Η Μεσόγειος αποτελεί ένα από τα παγκόσμια hotspots αναμενόμενης αύξησης ξηρασιών, είναι ένα από τα συμπεράσματα της Έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Αλλαγή του Κλίματος.

Η νέα έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ δεν χτυπάει απλώς καμπανάκι, ρίχνει βόμβα μεγατόνων. 'Η αλλάζουμε μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης με ραγδαίους ρυθμούς ή βουλιάζουμε σε μια περιβαλλοντική καταστροφή χωρίς προηγούμενο.

Με ψυχρή αλλά ακριβή επιστημονική ορολογία, η έκθεση αποτυπώνει την ήδη άσχημη κατάσταση του κλίματος και ζωγραφίζει ένα ζοφερό μέλλον αν δεν ληφθούν άμεσα δραστικά μέτρα για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου.

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν οδηγήσει σε αύξηση της θερμοκρασίας, η οποία κατά την τελευταία δεκαετία ήταν ήδη 1,1 βαθμό μεγαλύτερη από τη μέση θερμοκρασία της περιόδου 1850 – 1900. Οι συσσωρευμένες επιδράσεις πολλών ανεπαίσθητων αλλαγών, σαν σταγόνες που ξεχειλίζουν ποτήρι, έχουν δημιουργήσει καταστάσεις που δεν έχουν παρατηρηθεί για αιώνες ή χιλιάδες χρόνια: συχνότερη εμφάνιση εντονότερων καυσώνων και περιόδων ξηρασίας αφενός και εντονότερων βροχοπτώσεων αφετέρου, ισχυρότερους τυφώνες και κυκλώνες, αναστάτωση του υδρολογικού κύκλου, αύξηση της θερμοκρασίας και της οξύτητας των ωκεανών και άνοδο της στάθμης τους, μείωση της καλοκαιρινής παγοκάλυψης στην Αρκτική, λιώσιμο μόνιμων πάγων στους πόλους και τη Γροιλανδία κ.ά.

Η αναφορά κάνει σαφές ότι πρέπει να ξεκινήσει άμεσα η δραστική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και των άλλων αερίων του θερμοκηπίου. Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη ώστε ακόμα και δραστική μείωση, που θα οδηγήσει σε ουδετερότητα εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα λίγο μετά το 2050 και σε αυξανόμενα «αρνητικές εκπομπές» από εκεί και πέρα, δεν θα αποφύγει κοντά στο 2050 μέση θερμοκρασία 1,5 βαθμό μεγαλύτερη από της περιόδου 1850 – 1900 και πολύ ελαφρά μείωσή της έως το τέλος του 21ου αιώνα. Ακόμα και τότε, οι αρνητικές επιπτώσεις στο κλίμα θα γίνουν εντονότερες: ακόμα συχνότεροι καύσωνες και περίοδοι ξηρασίας σε κάποιες περιοχές (όπως η Μεσόγειος), ακόμα συχνότερες έντονες βροχοπτώσεις και ισχυρότεροι τυφώνες και κυκλώνες σε άλλες. Η κατάσταση θα είναι ακόμα χειρότερη κάτω από δυσοίωνα «σενάρια» λιγότερο απότομης μείωσης των εκπομπών ή συνεχιζόμενης αύξησής τους.

Αν οι εκπομπές μειωθούν δραστικά οι θετικές επιπτώσεις θα αρχίσουν να γίνονται αισθητές σε διάστημα λίγων δεκαετιών. Ενδεικτικά, η βελτίωση της ποιότητας του ατμοσφαιρικού αέρα θα γίνει εμφανής μέσα σε είκοσι χρόνια. Από την άλλη, δυστυχώς, ακόμα και με δραστική μείωση εκπομπών ορισμένες αρνητικές επιπτώσεις θα παραμείνουν μαζί μας για πολλούς αιώνες. Αυτό αφορά ιδιαίτερα την άνοδο της στάθμης των ωκεανών, την αύξηση της θερμοκρασίας τους και την απώλεια τη καλοκαιρινής παγοκάλυψης της Αρκτικής.

Η κρισιμότητα της κατάστασης απαιτεί ανάληψη δράσης από όλους: τόσο από τις κυβερνήσεις όσο και από κάθε έναν και κάθε μία από εμάς. Οι σχετικές πληροφορίες πρέπει να διαχυθούν στην κοινωνία με κατανοητό αλλά όχι απλοϊκό τρόπο, χωρίς εκφοβισμούς ούτε ωραιοποιήσεις. Είναι ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης και των πολιτικών δυνάμεων να ενστερνιστούν τα μηνύματα της επιστήμης και να τα μεταδώσουν στο κοινό. Είναι, επίσης, χρέος τους να συνεργαστούν για τη σχεδίαση και εφαρμογή των πολιτικών, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, που θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης και θα ξεκινήσουν την ανάσχεση και αναστροφή της.