Με αφορμή το γεγονός παράσυρσης και εγκατάλειψης της νεαρής φοιτήτριας στην Καμάρα από Ι.Χ. έρχεται στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά το αυτοκίνητο και ο ρόλος τους στις ελληνικές πόλεις. Η δομή και η οργάνωση των σύγχρονων ελληνικών πόλεων σε συνδυασμό με τα ανεπαρκή δημόσια μέσα μεταφορών έχουν καταστήσει αναγκαστική την εξάρτηση από το αυτοκίνητο. Η κυριαρχία των οχημάτων στο δημόσιο χώρο έχουν καταστήσει τις πόλεις μη βιώσιμες. Πιο συγκεκριμένα, τα καθημερινά μποτιλιαρίσματα οδηγούν σε ταχύτητες συχνά χαμηλότερες από εκείνες των πεζών, ενώ η ατμοσφαιρική ρύπανση στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες Ελληνικές πόλεις είναι αποδεδειγμένη αιτία για τις αυξημένες περιπτώσεις καρκίνων και άλλων αναπνευστικών προβλημάτων. Άλλες πόλεις στην Ευρώπη (όπως Παρίσι, Μιλάνο) κατανόησαν τις αρνητικές επιπτώσεις συστηματικής χρήσης Ι.Χ και τα περιόρισαν ενισχύοντας τις δημόσιες μεταφορές, βελτιώνοντας τις συγκοινωνιακές υποδομές (ποδηλατοδρόμους, πεζοδρόμια) και προωθώντας με αυτόν τον τρόπο μέσα εναλλακτικής μετακίνησης. Επιπλέον, στη Σουηδία εφαρμόζεται το «όραμα μηδέν» για τα τροχαία ατυχήματα, δίνοντας στους πεζούς στις πόλεις την απόλυτη προτεραιότητα. Αντίθετα, στην Ελλάδα τα περισσότερα θύματα τροχαίων στις πόλεις είναι πεζοί που παρασύρονται από διερχόμενα αυτοκίνητα, ενώ αποτελεί και την χώρα με τα περισσότερα τροχαία αναλογικά με τον πληθυσμό της.

Όταν η κυκλοφορία είναι οργανωμένη με τέτοιον τρόπο προκειμένου να διευκολύνει αποκλειστικά τα οχήματα, όταν δεν υπάρχει αστυνόμευση για τα όρια ταχύτητας, όταν ο πεζός δεν νιώθει ασφαλής κατά τη διάσχιση της διάβασης, καταλαβαίνουμε ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη εχθρική για τους πεζούς. Οι πόλεις πρέπει να ανασχεδιασθούν για να γίνουν πιο φιλικές προς τους πεζούς. Είναι απαραίτητο να αυστηροποιηθεί ο νόμος και να εφαρμόζεται στους παραβάτες οδηγούς όταν περνάνε τις διαβάσεις ή υπερβαίνουν τα όρια ταχύτητας με σωστή αστυνόμευση, να δρομολογηθεί μια μετάβαση σε χαμηλότερα όρια ταχύτητας.

Γιατί η σημερινή Θεσσαλονίκη είναι πόλη σε αδιέξοδο που θα αποδειχθεί περίτρανα ακόμη και όταν τελειώσουν τα έργα του μετρό. Μόνο μια αλλαγή ολικής πολιτικής προς μια πιο βιώσιμη κατεύθυνση πράσινης μετακίνησης θα της δώσει κάποια ελπίδα επιβίωσης.