΑΠΟΚΑΪΔΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την καταστροφή του Πνευματικού Κέντρου Νεοχωρούδας, από τη φωτιά που ξέσπασε στις 12 Μαρτίου 2016, κατά την προσπάθεια κλοπής του ΑΤΜ τράπεζας Πειραιώς. Ήταν από τα παλιότερα κτίρια του χωριού, άντεξε στο χρόνο για σχεδόν έναν αιώνα και τα τελευταία 25 χρόνια λειτουργούσε σαν Πνευματικό Κέντρο και χρησιμοποιήθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο για τη διοργάνωση αξιόλογων εκδηλώσεων. Εδώ και 3 χρόνια παραμένει ένα εγκαταλελειμμένο κουφάρι για να μας θυμίζει όχι μόνο την εγκατάλειψη και αδιαφορία της διοίκησης του Δήμου. Να μας θυμίζει  σε ποια θέση βάζουν τον πολιτισμό όλοι αυτοί που έχουν σαν κορωνίδα την επιχειρηματικότητα, γιατί επιχειρηματικότητα και πολιτιστικές αναγκαιότητες, είναι δύο αντίθετες έννοιες. Η ευθύνη της διοίκησης του Δήμου σε ότι έχει να κάνει με την αποκατάσταση και επαναλειτουργία του Πνευματικού Κέντρου Νεοχωρούδας είναι τεράστιες γιατί έχει αφήσει εδώ και χρόνια το κτήριο στη τύχη του και όσο αργεί η αποκατάσταση τόσο μεγαλώνει και το οικονομικό κόστος.

Θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο αυτή ή όποια άλλη διοίκηση των δελφίνων ήταν στη θέση της; Όχι, γιατί όλοι τους είναι με τη λογικήτης επιχειρηματικής αποτελεσματικότητας. Σε αυτή τη λογική,  δεν περισσεύουν χρήματα για κοινωφελή έργα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πολιτιστικός  πολυχώρος της Γαλήνης (γνωστός και σαν Τρύπα). Ενώ έχουν περάσει 3 διοικήσεις, με πολλούς από τους σημερινούς υποψήφιους δημάρχους να έχουν συμμετάσχει  σε υπεύθυνες  θέσεις, δεν προχώρησε καθόλου, έστω και σαν έργο ήπιων διαστάσεων. Σήμερα κοντεύει να μπαζωθεί περιμένοντας κάποιο χρηματοδοτικό πακέτο, ή να ενταχθεί σε κάποιο ΣΔΙΤ, επί ωφελεία  εργολαβικών συμφερόντων.  Μελέτες  φυσικά υπάρχουν, για να λένε ότι  κάτι έκαναν.

                Σαν "Λαϊκή Συσπείρωση", στηρίξαμε τις διεκδικήσεις των κατοίκων της Νεοχωρούδας για την αποκατάσταση του Πνευματικού Κέντρου, με τη κάλυψη του κόστους εξ ολοκλήρου από το Κράτος και την υπεύθυνη Τράπεζα. Το έργο αυτό  θα μπορούσε να είχε γίνει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, με λογικό κόστος, αν η τοπική και η περιφερειακή διοίκηση και οι αντίστοιχες τεχνικές υπηρεσίες λειτουργούσαν με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών.

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται μία άλλη πολιτική που δεν είναι στα δικά τους προγράμματα, μία πολιτική διαχείρισης του Δήμου, που είναι μόνο στο πρόγραμμα της "Λαϊκής Συσπείρωσης".