του Γιώργου Χατζηγεωργίου

Η Τριάδα Εμμανουηλίδου είναι εν ενεργεία φιλόλογος, έχει αποφοιτήσει από τη Φιλοσοφική Σχολή, το τμήμα των Νεοελληνικών Σπουδών  και εδώ και λίγο καιρό κάνει τα πρώτα βήματά της σαν συγγραφέας. Όταν πριν μερικά χρόνια μου φανέρωσε την επιθυμία της για την συγγραφή ενός βιβλίου, στα πλαίσια μιας συζήτησης που είχαμε για εκπαιδευτικά προγράμματα εντυπωσιάστηκα.

Σήμερα το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο  «Σκιές στις ράγες τα ταξίδια μας» από τις εκδόσεις Ελκυστής, βρίσκεται πλέον στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Με την Τριάδα, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την νέα  αυτή σελίδα που  ανοίγεται στην ζωή της και εμείς στο avatonpress.gr την  ευχαριστούμε γι’ αυτό.

1.     Τριάδα, τι ήταν αυτό που σε ώθησε  σε αυτή την προσπάθεια;

Από παιδί, από τότε που διάβασα το πρώτο βιβλίο λογοτεχνίας και άνοιξε μπροστά στα έκθαμβα παιδικά μάτια μου αυτός ο υπέροχος κόσμος που πλαταίνει τον ορίζοντα μας, ήξερα ότι ήθελα κάποια στιγμή να γράψω και εγώ ένα βιβλίο. Κάπου στην πορεία, όμως, έχασα αυτό τον δρόμο. Η γιαγιά μου, όσο ζούσε, με τη δύναμη της προφορικής αφήγησης καθήλωνε όσους την άκουγαν με τις ιστορίες που είχε να διηγηθεί. Για τους προγόνους της, τον τόπο καταγωγής της, την Ανατολική Ρωμυλία, τον πόλεμο, τα παιδιά της, τους γείτονες. Έκανα ένα μεγάλο λάθος. Απλά την άκουγα και τα κατέγραφα στο μυαλό και την καρδιά μου. Όμως η μνήμη προδίδει. Ευτυχώς, μου άφησε κληρονομιά γραμμένη στις πίσω σελίδες ενός συνταγολογίου του ΟΓΑ την ιστορία της ζωής της και αυτό στάθηκε η αφορμή να πιάσω το νήμα από την αρχή.

2.    

 Το βιβλίο «Σκιές στις ράγες τα ταξίδια μας» σε ένα βαθμό στηρίζεται σε αυτές τις ιστορίες. Όταν όμως άρχισα να γράφω και να παίρνουν σάρκα και οστά οι ήρωες, πολλά στοιχεία της πραγματικότητας μπολιάστηκαν με τον μύθο και αυτό ήταν που με απελευθέρωσε κιόλας. Όσον αφορά την υπόθεση, πρόκειται για πρόσωπα απλά, καθημερινά που όλοι νομίζω τα αισθανόμαστε οικεία και ίσως γι’ αυτό μπορεί κάποιος να ταυτιστεί μαζί τους. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που παρακολουθεί τους ήρωες από τα παιδικά τους χρόνια, εστιάζει στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας και τους βλέπει να ανδρώνονται και να κατακτούν τη ζωή ή αυτή να τους συντρίβει. Όσον αφορά την τεχνική, κυριαρχεί το γ’ πρόσωπο, που μου έδινε την απόσταση που χρειαζόμουν, αλλά όταν η ηρωίδα, δηλαδή η γιαγιά μου, κάνοντας μια αναδρομή φέρνει μπροστά της το οδυνηρό παρελθόν, εκεί βάζω α΄πρόσωπο, γιατί ήταν σα να έχω απέναντί μου τη γιαγιά να τα θυμάται όλα αυτά και να τα αφηγείται. Γίνεται χρήση και άλλων αφηγηματικών τεχνικών, όπως η προοικονομία, όμως τίποτα από ΄όλα αυτά δεν είναι καινούριο. Όλα είναι δοκιμασμένα από τον μεγαλύτερο τεχνίτη όλων των εποχών, τον Όμηρο.

3.     Σε έχει επηρεάσει κάποια άλλη τέχνη (κινηματογράφος, μουσική) στη συγγραφή του βιβλίου;

Κάποιος που γράφει πρέπει να έχει σε εγρήγορση όλες τις αισθήσεις. Οι μυρωδιές, οι ήχοι, ένα άγγιγμα, όλα μπορούν να δώσουν υλικό. Πολύ περισσότερο οι τέχνες που ανέφερες. Ο κινηματογράφος λέει και αυτός ιστορίες. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω έπιασα τον εαυτό μου να παρατηρεί πιο προσεκτικά πώς λέγονται αυτές οι ιστορίες και να παίρνω ιδέες. Όσον αφορά τη μουσική , αυτή με συνόδευσε σε όλες τις φάσεις της συγγραφής. Ήθελα πάντα να ακούω κάτι την ώρα που έγραφα. Πειραματίστηκα με διάφορα. Αυτό που ταίριαξε γάντι με τη διάθεσή μου και συχνά με ενέπνεε ήταν ο αγαπημένος Μ. Χατζηδάκις.

4.    

Αυτός ο δρόμος ήξερα ότι ήταν δύσβατος. Υπάρχει πληθώρα τίτλων και δυστυχώς ολοένα και συρρικνώνεται το αναγνωστικό κοινό. Η πανδημία ήρθε να επιδεινώσει τα πράγματα. Ίσως μόνο το παιδικό βιβλίο να γνώρισε κάποια άνθηση. Όταν, λοιπόν, αρχές του χρόνου έστειλα το έργο μου σε κάποιους εκδοτικούς λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς, κρατούσα μικρό καλάθι. Στάθηκα όμως τυχερή. Μέσα σε τρεις μόνο εβδομάδες είχα απάντηση από τον «Ελκυστή», έναν καινούριο σχετικά εκδοτικό της πόλης μας. Οι πληροφορίες που πήρα αλλά και η προσωπική επαφή με τον Αχιλλέα Τριαντόγλου με έκαναν να εμπιστευτώ το βιβλίο μου στον συγκεκριμένο εκδοτικό. Προς το παρόν είμαι πολύ ευχαριστημένη.

5.     Τι πραγματεύεται το μυθιστόρημα σου; Πού βρίσκεται η Τριάδα μέσα σε αυτό το μυθιστόρημα, μέσα σε αυτό το βιβλίο;

Σε γενικές γραμμές η υπόθεση είναι η εξής: Η Ακριβή και ο Μήτσος, ένα συνηθισμένο ζευγάρι της επαρχίας, ξεκινάνε την κοινή τους πορεία μέσα στη δίνη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Στο λυκόφως της ζωής τους πέφτουν θύματα ληστείας. Η Ακριβή, δεμένη και φιμωμένη, με τον φόβο για την τύχη του συντρόφου της να την παραλύει, ξεκινά ένα ταξίδι στο παρελθόν στη διάρκεια  του οποίου  κάνει έναν απολογισμό της δικής της ζωής και ξεδιπλώνει τη ζωή των τριών ηρώων. Του γιου της Αρσένη, που έχει βάλει σκοπό  να προκόψει και να ξεπεράσει τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά του. Του Στέφανου ενός παιδιού, που κάθε γονιός θα λαχταρούσε, κάθε εκπαιδευτικός θα ήθελε για μαθητή του, αλλά που τα μυστικά που έχει κρυμμένα του έχουν προκαλέσει πληγές που μόνο η απόσταση από ότι αγαπά μπορεί να επουλώσει. Και του Λάμπρου, που για τη μάνα του και τους ανθρώπους που τον αγαπούν έχει περισσότερα, όχι λιγότερα από τους άλλους. Έχει μια όμορφη καρδιά που χωρά όλα τα πλάσματα, αλλά ένα μυαλό που δεν κατανοεί τα πάρε δώσε αυτού του κόσμου.

Σε όλους τους ήρωες, ακόμα και εκεί που δεν το περιμένει κανείς που ξέρει πρόσωπα και πράγματα υπάρχουν ψήγματα του δικού μου ψυχισμού. Αγωνίες, σκέψεις, ιδανικά, φόβοι, όνειρα που βρήκαν μια σχισμή, μια ρωγμή και απελευθερώθηκαν.

Ποια τα μελλοντικά σχέδιά σου Τριάδα; Έχεις  αποφασίσει για το επόμενο βήμα σου;

 Κοίτα, τώρα που πήρα το βάπτισμα και γλυκάθηκα, νομίζω πως θα υπάρξει και συνέχεια. Ήδη έχει αρχίσει αυτή η μαγική διαδικασία της συγκέντρωσης υλικού που γίνεται αργά και μερικές φορές ασυνείδητα και τελικά φτάνει μια στιγμή που είσαι έτοιμος, που είναι η ώρα να βγουν στο φως όλα όσα συγκέντρωσες. Απλά αυτή τη φορά νομίζω πως προσανατολίζομαι στη μικρότερη φόρμα, το διήγημα. Το μυθιστόρημα μοιάζει με κούρσα αντοχής, το διήγημα πάλι σε προκαλεί να συμπυκνώσεις την ουσία σε ένα τόσο δα μπουκαλάκι που αν όμως πετύχεις τις σωστές αναλογίες η ουσία που θα απελευθερωθεί μπορεί με τη δύναμή της να προκαλέσει τις αισθήσεις. 

Τριάδα σε ευχαριστώ πολύ για την ωραία συζήτηση  και να ευχηθώ κάθε επιτυχία σε αυτήν την νέα σελίδα στη ζωή σου.

Η Τριάδα Εμμανουηλίδου γεννήθηκε  στο Αιγίνιο Πιερίας. Έφυγε από τον τόπο της για να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη, στη Φιλοσοφική σχολή στο τμήμα των Νεοελληνικών σπουδών

Από παιδί αγαπούσε το γράψιμο, αλλά κάπου στην πορεία έχασε αυτό τον δρόμο. Όταν η γιαγιά της, που της κληροδότησε αυτό το όνομα, λίγο πριν πεθάνει  της εμπιστεύτηκε ένα συνταγολόγιο  του ΟΓΑ, όπου στις πίσω σελίδες έγραφε την ιστορία της πολυτάραχης ζωής της, ένα φωτάκι άναψε μέσα της και της έδειξε και πάλι τον δρόμο.

Στον ελεύθερο χρόνο της διαβάζει λογοτεχνία και έχει παρακολουθήσει κύκλους μαθημάτων δημιουργικής γραφής. Όνειρό της είναι να παρακινήσει τους μαθητές της να γίνουν συμμετοχικοί και υποψιασμένοι αναγνώστες και να αντιμετωπίσουν τη λογοτεχνία σαν μια απολαυστική και βαθιά ανθρώπινη τέχνη, που θα τους βοηθήσει να μάθουν ένα κομμάτι του εαυτού τους.

 Ζει στο Ωραιόκαστρο με τον άντρα της. Έχει δύο κόρες.